“Jezus, zij zou écht eens een flinke beurt moeten hebben. Sorry dat ik het zeg!”, foetert mijn vriendin over een van onze vrijgezelle vriendinnen.
“Nee echt, ik meen het. Ik denk dat als die vrouw eens goed uit elkaar getrokken zou worden, ze een stuk vrolijker zou zijn.”
We lachen er allebei om, want sex en vriendin B. zien we niet helemaal voor ons. Ze is al zestien jaar gescheiden en heeft daarna nooit meer een man gehad. Wil ze ook niet, zegt ze. Ondertussen is ze al jaren depressief, trekt constant negatieve aandacht en als wij, haar vriendinnen, het even druk hebben, krijgen we – geheel onterecht – een boze app dat niemand haar steunt en we nóóit bij haar langskomen.
Volgens haar eigen zeggen is ze geheel vrijwillig manloos. We hebben al een paar keer aangedrongen om haar geluk eens op een datingsite te beproeven. Maar nee hoor: “Ik hoef geen man meer”, zegt ze dan gedecideerd. “Ik vind het prima alleen. Ik ga echt nooit meer een man zijn vieze onderbroeken wassen.”
Dat zeggen alleenstaande vrouwen wel vaker, dat van die onderbroeken wassen. Ik vind dat zo raar. Waarom nu speciaal die onderbroeken? Alleen al met het woord onderbroek krijg ik rare associaties. Ik zie dan een grote witte bangmaker met een remspoor. Sokken, willen ze ook niet wassen. Onderbroeken en sokken, blijkbaar onlosmakelijk verbonden met een man.
En dan, waarom zou ik zijn onderbroek niet wassen? Of zijn trui of zijn hemd of zijn sokken? Je gooit het toch gewoon in de wasmachine? Maar onze vriendin is dus liever depressief dan dat een man zijn onderbroek bij haar uittrekt. Want sex is buitengewoon goed voor het geestelijk welbevinden.
Nu kan ik me voorstellen dat als je somber bent, dat vrijen niet bovenaan je verlanglijstje staat, maar juist door sex maakt je lichaam het gelukshormoon dopamine aan, ook nog endorfine dat pijn en stress vermindert, en oxytocine, het zogenaamde knuffelhormoon. Kan meneer je ook nog een orgasme bezorgen, dan krijg je een extra boost van deze verrukkelijke hormonen.
Om nog maar te zwijgen van het lichamelijke profijt! Goed voor het immuunsysteem, verlaagt de bloeddruk, het geldt als een redelijke work-out en het verhoogt het libido. Helaas is het zo dat hoe minder je het doet, hoe minder je er ook zin in hebt. You loose what you don’t use. Dus je moet ook op dit gebied onderhoud plegen.
Ik weet uit eigen ervaring dat de seksuele appetijt langzaam verdwijnt als celibatair. Lange tijd vrijgezel geweest. Niet omdat ik geen onderbroeken wilde wassen, maar omdat ik geen enkele man van Jan-pak-de-trapleuning tegenkwam. Niemand vond ik de moeite waard om mijn bikinilijn voor te harsen. Dus de schaamstreek lekker retro, benen alleen scheren voor de zomer. ’t Is makkelijk, maar het verhoogt de feestvreugde niet echt als de seksuele energie langzaam verdampt.
Gebrek aan sex zie je echter niet alleen bij de singles, ook in huwelijken gebeurt het. Ik kan me er niks bij voorstellen. Want als je nu een man dagelijks bij de hand hebt, waarom er dan ook geen gebruik van maken? “Pfff, ik vind het een gedoe”” zegt een van mijn vriendinnen als ik er naar vraag. “Weer met je hoofd onder de dekens en ’s nachts eruit om je vujéjé door een sopje te halen. En voor wat? Voor die hijgerige vijf minuten? Ik ben ’s avonds moe en de kans dat een van de kinderen nog even wat komen vragen of vertellen zit er ook in, dus nee, laat maar.”
Een andere vriendin zit in dezelfde situatie, dus thuis is het vaak een vluggertje tussendoor. Daarom huren ze met regelmaat zowel een oppas als een hotelkamer. Koffertje met sexy pakjes en speeltjes mee en het is de hele avond en nacht een groot feest. “Hier worden we zo blij van”, zegt ze. “En we kunnen er dan weer een hele tijd tegen.”
Het is jammer, maar in de meeste gevallen schijnt de seksuele interesse in elkaar af te nemen naarmate je langer bij elkaar bent. Women’s Health publiceerde een artikel waarin werd gesteld dat de meeste koppels in het eerste jaar ongeveer twee keer per week of vaker de liefde bedrijven. Na vijf tot tien jaar is de lol er blijkbaar al voor veel vanaf, want nog maar 23 procent haalt dit.
Stellen die langer dan tien jaar samen zijn, slaan de coïtus soms wel drie maanden of langer over. Schijnt niet desastreus te zijn, want zo stelt het magazine: al vrij je slechts één keer in de zes maanden. Als die sex mind blowing is, dan is de relatie prima en hoef je je geen zorgen te maken.
Echt? Zijn er echt vrouwen die er genoegen mee nemen dat hun partner maar twee keer per jaar met zijn neus tussen de krullen duikt? Het verschil tussen een intense vriendschap, een roommate en een lover is toch juist de seksualiteit tussen twee mensen? Anders kun je net zo goed met je broer of BFF gaan samenwonen, vaak nog gezelliger en minder ruzie en ergernis ook.
Voor mij is de vriendschap tussen twee partners de bouwstenen van de relatie en het fysieke het cement. Wanneer mijn geliefde me zonder opgaaf van reden twee weken niet aanraakt, zal ik toch wel het gesprek aangaan. Verschilt ons libido zodanig, zou ik of onze verhouding serieus heroverwegen óf een open relatie bespreken.
Sex, intimiteit; het hoort bij het leven. Zeker met een duurzame partner. En zonder zou het goed zijn om van tijd tot tijd een servicegerichte parttime lover te nemen. Al was het alleen maar als bescherming tegen mentaal verval. Een Italiaanse studie heeft namelijk uitgewezen dat je van sex slimmer wordt! De zenuwgroei in het brein wordt groter, net als de mentale alertheid en het houdt ook het psychisch verval tegen.
Als ik alles bij elkaar optel, is neuken een uitstekend antidepressivum. En het is nog leuk om te doen ook! Dus, wanneer een man prettig is in de omgang en mij geregeld een ticket to paradise geeft, was ik met liefde zijn onderbroek.
'Er is geen vanzelfsprekendheid in mijn ADHD-brein, dat geregeld gerustgesteld moet worden'
