Thysia Huisman

Huisman werd al op jonge leeftijd gescout als model. Op haar achttiende kwam ze in Parijs terecht, waar ze samen met een paar andere modellen verbleef in het huis van Brunel, een machtige modellenagent. Jarenlang vertelde ze niemand dat hij haar daar op een avond gedrogeerd en verkracht heeft. Tot eind 2017 de #MeToo-beweging op gang komt en ook zij het aandurfde om het stilzwijgen te doorbreken.

In het boek Close-up, dat 26 oktober verscheen, beschrijft Huisman niet alleen die desbetreffende avond met Brunel en haar zoektocht naar gerechtigheid, maar schetst ze ook hoe de doofpotcultuur binnen de mode-industrie het mogelijk maakte dat types als Epstein en Brunel jarenlang hun gang konden gaan.

Uit Close-up: ‘Maar schatje, er zijn geen andere bedden vrij.’ Minstens even uitdagend kijkt Jean Luc me op zijn beurt aan. ‘Alleen in mijn bed is nog plek.’ Godver! ‘Ik ga niet bij jou in jouw bed slapen.’ Ik leg expres nadruk op ieder woord. ‘Echt niet.’ ‘Ach, doe toch niet zo preuts. Of ben je bang dat je vriendje boos wordt als je bij mij in bed slaapt?’ Een kort vals lachje ontsnapt uit zijn mond.’

Waarom wilde je dit boek schrijven?
Huisman: “Na de dood van Epstein kwam de focus op zijn belangrijkste handlangers te liggen: Brunel en Maxwell. De Franse autoriteiten hielden vol dat ze niet wisten waar hij uithing. De geruchten gingen dat hij in Zuid-Amerika zou zijn, maar zeker wisten ze dat niet. Eind 2019 hoorde ik van journalisten dat Brunel gewoon in Parijs zat. Toen knapte er echt wat bij mij. Ik heb meteen de Franse politie gebeld, maar die zeiden: ‘We hebben gewoon niet genoeg om hem zelfs maar te verhoren. Als we hem oppakken loopt hij binnen een uur weer op straat.'”

“Alle zaken die tegen Brunel zijn aangespannen zijn verjaard, ook die van mij. Dus hoewel ik snap wat de politie zegt, blijft het vreemd in mijn oren klinken. Dit is wel de man die mij en nog zeker twaalf andere vrouwen seksueel heeft misbruikt.”

Lees ook
Waarom Jeffrey Epsteins ‘pimp’ Ghislaine Maxwell nooit veroordeeld is

“Ik heb dit boek geschreven voor mezelf, om de gebeurtenissen te verwerken, maar anderzijds ook omdat ik het belangrijk vind dat dit onderwerp onder de aandacht blijft. Vorig jaar heb ik een paar interviews gegeven en daar kwamen veel positieve, maar ook veel negatieve reacties op. Mensen die schreven dat ik het zelf uitgelokt had enzo. Als je dat leest besef je dat er ondanks #MeToo nog steeds een enorm taboe ligt op het bespreekbaar maken van seksueel geweld.”

Uit Close-up: ‘Ik had me vies gevoeld. Vies en vol schaamte. En toen ik eenmaal weer helder kon denken, besloot ik dat ik aan niemand zou vertellen wat er die nacht gebeurd was. Ik drukte het weg, ergens in het diepste van mijn geheugen. Op de donkerste plek in mijn hoofd. Ik wilde geen slachtoffer zijn.’ 

In hoeverre hebben de gebeurtenissen van die avond nog impact op jouw leven nu?
“Het vreet nog steeds aan mij. Vooral omdat Brunel nooit is veroordeeld. Er is geen happy end, geen afsluiting. Soms komt die frustratie weer even los. Dan ga ik zoeken of er nog nieuwe berichten zijn verschenen over de zaak, of twitter ik erop los. De afgelopen jaren heb ik van alles gedaan om hem te vinden. Puur om hem in z’n gezicht te kunnen kijken en vragen waarom hij mij dit heeft aangedaan.”

In Close-up beschrijf je die zoektocht naar Brunel, maar op het moment dat je weet waar hij (vermoedelijk) zit, besluit je op het laatste moment toch niet aan te bellen. Waarom?
“Uiteindelijk gaat het mij niets brengen. Hij zou het nooit toegeven of sorry zeggen. Natuurlijk zou ik hem gevoelsmatig het liefst in elkaar willen beuken, maar wat schiet ik ermee op? Voor mij is het belangrijkste dat ik mijn verhaal nu heb kunnen vertellen en ik blijf hoop houden dat hij zich ooit voor een rechtbank zal moeten verantwoorden.”

Uit Close-up: ‘Je bent te dik om in Parijs te werken. Als je niet in maat 34 past, dan kan ik echt niks voor je doen.’ Zijn blik is ijskoud. Ik knik. ‘Je hebt gelijk.’

In hoeverre is de mode-industrie veranderd na #MeToo?
“Ik denk dat het wel echt iets betekend heeft. Toen ik mijn ervaringen deelde met mijn Belgische agent, zei zij dat zulke dingen er ‘nou eenmaal bij hoorden’. Ze zei niet letterlijk dat ik met die gast naar bed moest, maar het werd wel bedoeld. Ik zeg niet dat er nu geen sprake meer is van machtsmisbruik hoor, maar mensen zijn zich er wel meer bewust van. Grote uitgevers boeken nu bijvoorbeeld geen piepjonge meisjes meer. Het scheelt ook dat je nu een mobieltje hebt, en op ieder moment contact kunt hebben als er iets mis gaat. Ik was achttien toen ik in Parijs terecht kwam en kon een keer per week m’n vader bellen. Ik was compleet geïsoleerd.”

In de zomer van dit jaar werd Ghislaine Maxwell gearresteerd, hoe kijk jij naar deze zaak?
“Ik weet dat nog dat ik het berichtje op mijn telefoon las dat zij werd opgepakt. Ik stond met m’n fiets op straat en barstte gewoon in huilen uit. Het deed me zo veel, hoewel ik haar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Epstein nooit gesproken heb.”

“Ik hoop natuurlijk dat ze schuld bekent en vertelt hoe groot hun netwerk was, maar eerlijk gezegd acht ik die kans klein. Haar arrestatie geeft me vooral vertrouwen dat het nog niet over is. Dat er nog steeds mensen bezig zijn met deze zaak. Dat sterkt me, ook richting Brunel. Dat mijn zaak te oud is, dat weet ik. Maar ik blijf geloven dat er een dag komt dat hij zich moet verantwoorden voor zijn daden.”

Lees ook
Jean-Luc Brunel officieel aangeklaagd voor verkrachting meisjes

Jean-Luc Brunel werd in december 2020 aangehouden op verdenking van seksuele misdrijven.