Begin maart spraken we met het Oekraïense stel Natalya en Myroslav uit Purmerend. Zij zamelden toen enorm veel spullen in, omdat ze hun landgenoten wilden helpen. De inzameling is ten einde, maar stilzitten is er niet bij. ‘Nu draag ik op een andere manier mijn steentje bij’.
We spreken met Natalya. Zij vertelt hoe ook hun leven weer een beetje doorgaat.
Voor Natalya waren de laatste twee maanden niet makkelijk, vertelt ze. Veel vrienden van haar besloten mee te vechten en dat is niet zonder consequenties. “Ik ben meerdere keren ingestort. Het is heel moeilijk. Al vijf hele goede vrienden zijn gesneuveld tijdens de oorlog. Onder wie een journalist, een leraar en een IT-specialist. Het waren zulke geweldige mensen en ze wilden zeker niet dood. Maar ze moesten vechten voor hun land.”
Natalya heeft nog veel meer vrienden die helpen in de oorlog. “Het is afwachten. Het is moeilijk om social media te volgen, want je weet niet welk nieuws je nu weer gaat krijgen.” Toch heeft ze zich herpakt. “Niemand heeft er iets aan als ik depressief ben. Het is oké om je leven te leven, om gelukkig te zijn. Met die energie kan je ook Oekraïne blijven helpen.”
Ook in Oekraïne gaat het leven door, vertelt Natalya. “In Oekraïne willen ze juist dat je blijft werken. De restaurants, de bioscopen, de winkels moeten openblijven zolang het mogelijk is. De economie moet blijven draaien. Belasting moet binnenkomen, want zonder die belasting kan het leger de oorlog niet betalen. Als je niet in het leger zit, blijf dan werken en betaal je belasting.”
De schoonmoeder van Natalya zat tot voor kort nog in een schuilkelder in Brovary. Zodra het wat veiliger was, hebben Natalya en Myroslav haar naar Nederland gehaald. “Drie weken lang zat ze daar. Hele dagen. Maar het is verbazingwekkend hoe luchtig ze erover praat. De bombardementen waren op slechts een halve kilometer van haar huis en dat noemt ze vuurwerk. Zij vrolijkt óns op.”
Maar als het aan de schoonmoeder ligt gaat ze zo snel mogelijk terug. “Ze wil naar huis, naar haar leven, haar routine, naar vrienden en familie.” Natalya en Myroslav halen haar uiteindelijk over om nog een maand te blijven.
Tekst loopt door onder de foto.
Myroslav en Natalya zamelden vanaf het begin van de oorlog spullen in. Dat was zo’n succes dat het niet meer in huis paste en ze een opslag nodig hadden. Maar 2,5 maand na de oorlog komen er steeds minder spullen binnen en dus sluiten ze de opslag. Toch kan Natalya niet slechts toekijken. Ze wil op een andere manier blijven helpen, vertelt ze. Ze gaat aan de slag als schooljuf voor kinderen die gevlucht zijn uit Oekraïne. “Ik ga lesgeven aan kinderen tussen de zes en negen jaar oud zijn. Voor hoe lang ik dit ga doen weet ik niet. Niemand weet wanneer de oorlog stopt.”
Natalya en Myroslav zijn er nog steeds zeker van dat Oekraïne zal overwinnen. “Poetin zal niet stoppen. Hij wil niet stoppen. Het maakt hem niet uit dat hij Oekraïne helemaal kapot maakt. De Russische president Vladimir Poetin gaf maandag een speech ter ere van de overwinning op Nazi-Duitsland in 1945. Maar daar kwam nog weinig nieuws uit. Toch vrezen Natalya en Myroslav voor wat hij van nog van plan is.
Oekraïense familie uit Purmerend zet ongeloof en angst om in grote hulpactie
