In de rubriek ‘Zeg eens eerlijk’ staan eerlijke verhalen over het moederschap centraal. Want ja, het is prachtig, maar soms ook gewoon verdomd hard werken. Lizzy vertelt over het ongeluk waardoor haar vriend op slag veranderde.
Lizzy (31) is moeder van twee dochters (7 en 5). Haar vriend raakte na een ernstig auto-ongeluk de grip op zijn emoties kwijt.
“Het was 2015, onze oudste dochter Fay was 7 maanden oud. Die dag pasten mijn schoonouders op, mijn vriend en ik moesten werken. We belden elkaar na vijven – zoals altijd – dat we onderweg waren en zouden thuis afspreken, om vervolgens samen Fay op te pikken. Ik had een raar gevoel toen ik naar huis reed. Hij kwam maar niet en nam zijn telefoon niet op.
Ik besloot vast naar mijn schoonouders te rijden, die me geruststelden: hij had net nog gebeld dat-ie in de file stond. Maar een uur verstreek en we kregen geen contact meer met hem. Ik besloot de politie te bellen, die vertelde dat er inderdaad een groot ongeluk was geweest op ‘zijn’ weg. Voor meer informatie moesten we het ziekenhuis bellen.
Van hen kregen we te horen dat het inderdaad om mijn vriend ging, en dat het er niet goed uitzag. Ik natuurlijk met spoed die kant op. Hij bleek álles in zijn lijf gekneusd te hebben, inclusief zijn hersenen. Ook had hij een open hoofdwond en een gaatje bij zijn middenrif. Hij lag flink in de kreukels, maar hij zou het gaan halen. Gelukkig.”
“Maar terwijl hij fysiek herstelde, merkten we ook een verandering in zijn gedrag. Door de klap was het deel van zijn hersenen aangetast dat de emoties reguleert. Hij werd hierdoor een heel ander persoon. Waar hij voor het ongeluk een liefdevolle, toegewijde vader was, werd hij daarna ineens boos om het kleinste dingetje. Hij was snel opvliegend en trok het totaal niet als onze dochter bijvoorbeeld huilde. Alle zorg kwam daarmee op mijn schouders te liggen.
Hij vond dit zelf natuurlijk ook ontzettend moeilijk: hij kon niet de vader zijn die hij wílde zijn. Zijn beredenering richting Fay was ineens: ‘Ik kan niet goed voor je zorgen, je hebt niets aan me, dus blijf maar uit mijn buurt’. In zijn brein was gewoon een schakeltje omgezet, hij werd een veel botter mens. Dit heeft een jaar of zes geduurd, want hij kon niet de juiste hulp vinden. Artsen en psychologen gooien het al heel snel op ‘niet aangeboren hersenletsel‘ en daarmee was de kous dan af.
Inmiddels heeft hij een combinatie gevonden die wél werkt, therapie van een trauma- en neuropsycholoog. Zij leren hem opnieuw hoe hij met hevige emoties om kan gaan als hij op een kookpunt zit. Hierdoor gaat het steeds beter en weet hij wanneer hij zich terug moet trekken, in een andere ruimte bijvoorbeeld. Na vijf tot tien minuten is-ie dan meestal weer terug, rustiger dan eerst. Het lukt nog niet altijd, maar er zit zeker vooruitgang in.”
Amber (22) kreeg ongeluk door dronken bestuurder: 'Mijn hond Guus was kwijt, dat was het ergste'
“Het was voor ons als gezin moeilijk, maar ook wel voor mij als moeder en partner. Eerst had ik een fantastische, lieve vriend, daarna jarenlang iemand bij wie je voor je gevoel op je tenen moest lopen. Nu keert zijn eigen karakter weer een beetje terug, maar ook dát is wennen. Blijft dit? Gaat het nog weg? Die onzekerheid is erg moeilijk, in onze relatie. We hebben daarom samen hulp gevraagd bij een relatietherapeut, want we willen absoluut samen door. Maar makkelijk is het niet.
We zijn uiteraard ontzettend blij dat er schot in de zaak zit. En dat is denk ik ook waarom ik mijn verhaal wilde vertellen in deze rubriek: geef niet op. Ook als het gaat om niet aangeboren hersenletsel: heb vertrouwen, misschien bestaat ergens nog een therapie die wél werkt. En als dit niet zo is, zoek dan de juiste hulp om met die nieuwe situatie om te leren gaan. Zonder hulp waren wij er ook niet gekomen.”
Heb jij ook een ervaring die je wilt delen en sta je open voor een kort (eventueel anoniem) telefonisch interview? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een korte samenvatting van jouw verhaal en je telefoonnummer.
PTSS-klachten door je huilbaby: 'Ik durf niet meer alleen te zijn met mijn kinderen'
