Hoe het begon

Jerome, nu tien jaar oud, komt in 2014 samen met zijn oudere broer bij Angélique en echtgenoot Arno wonen. Melissa is dan nog niet in beeld. “Mijn man en ik hebben dezelfde visie op de wereld. We vinden dat elk kind een plek voor zijn dromen en zijn verhaal verdient. Daarom wilden we niet per se kinderen van onszelf”, legt Angélique uit. “We verdiepten ons eerst in adoptie en kwamen uiteindelijk dichter bij huis uit: ook in Nederland zijn genoeg kinderen die behoefte hebben aan een fijne thuissituatie.”

Openheid

Voordat Jerome en zijn broer bij Angélique en Arno mogen intrekken, gaat er een heel traject aan het pleegouderschap af. Het koppel wordt na aanmelding bij een lokale pleegzorginstantie gescreend: kunnen zij een stabiele leefsituatie bieden? Na goedkeuring volgt een training die hen klaar moet stomen. “Daarin leer je onder meer hoe je met bepaald gedrag om kunt gaan, of met de biologische ouders of hun cultuur.” Het koppel is heel open over hun gezinssituatie: “Dat zorgt voor meer begrip. Bijvoorbeeld als een van de kinderen een moeilijke dag heeft en dat uit in zijn of haar gedrag. Natuurlijk mag hun achtergrond nooit een excuus of vrijbrief zijn, maar het biedt wel een verklaring.”

Doorplaatsing

De voorafgaande gezinssituatie van Jerome en zijn broer zorgt ervoor dat de twee broers niet goed samen kunnen wonen. “Ze hebben beiden zoveel meegemaakt, dat het hun relatie bemoeilijkt. Ze houden veel van elkaar, maar Jeromes broer is uiteindelijk doorgeplaatst.” Angélique legt uit: “Soms kun je nog zo dol op elkaar zijn, maar is de keus om te breken noodzakelijk. Zoals dat in een liefdesrelatie ook zo kan zijn.” Jerome en zijn broer mogen dan bij verschillende gezinnen wonen, ze hebben nog goed contact: ze appen, gamen online en komen bij elkaar over de vloer.

Match

Anderhalf jaar later besluiten Jerome, Angélique en Arno dat ze nog plek in huis over hebben. En dus belt Angélique de lokale pleegzorginstantie. “Het is niet zo dat we dan zeggen: ‘We willen een meisje van zo-en-zo oud'”, benadrukt Angélique. “Wij bieden een plek en de instantie benadert ons als er een kind is dat zo’n plek zoekt.”

Lees ook
Nicolet is pleegmoeder van haar nichtje: ‘Mijn zusje kon niet voor haar zorgen’

Band opbouwen

Daaruit komt Melissa, nu zes, naar voren. “Voor Jerome was het even moeilijk om een pleegzusje te hebben. Hij zat ineens weer aan tafel met iemand die hij niet door en door kende. Uiteindelijk groeide hun band. Ze kunnen elkaar steunen, bijvoorbeeld als hun biologische ouders een keer niet op bezoek kunnen komen. Dat gevoel, die teleurstelling, kennen ze allebei.”

Bagage

Beide kinderen hebben een bezoekregeling met hun ouders. “We proberen de kinderen leidend te laten zijn: waar hebben zíj behoefte aan? Juist omdat er al zoveel voor hen is bepaald. Als zij willen dat een ouder een dag mee op stap gaat, dan kan dat. Bij voorkeur komen hun ouders hier thuis op bezoek; dit is immers waar zij opgroeien.” Zowel Jerome als Melissa komt uit een situatie waarin de ouders beperkingen kennen waardoor ze niet voor de kinderen kunnen zorgen. Angélique: “Vaak dragen die ouders zelf ook bagage mee; er zijn vele oorzaken waardoor zij beperkt kunnen zijn of worden in het zorgen voor hun kind.”

Derde pleegkind?

Soms informeren anderen uit zichzelf naar hoe het is om pleegouder te zijn. “Mensen vragen hoe zij zelf ook kinderen kunnen helpen, anderen zeggen: ‘Ik zou wel pleegouder willen zijn, maar het past niet in mijn leven.’ Die mensen attendeer ik dan op weekendpleegzorg of crisisopvang.” Zelf willen Angélique, Arno én de kinderen op termijn een derde pleegkind een thuis bieden: “Ons huis en ons hart is groot genoeg. Maar Jerome zit nog in therapie en we willen eerst daarop focussen. Over een paar jaar kijken we verder.”

Lees ook
Richard en Jorien zegden hun baan bij de politie op en zijn nu pleegouders van zeven pubers

Rijkdom

Naast die geïnteresseerden zijn er anderen die hun mening al klaarhebben. “Dan denken ze dat wij hier rijk van worden, omdat we een pleegzorgvergoeding krijgen. Nou, geloof me: er kleven genoeg kosten aan, alleen al de therapie van Jerome bijvoorbeeld. We worden er ook niet armer van, maar eraan verdienen, dat gebeurt niet. Als we al een euro overhouden, gaat die naar de rekening van het kind.” Ze besluit: “Pleegzorg heeft ons heel rijk gemaakt, maar op een andere manier. Ook al zijn Jerome en Melissa niet onze biologische kinderen, het zijn óók onze kinderen.”

*De namen van Jerome en Melissa zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bij de redactie bekend. De foto bovenaan het artikel is met toestemming van alle ouders geplaatst.