Zondag is het Vaderdag. Als ik de reclames mag geloven, moet ik hem verrassen met een lekkere geur of bierpakket. Maar wat als ik geen vader meer heb om te overstelpen met cadeaus? Waar moet die liefde dan heen?
Redacteur Jujube verloor vierenhalf jaar geleden haar vader, sindsdien betekent de periode rond de derde zondag van juni vooral een week frustratie.
Mijn vader hield van Vaderdag. Elk jaar fabriceerden mijn zus en ik een zelfgemaakte kaart en zochten we zorgvuldig een cadeautje uit. Het hoefde niet groots te zijn, maar juist iets wat hij graag wilde hebben. Vaak kwamen we uit bij een boek. Een jaar kreeg hij een tegoedbon voor pantoffels die hij zelf mocht uitzoeken. Hij ging op zoek naar de perfecte exemplaren die zijn versleten lievelingspaar konden vervangen. Dat is niet meer gelukt.
Ook de laatste Vaderdag voor zijn sterven kreeg hij een tegoedbon van ons. Een versierde koffiebeker om later in te wisselen voor koffie en vlaai. Het bekertje staat nog steeds op – inmiddels – het bureau van mijn moeder.
Anders dan bij bijvoorbeeld zijn verjaar- of sterfdag schreeuwt de hele wereld in aanloop naar Vaderdag dat die dag eraan komt. Elke poster, reclamespot of persmail is een steek, een por, een lichte duw. Hoe vaker je geprikt wordt, hoe prikkelbaarder je wordt. Hoe vaker je gepord wordt, hoe pijnlijker je blauwe plek.
Al meer dan een week word ik doodgegooid – pun intended – met ‘producten voor hem’, speciale Vaderdagaanbiedingen en mails vol perfecte cadeaus om ‘jouw vader in het zonnetje te zetten’. Ik zeg tegen mijn vriend dat hij niet moet vergeten zijn zusje te appen over Vaderdag. Ik ben jaloers dat zij wel kunnen samenspannen over zondag.
Attent zijn, cadeaus geven, een kaartje maken en schrijven: het is mijn love language. Mijn manier om de mensen van wie ik hou te laten weten dat ik ze waardeer en dat ik aan ze denk. Maar als iemand dood is, hoe laat ik dan weten dat ik aan hem denk?
Ik mis de voorbereiding. Ik mis appen met mijn zus over wie wat verzorgt, naar Limburg afreizen om de dag samen door te brengen of plannen te maken om het later in te halen. Ik mis de liefdevolle blik van mijn vader als het dan zo ver was. Hoe blij hij was met het Vaderdag-ontbijt, inclusief ei, jus d’orange en aardbeien. En hoe het lezen van de kaart en het uitpakken van het (meestal zelf uitgekozen) boek een lach op zijn gezicht toverde.
Uit het oog, uit het hart gaat niet op als iemand overlijdt van wie je veel houdt. Wellicht is dat de bron van mijn frustratie en de basis van dit relaas: met Vaderdag kan die liefde nergens heen.
Dit artikel verscheen eerder op LINDA.nl.
Zo eren BN'ers hun (overleden) vaders, opa's en partners op Vaderdag: 'Ik mis je'
