Een op de vijf mensen mijdt zorg, omdat ze die niet kunnen betalen. Zo ook Wilma. Zij zit in de schuldsanering en kan daardoor alleen een basispakket van de zorgverzekering krijgen. Maar dat is niet voldoende. “Ik moet geholpen worden, anders loop ik vast”.
Dat blijkt uit een onderzoek van de Patiëntenfederatie Nederland dat gehouden werd onder 10.056 leden uit het Zorgpanel.
“Dertig jaar lang heb ik samen met mijn ex-man een onderneming gehad. Maar in 2017 begon het werk wat terug te lopen, de omzet werd minder en ik kreeg steeds meer financiële problemen. Daarbovenop kwam de coronacrisis. Dat was de genadeklap voor ons mooie bedrijf. Tegelijkertijd ging ons huwelijk ook niet goed. Al sinds 2011 zaten we in een huwelijkscrisis. Maar in 2020 heb ik de knoop doorgehakt en ben ik vertrokken.”
Het is geen fijne scheiding en Wilma vertrekt halsoverkop. Al gauw vindt ze een nieuwe woning. “Zeven maanden zat ik zonder geld. Ik zat nog aan mijn bedrijf vast en daardoor kon ik geen uitkering krijgen. Een advocate heeft me toen geholpen. Zij zorgde ervoor dat de gemeente op een andere manier naar mijn situatie ging kijken. Met als voorwaarde dat ik moest stoppen met mijn onderneming. Zodoende heb ik toen toch een uitkering gekregen.”
Sinds januari dit jaar zit Wilma in de schuldsanering (Wsnp). “Daardoor kan ik helaas geen aanvullende zorgverzekering krijgen. Dat gaat niet door de schuldachterstanden die ik nog heb openstaan.”
En dat heeft zo zijn consequenties. Zo heeft Wilma te kampen met artrose, een slecht gebit en heeft ze door een aanrijding met een wielrenner een gekneusd staartbotje en een pijnlijke onderrug. “Het ongeluk gebeurde in november vorig jaar. Ik zat op de fiets en moest plotseling stoppen voor een meisje dat op de rem stond. Ik stapte af en toen knalde een racefietser tegen mij op. Het regende en het was donker, waarschijnlijk had hij mij niet gezien. Ik viel niet, maar hing half tegen mijn fiets op de straat. Ik plaste toen in mijn broek. Het was vreselijk. Ik schaamde me dood. Ik heb daardoor niet gevraagd om zijn contactgegevens. Hij hielp me wel overeind en vroeg of het ging. Ik zei dat het wel ging, maar toen hij wegfietste, dacht ik: het gaat helemaal niet goed.”
Theo heeft twee dochters en zit in de schuldsanering: 'Ik niks dan jij ook niks, riep mijn ex-vrouw'
Als gevolg van de aanrijding heeft Wilma niet alleen last van haar staartbotje, maar ook van een slijmbeursontsteking in beide heupen en stress in de spieren van haar rug. “Ik heb voor de slijmbeursontsteking injecties gekregen, waardoor de zwelling en de pijn zou moeten afnemen. Die werden niet vergoed. En de fysio die ik nu nodig heb, wordt ook niet vergoed, omdat ik niet aanvullend verzekerd ben. Ik ga nog kijken of er bijzondere bijstand mogelijk is. Want ik moet gewoon geholpen worden. Anders loop ik vast.”
Wilma maakt zich veel zorgen. Als recent haar hoektand afbreekt, brengt dat opnieuw paniek. “Ik ben al sinds 2017 niet meer naar de tandarts geweest. Ons bedrijf liep zo slecht en ik kon het niet meer betalen. Toen er ineens iets knapte in mijn hoektand, dacht ik: o nee, wat moet ik nu?’
Bij de schuldsanering sparen ze ook voor mij. Dus nu ga ik kijken of daar wat mogelijk is. Ik vind het echt vreselijk om met een slecht gebit rond te lopen. Ik heb al een stempel op mij, omdat ik in de schuldsanering zit en dan loop ik ook nog met een slecht gebit.” Naast de hoektand heeft Wilma twee gaatjes in haar kiezen en heeft ze veel tandsteen. “Er wordt nu een begroting gemaakt bij de tandarts voor de kosten. Ik heb geluk dat ik nog geen last heb van mijn gebit. Maar er moet zeker heel wat gebeuren.”
Wilma vindt het verschrikkelijk dat ze de zorg nu niet kan betalen. “Ik ben zo bang dat mijn gebit steeds verder gaat afbrokkelen of dat ik straks echt pijn krijg. En omdat ik geen fysio krijg, ga ik steeds slechter lopen. Ik word er doodmoe van. Ik sta nog volop in het leven en ik zou het afschuwelijk vinden als dat straks niet meer kan.
Ik zou willen dat de overheid meer gaat kijken naar mensen die in een soortgelijke situatie als ik zitten, maar wel die zorg nodig hebben. Dat het straks toch mogelijk wordt om een extra verzekering te krijgen. Er zijn zoveel mensen die de juiste zorg niet kunnen betalen. Dat vind ik echt in- en intriest. Je zit niet voor je lol in deze positie. Het is mij overkomen en ik vind het heel jammer dat de kwaliteit van leven voor mij steeds minder wordt.”
Inmiddels zijn we zes maanden verder. We spreken Wilma en dan blijkt dat alles gelukkig goed is gekomen. “Ik heb bij de schuldsanering een aanvraag ingediend om geld vrij te maken voor de tandarts en de fysiotherapeut. Er bleek dat ik toch nog wat geld had overgehouden, omdat ik heel zuinig had geleefd. Zo kreeg ik van de overheid een extra toeslag vanwege de hogere energierekening als gevolg van de oorlog in Oekraïne. Omdat ik zo weinig energie had gebruikt, bleef dat geld over. Onder andere dat geld mocht ik gebruiken voor mijn zorg.”
Stella verdiende 'goed geld' maar kwam na scheiding toch in de schuldsanering terecht: 'Ik schaamde me vreselijk'
