Het is even schrikken voor Yasmin Keulemans (27) als ze in verwachting blijkt te zijn van een tweeling. De zwangerschap is pittig en ook de bevalling gaat niet vanzelf. “De tweede baby lag dwars.”
In de rubriek Bijzondere bevallingen horen we de bijzonderste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“Oktober vorig jaar kwam ik erachter dat ik zwanger was”, vertelt Yasmin. “Mijn vriend maakte vaak grapjes dat we een tweeling zouden krijgen. Tweelingen zitten bij hem in de familie. Ik ben 1.60 meter en weeg vijftig kilo, dus ik dacht: dat gaan we niet doen, dat past nooit. Maar het bleek inderdaad een tweeling te zijn.”
De zwangerschap is pittig. “Ik had twee miskramen gehad. Bij elk pijntje dacht ik: het zal toch niet weer mis zijn? Het eerste trimester was ik misselijk, daarna kwam de moeheid. En met twee baby’s wordt er ook twee keer zo veel geschopt.”
Ondanks dat het haar zwaar valt, is het toch schrikken als de zwangerschap korter blijkt te duren dan de bedoeling is. Yasmin is 28 weken en 1 dag in verwachting als haar vliezen breken. Dat gebeurt op de verjaardag van een oom van haar vriend in Leusden. “We belden de huisartsenpost en gingen met spoed naar het ziekenhuis in Amersfoort. Daar zouden ze kijken of het inderdaad vruchtwater was of dat een van de baby’s op mijn blaas had geschopt. Mijn vliezen waren echt gebroken en ik werd met een ambulance naar het ziekenhuis in Veldhoven gebracht, omdat ze daar een NICU (intensive care voor pasgeborenen, red.) hebben.”
Yasmin krijg weeënremmers en longrijpers en ongeveer anderhalve dag later beginnen de weeën. “Ik had rugweeën en een ruggenprik werd aangeraden omdat Joël dwarslag. Om 08.00 uur kreeg ik een ruggenprik, maar om 19.00 uur waren de kindjes er nog niet. Ik kreeg weeënopwekkers en om 21.00 uur begonnen de persweeën. Na drie keer persen was Rowan geboren. Het was de perfecte bevalling, kalm en rustig.”
Kelly beviel op haar laatste vakantiedag: 'Ik had een bacterie opgelopen en mijn bloeddruk was torenhoog'
Er wordt een minuut gewacht en dan mag Yasmin verder gaan. “Ze hoopten dat Joël inmiddels was gedraaid, maar dat was niet het geval. Ze probeerden hem uitwendig te draaien, maar dat lukte niet. Ik raakte in paniek. Mijn moeder en vriend dachten dat ik in shock raakte. Ik had twee liter bloed verloren en er stonden zo’n vijftien mensen om mij heen, vijf voor mij en vijf per baby. Sommige momenten was ik stil en voelde ik niks meer. Ik probeerde me te focussen op de verloskundige. Zij trok me er doorheen. Ondertussen ging de gynaecoloog met zijn arm naar binnen om Joël te halen. Hij werd er letterlijk aan zijn beentjes uitgetrokken, het was alsof The incredible Dr. Pol een kalf haalde.”
“Joël werd geïntubeerd en Rowan kreeg een kapje over zijn neus voor zuurstof. Daarna mocht ik mijn baby’s allebei vasthouden. En toen moest ik nog bevallen van de placenta’s. Die kwamen maar niet, dus die hebben ze onder narcose verwijderd.”
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Of het een traumatische ervaring was? “Ja, ik denk het wel, al kijk ik er nu goed op terug. Je hebt een beeld in je hoofd van hoe je bevalling zal zijn en je weet dat er complicaties kunnen optreden, maar dit verwacht je niet.”
Zowel Yasmin als haar (schoon)familie wordt goed opgevangen. “Mijn moeder en vriend waren bij de bevalling, maar ook mijn broer en schoonouders waren naar het ziekenhuis gekomen. De dienstdoende verpleegkundige is diezelfde avond nog naar hen toegegaan om te vertellen wat er precies was gebeurd. Ook vroeg zij of ze hen kon ondersteunen en of ze behoefte hadden aan een gesprek met een psycholoog of maatschappelijk werker. We zijn goed geholpen.”
Leonore raakte ondanks risico's zwanger: 'Mijn tumoren konden knappen of scheuren'
Rowan en Joël zijn veel te vroeg geboren en mogen daarom niet meteen mee naar huis. “Ze zijn vier weken in het ziekenhuis in Veldhoven geweest en daarna nog 5,5 week in het streekziekenhuis in Den Bosch. Twee keer per dag ging ik naar het ziekenhuis. Het was een zware tijd.”
Het stel is dan ook dolblij als de jongetjes naar huis mogen. “Ik heb twee dagen gehuild toen ik dat nieuws hoorde. Het was zo heerlijk dat ze thuis waren. Mijn vriend nam vier weken vrij om samen te wennen aan het gezinsleven. We hebben heel veel met ze geknuffeld.” Inmiddels zijn ze een half jaar oud. “Het gaat heel goed, dus het is het allemaal waard geweest. Ze slapen de nachten door, brabbelen en zijn vrolijk. Al heb ik mijn handen er ook wel vol aan, haha.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Sophie koos voor een niet-medische keizersnede: 'Ik ben op mijn gevoel afgegaan'
