Morgen draait de bijzondere film ‘Dirty God’ in de bioscopen. Daarin speelt de Engelse Vicky Knight een jonge moeder die na een zuuraanval verwond is voor het leven.
Maar haar brandwonden zijn niet gemaakt door make-up-artiesten: Vicky raakte tijdens haar jeugd zélf zwaar verbrand. Een openhartig gesprek over depressie, zelfacceptatie, en lesbisch zijn met dit aanstormende acteertalent.
Leestijd: vijf minuten.
Met veel achtergrondruis neemt Vicky de telefoon op. Een opgewekte stem, incluis Brits accent, begint te vertellen over de nieuwe periode in haar leven. Dat begon bij het filmen van Dirty God. “Op een bepaalde manier vertel ik mijn eigen verhaal in de film, maar als een ander persoon. Jade (hoofdpersonage in de film, red.) en ik hebben veel dezelfde momenten meegemaakt. Het was lastig om dit verhaal te vertellen, omdat het zo persoonlijk was. We hebben allebei littekens. Jade zoekt in de film naar plastische chirurgen om haar gezicht te repareren: dat deed ik ook. Daarom is het een rauw en echt verhaal geworden. De tranen die je op het scherm ziet zijn ook echt.”
“Het is een eer om mijn verhaal te mogen vertellen, zodat ik anderen kan helpen. Voordat ik begon met deze film wilde ik niet meer leven door mijn littekens. Ik was er klaar mee. Maar nu mogen mensen naar me kijken: het maakt me niet meer uit.” Een toneelopleiding heeft Vicky nooit gedaan. Ze kwam op een bijzondere manier bij deze rol terecht.
“Ik maakte een video over hoe ik vroeger verbrand raakte als kind om mensen te onderwijzen over wat vuur kan doen. Die video ging toen viral. De Casting Director zag die video en wilde me de hoofdrol aanbieden. Maar een jaar lang heb ik geweigerd. Tot ze me wist te bereiken met een anoniem nummer en me vertelde over de film.” Wat haar uiteindelijk deed besluiten om de rol met beide handen aan te pakken? “Ik hoefde niet mezelf te zijn, maar mocht een karakter spelen. En dat terwijl ik niet eens wist hoe ik moest acteren: ik heb nooit één acteerles gehad. Maar eerst vond ik alles nog enorm spannend. Daarom kreeg ik dans- en zwemlessen om opener te zijn naar anderen. Dat hielp enorm tijdens het filmen.”
Knight vertelt enorm open over haar persoonlijke worstelingen. “Ik wil anderen laten zien dat er een toekomst is voor mensen zoals ik. Ik voel me eindelijk een mens, terwijl ik ervoor altijd dacht dat ik een monster was: een nutteloos mens met brandwonden.” Daar heeft de nieuwbakken actrice schijt aan gekregen. “Dit ben ik. Als je niet naar me wil kijken, then don’t fucking look. Vroeger had ik die instelling totaal niet. Ik mishandelde mezelf, zorgde niet voor mezelf. Door deze kans heb ik weer een reden om te leven.”
Gelukkig heeft Vicky een wederhelft die haar accepteert zoals ze is. “Mijn vriendin en ik hebben bijna een jaar lang een relatie. Zij is de enige persoon bij wie ik me comfortabel voel en waarbij ik mezelf durf te zijn.” Ze had helaas niet altijd zoveel geluk. “Ik heb ook partners gehad die niet naast me durfden te lopen op straat. Als ik nieuwe mensen ontmoette, durfde ik niets te vertellen over mezelf. Why the fuck was ik zo bang om mensen te vertellen wat er met me is gebeurd?”
De vraag stellen is ‘m beantwoorden. Toen Knight acht jaar oud was, gebeurde er iets dat haar leven voor altijd zou veranderen. “Iemand had de kroeg van mijn opa in brand gestoken. En dat terwijl ik met mijn twee neven boven de kroeg sliep. Mijn neven stierven door de vlammenzee en de man die mij uit het vuur redde, een vaste klant van opa, stierf zes weken na het ongeval. Degene die de kroeg in vuur en vlam stak loopt nog altijd vrij rond.” Het trauma van de actrice is niet hetzelfde als dat van haar karakter Jade, maar de gevoelens wél.
“Uiteindelijk is een brandwond een brandwond. Of dat nou van een zuuraanval komt of van vlammen: ze zien er allemaal hetzelfde uit. Vroeger nam ik het mezelf kwalijk dat ik gewond ben geraakt, omdat ik eigenlijk de dag voor de brand de kans had om weg te kunnen.” Vicky’s moeder voelde een dag voor de gebeurtenis namelijk dat er iets zou gebeuren. “Ze had een slecht voorgevoel en wist niet waarom. Ze wilde me ophalen, maar ik weigerde om mee te gaan, omdat het zo leuk was bij mijn opa.”
Lees ook
Sjinkie Knegt mocht kinderen niet zien door ernstige brandwonden
Als eerste acteerklus zo’n heftig verhaal vertellen was niet makkelijk. “Vijftien jaar lang verborg ik mijn lichaam voor de wereld. Tot ik sex-scènes moest filmen voor Dirty God. De hele wereld ziet mijn lichaam, vol littekens, binnenkort op het witte doek. Dat is heftig. Maar ik wil daarmee juist een voorbeeld zijn voor andere burn survivors. Het is niet ’t einde van de wereld als je er anders uitziet. Ik ben bijna dankbaar voor mijn littekens: ze laten zien dat ik sterker was dan hetgeen dat me probeerde te doden. Mijn littekens vertellen mijn persoonlijke verhaal. Het is mijn kunstwerk.”
