Dinsdag schreven we over baby Lien, die plastische chirurgie heeft gehad omdat ze het syndroom van Crouzon heeft. Voor Joanne Bronkhorst (30) een herkenbaar verhaal.
Haar zoontje Jaycen (2,5) kreeg ook plastische chirurgie omdat hij met een zogenoemd ‘wigschedel’ geboren is.
“Onze zoon is geboren met craniosynostose, een aandoening waarbij de schedelnaad al dicht is gegroeid. Bij Jaycen was de voorste schedelnaad dichtgegroeid en daarom heet dat een ‘wigschedel'”, legt Joanne uit als we haar opbellen. “Normaal gesproken groeien die naden pas dicht als een kind een jaar is. Het is belangrijk dat ze open zijn, anders kunnen de hersenen niet groeien. Die groeien het eerste jaar 80 procent.”
Het gezicht van Jaycen had toen hij een baby was een bijzondere vorm. “Zijn ogen stonden dicht op elkaar. Boven zijn wenkbrauwen had hij inhammen, zo diep dat je je duimen erin kon leggen.” Inmiddels zijn die inhammen niet meer zo zichtbaar. Jaycen is namelijk geopereerd toen hij slechts vier maanden oud was.
Jaycen en zijn zus Jazlynn:
“We konden uit twee operaties kiezen: een endoscopische en een ‘grote’ operatie. Bij die eerste operatie maken ze een klein sneetje in het voorhoofd en gaan ze met een endoscoop naar binnen. Bij de tweede maken ze de schedel los van linker- naar rechteroor, breken ze de schedel en zetten ze ‘m vast met platen.” Joanne en haar man kozen voor de endoscopische operatie, omdat de grote operatie wellicht te risicovol was voor Jaycen, die ook een aangeboren hartafwijking en darmproblemen heeft.
Lees ook
Baby Lien kreeg plastische chirurgie: ‘Ik kan niet geloven dat het woord ‘abortus’ ooit is gevallen’
Na de operatie moest Joannes zoon 10 maanden lang, 23 uur per dag een helmpje op. “Kinderen met een voorkeurshouding (die enkel op één kant slapen, red.) moeten dat weleens, voor Jaycen was het om zijn voorkant plat te houden.” Hij is geboren met een puntvoorhoofd. Dat helmpje viel uiteindelijk gelukkig hartstikke mee. “Wij waren denk ik angstiger dan m’n zoontje. Hij heeft zichzelf leren kruipen en rollen met z’n helm op.”
In de toekomst moet blijken of zijn ogen, de inhammen boven zijn ogen, gebit en neus goed meegroeien. Mochten die inhammen een belemmering blijven, kan hij nog kiezen voor (medische) botox. “Ik hoop dat we er vroeg bij zijn geweest en dat hij zich zo goed en normaal mogelijk kan gaan ontwikkelen.”
Wat Joanne het állerergst vond, was niet de afwijking van haar zoontje, maar de mensen uit haar dorp die over Jaycen roddelden. “Het is gewoon best heftig om een kind te krijgen dat er anders uitziet en dat er dan mensen zijn die het een monster vinden. Dat zeiden ze niet rechtstreeks, maar achter mijn rug om. Als je ooit een kindje ziet met een helmpje of een gezichtsaandoening, vráág er dan naar.”
Lees ook
Angela maakt documentaire over zoon met Down: ‘Ik was zo verward’
Ook waren er mensen die met een grote boog om de kinderwagen heen liepen of tegen Joanne zeiden dat ze het zo knap vonden dat ze met zo’n kind naar buiten durfde. “Je hoeft echt niet te zeggen dat het een leuke, mooie baby is, want het was geen mooie baby. Maar vraag gewoon hoe het gaat.”
