Viagra

De laatste keer dat hij kwam, was afgelopen week. Voor de vorm ging hij nog even zitten op een stoel. Maar niet lang. Die Viagra begint een kwartier nadat je hem hebt ingenomen te werken, het klinkt raar, maar je moet die kostbare tijd niet vermorsen. Dat zou hij niet eens kunnen. Hij wordt onrustig, hij wil het liefst meteen door naar bed. Ik denk wel eens, het zou fijn zijn als we eerst een goed gesprek konden voeren, de spanning nog wat konden opbouwen en vasthouden, maar al te zwaar til ik er niet aan. Ik weet waarvoor hij komt, én ik weet immers dat het niet alleen de seks is die hem hiernaartoe brengt.

Anderen denken en zeggen soms: ‘Wat moet je met die man? Hij is getrouwd, hij kan niet seksen zonder een pil, hij heeft een vergrote prostaat, hij is jaloers.” En het is waar, ik ben vrij, ik heb stapels vriendinnen, genoeg clubjes en ik zie er ook nog goed uit. Misschien, denk ik weleens, maakt de liefde me mild, of zou het de leeftijd zijn? Dat je langzamerhand beseft dat niets volmaakt is. Nee, het is anders, minder tragisch: ik accepteer niet lijdzaam dat mijn minnaar onvolmaakt is, ik heb er simpelweg geen problemen mee. Ik ben niet afhankelijk van hem, hij is niet mijn enige houvast in mijn leven. Ik heb allerlei liefhebberijen. Hij is dus niet mijn enige afleiding, wel de enige met wie ik intiem ben.

Intiem zijn

Maar waarom zou perfecte intimiteit synoniem moeten zijn aan topseks? Wie heeft bedacht dat de mate van seksuele bevrediging de norm is voor een goede verhouding? Het is maar een idee, dat je moet neuken om intiem te kunnen zijn. Het mooiste moment is eigenlijk als hij na afloop tegen me aankruipt. Als ik heel eerlijk ben, weet ik dat hij dat het allerliefst doet. En ik ook. We liggen zij aan zij, of in elkaar gevouwen op ons kant. Ik voel hem met zijn hoofd tussen mijn borsten, met zijn benen bij mijn billen. Hij zegt tegen me: ‘Vroeger hield ik van slank en tenger maar nu ben ik gek op je volle lijf.’ Ik vraag aan hem: ‘Als het lijf van je moeder?’ ‘Ja’, antwoordt hij, als het lichaam van mijn moeder. Ik glimlach. Dan voel ik zijn greep langzaam verslappen, ik merk dat hij ontspant, langzaam wordt zijn ademhaling rustiger. Ik voel zijn armen en benen stuipen, ten teken dat hij bijna ingedut is, ik trek voorzichtig zijn arm om me heen, blij en trots op zijn overgave.

Niemand die weet dat wij hier samen zijn, niemand die het mag weten, op deze druilerige vrijdagmiddag als de stad zich langzaam opmaakt voor het weekeinde, ligt hij hier bij mij, tegen me aan, zijn buitenvrouw, en meer wensen heb ik even niet. Om ons heen is de zindering, de opwinding van de havenstad waar ik woon, en wij geven ons over aan slaap. Ja, alsof hij tegen zijn moeder aan ligt. Ik weet dat veel vrouwen er niet aan zouden moeten denken, maar waarom eigenlijk niet? Dit is ook een manier om genegenheid te tonen. En om te laten zien dat hij niet alleen als zoon maar ook als man iets waard is, slikt hij die Viagra.

Orgasme

Dat gaat als volgt: hij parkeert beneden bij mijn flatgebouw zijn auto, neemt een pil, stapt in de lift, ik doe open in een vrolijke outfit, we drinken snel een koffie of een glaasje, luisteren naar Doris Day of Ella Fitzgerald en als de Viagra begint te werken, gaan we de slaapkamer in. Hij krijgt een erectie, voorspel is er nauwelijks. We penetreren, en even later liggen we tegen elkaar aan. Vorige week werkte die pil wel erg kort. Na vijf minuten was het al bekeken. Erg gezond kan dat spul niet zijn, want na afloop is hij altijd een beetje licht in zijn hoofd en ligt hij op apegapen. Het feit dat hij nooit een orgasme krijgt – want daarbij helpt zelfs het wondermiddel niet – zou kunnen helpen om er een lekker lang spel van te maken, maar dat gebeurt eigenlijk nooit. Wat ik zeg, we vallen in slaap. En als hij wakker wordt, maakt hij mij klaar, want hij is erg goed met zijn handen en met zijn tong.

Ik twijfel weleens. Dan denk ik, waarom duik ik niet gewoon weer op internet op zoek naar een leuke man zonder echtgenot en zonder fysieke klachten, maar het geheim is, ik vind hem geweldig. Hij is attent, hij stuurt me sms’jes in moeilijke tijden, bijvoorbeeld op de geboortedag van mijn overleden zoon. Toen ik hem zeven jaar geleden leerde kennen, zou ik een dag later geopereerd worden. Een afschuwelijke operatie aan mijn baarmoeder. Alle andere mannen met wie ik contact had, zeiden: ‘Nou, bel me maar als je weer beter bent.’ Maar deze man stond klaar met de auto om mij naar huis te brengen. Hij was niet vies van een gewonde vrouw. Zijn glimlach is zoveel meer waard dan een orgasme. En sperma heb ik vroeger vaak genoeg op mijn dijen en buik voelen kleven, die mis ik niet.

Kleine gebaren

Wat veel vrouwen zich niet realiseren: neuken kun je met iedereen. Maar iemand met wie je je echt verbonden voelt, hoe vaak kom je die in je leven tegen? Drie keer, en dan heb je nog geluk. Ik ben twee keer getrouwd geweest, twee keer teleurgesteld. Deze man ken ik nu zeven jaar. Het is weleens uit geweest, was hij ineens verliefd geworden op een andere vrouw en liet hij me zitten, tot zij hem weer liet barsten, enzovoort.

Je kunt niet ouder worden zonder butsen en scheuren, dat is jammer, maar het leven doet je kleine gebaren op waarde schatten. Ik lig naast hem, volkomen tevreden, volledig geaccepteerd, soms val ik zelf ook in slaap. En als we wakker worden dan staan we op, gaan we douchen, dan maak ik wat te eten, broodjes tonijnsalade, of een hamburger, wat hij lekker vindt en van zijn vrouw niet krijgt. We eten in ons blootje aan tafel. Dan gaat hij weer, om een uur of zeven, en dat is goed. Ik zou het huwelijk niet een derde keer kunnen opbrengen. Ik weet waar hij elke avond is, zijn vrouw niet, ik hoef zijn billen niet te wassen als hij straks echt oud wordt. Misschien zijn de momenten samen daarom juist zo fijn. Hij is geen gewoonte. Ik kies voor hem, iedere vrijdag opnieuw.”

Tekst Corine Koole 

‘Het ziet er misschien humorloos uit met dat touw en zwarte leer, maar we hebben soms reuze pret’Lees ook