“MIJN ZOON KAN GOED ORGANISEREN, dus als ik tegen hem zeg: ‘Maak er maar een leuk feestje van’, dan komt het helemaal goed. Hij weet precies waar ik van houd. Het hoeft van mij geen officiële toestand te worden, met speeches waarin wordt gezegd hoe geweldig het was om mij gekend te hebben enzo. Niemand is perfect, we hebben ­allemaal onze makkes en als je dan tóch een veer in m’n reet wil steken, doe dat dan als ik er nog ben. Een afscheidsdienst moet passen bij het leven dat je hebt geleefd. Ik houd van gezelligheid, van ­delen, elkaar dingen gunnen, maar vooral heel erg van dansen. Wat dat betreft zou een uitvaart zoals die van mijn moeder misschien wel het best bij me passen.
Ze is op haar 94ste overleden tijdens de corona-epidemie. We mochten eigenlijk niet bij elkaar komen, maar dat hebben we toch gedaan, in de tuin van mijn broer. Alle kleinkinderen en achterkleinkinderen waren erbij. Er hingen papieren vlinders in de bomen, ze was zó gek op vlinders dat ze er op haar 86ste nog een op haar arm heeft laten tatoeëren. Shame, shame, shame / Shame on you / If you can’t dance too van Shirley & Company schalde uit de boxen. Na nog een paar passende fado’s van haar overbuurvrouw hebben we moeder in een busje geschoven en werd ze, begeleid door twee familieleden, naar het crematorium gereden.