Zwangerschapsdiscriminatie

‘Je had bijvoorbeeld de parkeerplaats kunnen schoonmaken’
Esmée (27) over haar ervaring in maart 2019

“‘Oh, dat is niet heel handig, nu je verlenging eraan komt’, was de reactie van de assistent-manager toen ik op het werk vertelde dat ik zwanger was. Niet lang daarna kreeg ik van mijn manager te horen, die drie weken eerder was begonnen in zijn functie, dat mijn contract niet zouden worden verlengd. Hij kende mij verder niet, en heeft in die drie weken ook nooit de tijd of moeite genomen om me te leren kennen. Om die reden kon hij dan ook niks zeggen over mijn functioneren. Maar toch nam hij de beslissing om mijn contract niet te verlengen.”

“De reden? ‘Je had dieper in de klantenorders kunnen kijken’, zei hij. Ik werkte als allrounder achter de balie. Ik deed in principe alles daar, ik runde de hele balie. Dus dat klopte gewoon niet. Wat had ik dan nóg meer kunnen doen? ‘Je had bijvoorbeeld de parkeerplaats kunnen schoonmaken’, was zijn reactie. Verder kwam er geen goed woord uit.”

“Toch ga je twijfelen aan jezelf, en word je onzeker. Maar die gedachtes verdwenen gelukkig toen ze me onlangs belde, of ik terug wilde komen. Waarom zou je me terug willen als het niet goed ging? Ik heb daar nog niet op gereageerd, omdat ik nog twijfel. Ik zou het overwegen vanwege de collega’s, met wie ik zo’n leuke band heb. Maar eigenlijk hou ik te veel van mezelf om terug te gaan.”

‘Niet heel handig dat je nu zwanger bent’
Nikki (33) over haar ervaring in oktober 2020

“Ik werkte bijna twee jaar bij een bedrijf toen, vlak voor mijn zwangerschapsverlof, mijn contract niet werd verlengd. Tijdens de sollicitatie had ik al aangegeven dat mijn man en ik een grote wens voor een tweede kind hadden. Daar werd destijds totaal niet moeilijk op gereageerd. Toen ik eindelijk zwanger was, gingen we net met het bedrijf een verbouwing in. Ik kreeg te horen dat de timing van mijn zwangerschap dan ook niet echt goed uitkwam. ‘Niet heel handig dat je nu zwanger bent’, zei mijn manager.”

“Een paar dagen voordat ik met verlof zou gaan, werd ik uitgenodigd voor een Skype-gesprek met mijn manager en een dame van HR. Die zullen alles nog wel even willen doornemen voordat ik weg ben, dacht ik nog. Maar nee, ik kreeg te horen dat mijn contract, dat tijdens mijn verlof zou aflopen, niet zou worden verlengd. Ik was in shock. ‘Ja, dat doet je natuurlijk wel wat’, was de reactie van de dame van HR, die beweerde dat er heel veel functioneringsgesprekken aan vooraf zijn gegaan. Ik heb er welgeteld één gehad.”

“Pas een paar dagen later heb ik de HR-dame teruggebeld, en duidelijk aangegeven dat ik het gevoel heb dat ik gediscrimineerd ben vanwege mijn zwangerschap. Ze vond het naar eigen zeggen heel erg dat ik het op zwangerschapsdiscriminatie gooide, en ontkende het. Ik heb een klacht ingediend bij het College voor de Rechten van de Mens. Ook heb ik het van me afgeschreven in een brief aan mijn manager. Maar die heb ik hem nog niet gegeven, ik wil me nu eerst focussen op mijn zwangerschap en de kleine.”

Lees ook
Zwangerschapsdiscriminatie neemt niet af, blijkt uit onderzoek

‘We verlengen contracten nooit als iemand ziek is’
Anneloes (39) over haar ervaring in december 2017

“Ik werkte als uitzendkracht op een communicatieafdeling toen ik er lucht van kreeg dat we te horen zouden krijgen of onze contracten verlengd zouden worden. Ik was zeven maanden zwanger, en besloot meteen op eigen initiatief een gesprek in te plannen. ‘Jij bent zwanger, dus jouw contract wordt als enige niet verlengd’, kreeg ik te horen. ‘Dat doen we nooit als iemand ziek is.’ Ik sloeg steil achterover. Ziek? Ik ben niet ziek, ik ben zwanger. Bloedlink belde ik het recruitmentbureau, maar ook die namen me niet serieus. ‘Oh, wat jammer dat je het gevoel hebt dat je gediscrimineerd wordt’, kreeg ik te horen. Ik heb dat gevoel niet, ze gaf het letterlijk toe.”

“Ik heb vervolgens hogerop aangeklopt, maar de directeur reageerde met de dooddoener: ‘Ik heb mijn best voor je gedaan’. Inmiddels wilde mijn leidinggevende, die had vernomen dat ik me uitsprak over de zwangerschapsdiscriminatie, een gesprek met me inplannen over mijn functioneren, terwijl ze tijdens het eerste gesprek had aangegeven dat ze daar niks over wist. Maar ik zag het niet zitten om te horen wat ik zogenaamd allemaal niet goed deed, gevolgd door de smoes dat mijn contract daarom niet verlengd zou worden.”

“Aan het begin van mijn verlof heb ik meteen een klacht ingediend bij het College voor de Rechten van de Mens. Ik wilde er nog een zaak van maken, maar na mijn zwangerschap kampte ik met een postnatale depressie. Ik kon een rechtszaak op dat moment er niet bij hebben.”

“Zwangerschapsdiscriminatie komt nog veel voor in Nederland, en ik deel dan ook graag mijn verhaal om het probleem onder de aandacht te brengen. Ook ben ik een voorstander van het verlengen van het zwangerschapsverlof voor mannen, zodat dat ‘nadeel’ niet alleen meer aan vrouwen kleeft.”

‘In een bericht aan het hele bedrijf bevestigde ze de discriminatie’
Karin (31) over haar ervaring in september 2019

“In de proefmaand van mijn nieuwe baan kwam ik erachter dat ik zwanger was. Het voelde niet helemaal eerlijk om dat te vertellen net nadat mijn proefmaand voorbij zou zijn, dus toen ik mijn eerste functioneringsgesprek had – op dat moment nog maar zeven weken zwanger – besloot ik ze in te lichten. Nadat ze me lieten weten hartstikke positief te zijn over mij en mijn werk, vertelde ik ze dat ik zwanger was. Ze reageerden leuk. Er leek niks aan de hand.”

“Dat was eind juli. In september kreeg ik zwangerschapsgerelateerde klachten, waardoor ik thuis kwam te zitten. Na anderhalve week werd ik gebeld. Mijn manager zei dat ze niet goed wist wat ze met de situatie aan moest, en sprak haar twijfels uit over het verlengen van mijn contract. Ik ben toen, terwijl ik nog ziek was, naar kantoor gegaan. Daar kreeg ik te horen dat mijn contract inderdaad niet verlengd zou worden, terwijl het pas over vier maanden zou aflopen.”

“Mijn sterke vermoeden dat het met mijn zwangerschap te maken had, werd bevestigd toen er intern een aankondiging werd rondgestuurd dat ze ‘in verband met mijn zwangerschap en zwangerschapsklachten’ hadden besloten om verder te zoeken naar iemand anders voor mijn functie. Ik twijfelde eerst nog wat ik met de situatie aan moest, maar na dit bericht, overduidelijk een bewijsstuk, dacht ik: ik móét hier wel werk van maken.”

“Vervolgens heb ik advocaten in de arm genomen en mijn situatie voorgelegd aan het College voor de Rechten van de Mens. Mijn inmiddels ex-werkgever gaf toen al aan zich niet te kunnen vinden in mijn klacht, wat me alleen nog maar meer motiveerde om voor mijn gelijk te strijden. In juni is het voorgekomen, en heeft het College me in mijn gelijk gesteld. Mijn ex-werkgever accepteert de uitslag niet, waardoor ik heb besloten nu ook een civiele rechtszaak aan te spannen. Het gaat me niet om een schadevergoeding, en een contractverlening hoef ik al helemaal niet, maar hun fout erkennen en hun excuses aanbieden is wel het minste wat ze kunnen doen.”

Lees ook
Ook in de VS speelt het: Amerikaanse vrouwen delen verhalen over zwangerschapsdiscriminatie