‘Hola’, zeg ik, ‘Hola, ik ben Lisa.’ Ze klinkt aardig, dat stelt me gerust. Een klein beetje. Ze vertelt dat ze om een uur of elf komt vanavond, samen met haar man, ze moeten eerst nog eten. Dat ze haar man meeneemt, bevalt me niet. Soms kunnen die hun handen dan toch weer niet thuishouden. We hadden toch afgesproken dat we het niet meer zouden doen, dit soort ontmoetingen? Ik word er zenuwachtig van. De steen die zich in mijn maag genesteld heeft, zal daar tot vanavond laat niet meer weggaan.”

Dromen

“Ik ben niet preuts, ik wil best, daar heeft hij gelijk in. Ben ik een sukkel? Wil ik ja en zeg ik nee? Ben ik een teaser? Waarom doe ik zo ingewikkeld over de duidelijkste afspraak die je maar kunt bedenken: een man en een vrouw komen op visite bij een andere man en een vrouw, de vrouwen hebben seks, de mannen kijken toe of doen mee, en dan gaan de man en vrouw weer naar huis. Overzichtelijker kan haast niet, maar toch bezorgt het me maagpijn.

Ik word boos. Als ik opgehangen heb, zeg ik: ‘Idioot, waarom doe je dit met me?’ Maar hij antwoordt: ‘Je wilt het zelf.’ Ik zeg: ‘Nee, schat, ik hoef mijn dromen niet in praktijk te brengen, niet allemaal. Vrouwen dromen en hebben genoeg daaraan.’ En hij zegt: ‘Maak jezelf niets wijs, ik weet toch dat je graag met vrouwen vrijt. En als het tegenvalt, breken we de boel op en stoppen we ermee. Relax, schat, relax.'”

Biseksualiteit

“Ik loop door het huis, ga naar boven om alleen te zijn, en denk: ja, ik hou van vrouwen. Ja, ik wil met een vrouw vrijen, boven op haar liggen, maar haar ook voelen op mijn buik, haar gewicht op mijn armen en benen, haar zoenen, zo spannend. Ik voel me zo sterk met een vrouw, zo onafhankelijk, zo mannelijk bij een vrouw. Ik wil het, heel graag, maar ik wil het niet met hem erbij.

Het lijkt wel, denk ik, daarboven op de kamer, uitzicht op zee en een boomgaard, of mijn man mij aantrekkelijk vindt omdat ik bi ben. Of hij me daarop uitgekozen heeft. Misschien was hij niet tolerant en empathisch toen hij zo vriendelijk reageerde op mijn bekentenis, de eerste dag dat we elkaar leerden kennen. Misschien was zijn begrip gewoon opwinding, zijn opwinding om mijn biseksualiteit.

Ze arriveren, zij en haar man, het is inmiddels half één. Ik heb een paar wijntjes gedronken, bang dat ik meteen op slot zal gaan. Ik praat op mezelf in, zeg tegen mezelf: wat maak je je druk, hij heeft gelijk: als het niet leuk is, stop je er toch weer mee. Hij is je man, jullie zijn hier samen, hij heeft toch wel eerder een punt gezet achter een bijeenkomst, waarom doe ik tuttig.

We nodigen hen uit op het terras, we drinken nog een glaasje wijn en kletsen. Dat lukt aardig, al kan ik het niet laten van een afstandje naar mezelf te kijken en te denken: vreemd eigenlijk, normaal slaap ik om deze tijd allang. Ik vind haar mooi en als we, op initiatief van mijn man, naar binnen gaan, kijken we wat porno. Ze zit naast me op de bank, de mannen elk een meter van ons vandaan. Ze zegt: ‘Wat een mooie film’, en ik ben haar dankbaar, want het is fijn als gasten zich op hun gemak voelen. Zeker nu.”

Op m’n gemak

“Dan buigt ze zich voorover, streelt me, en knoopt mijn bloes open. Ik denk: vindt ze me wel aardig, vindt ze me niet te dik. Ze pakt mijn borsten, en de mannen kijken toe. Nu vind ik het niet eng meer. Ik vind haar leuk. Ze ruikt lekker, ze is schoon, ik denk dat ze een jaar of 40 is, ze weet wat ze doet. Ik voel me op mijn gemak, haar lange zwarte haar valt voor haar gezicht, zelfverzekerd. We kussen.

Ik vergeet de mannen, de film die nog steeds draait, mijn bezwaar van de ochtend. Nee, nee, niet mijn bezwaar, het ongemak van de hele lange dag voorafgaand aan het genot weegt zwaarder. En als ze weg is, neem ik me voor de zoveelste keer voor hem te stoppen als hij weer eens op een drafje naar zijn laptop rent. Hij vindt zich genereus, ik vind hem egocentrisch.”

Overspel

Heb ik hem op het verkeerde been gezet toen ik hem vertelde over mijn biseksualiteit? Ik wil een vrouw, daar heeft hij gelijk in, maar ik wil haar op mijn manier. Ik wil een vrouw, maar dan steeds dezelfde. Een vriendin, een keer per maand, en zonder hem erbij. Soms opper ik dat, voorzichtig, maar dan antwoordt hij: ‘Nee, ik wil erbij zijn, anders is het overspel.’

Een paar weken later liggen we in bed, hij zegt: ‘Waar denk je aan?’. Ik vergeet mijn voornemen, en fluister dat ik aan een vrouw moet denken. Hij zegt: ‘Is ze donker?’ ‘Nee’, zeg ik zacht, ‘ze is blond.’ Welke kleur hebben haar ogen, wil hij weten, en hoe lang is ze? Met elk antwoord raakt hij opgewondener. En ik ook, ja, ik ook. Misschien, denk ik even later, kan ik me er beter bij neerleggen. Met mijn huwelijk is mijn biseksualiteit onze biseksualiteit geworden. Iets wat van mij was, heeft hij gepakt en vervormd weer aan ons teruggeven. Misschien is dat de logische tol van de huwelijksbelofte. Misschien.”

‘Niemand mag weten dat hij bij mij is, ik ben zijn buitenvrouw’Lees ook