“De situatie was voor niemand veilig, dus heb ik – op advies van school – besloten om haar thuisscholing te geven. Als je drie keer bent geschorst, ben je namelijk voor altijd geschorst. Maar nu ze thuis kwam te zitten, had ze helemaal geen contact meer met vriendinnetjes. Ze voelde zich afgewezen. Thuis moest ik alles op slot doen. We woonden nog in een flat, en ze dreigde ook hier te gaan springen.”

“Het is walgelijk om je kind zo te zien. Je voelt je wanhopig, niemand heeft een oplossing. De toekomst van je kind – zoals je ‘m voor je had gezien – valt voor je gezicht in duigen. Als ze maar vrolijk was, en weer goed in haar vel zat. Maar op dat moment was ze vooral een heel zielig hoopje mens, totaal geïsoleerd.”

Mariska's nare voorgevoel bleek te kloppen: 'De graven werden geruimd'Lees ook

Toeval – of niet

Thea stopt met werken om voor haar dochter te zorgen. “Ik creëerde een vast dagritme, maar gelukkig was ze nog steeds niet.” Tot Thea een half jaar later samen met haar dochters in de speeltuin zit. “Daar raakte ik in gesprek met een andere moeder. Ik kende haar niet, en zou haar- doordat we naar een speeltuin verderop waren gegaan – ook niet snel weer tegenkomen. Toch bleef de gedachte ‘vraag haar wat voor werk ze doet’ door mijn hoofd spoken. Alsof iemand het mij influisterde.”

“Ik besloot haar de vraag maar gewoon te stellen. Toen ze vertelde dat ze werkt met kinderen die zijn uitgevallen in het onderwijs, viel mijn mond open van verbazing. Ik vroeg haar meteen of ze op haar nieuwe werkplek nog kinderen aannamen, en of kinderen zonder diagnose ook welkom waren. Want die had Lizzy toen nog niet. Op beide vragen antwoordde ze met ‘ja’.”

Lizzy droomde over haar zieke moeder: 'Schrok wakker en had gemiste oproepen'Lees ook

Epilepsie

Thea besluit de eigenaresse van het bedrijf waar de vrouw werkt meteen te bellen. Die vertelt haar dat haar dochter nog diezelfde week terecht kan. “Met of zonder stempeltje, want dat had Lizzy van de GGZ niet gekregen. Eenmaal op de nieuwe ‘school’ bloeit Thea’s dochter op. “Het bleek zo’n rustige omgeving; alles was prikkelarm, ik kreeg elke week een nieuwsbrief en ze ging gewoon op schoolreisje. Alsof ze écht op school zat.”

Het personeel van de opvang verwijst Thea en haar dochter door naar de juiste psycholoog, voor een (nieuwe) diagnose. “Lizzy bleek autisme en epilepsie te hebben, een genetische afwijking (GRIN2B). Ik wist al die tijd al dat zij autisme had, dus voor mij was het vooral een opluchting. Nu kon ze, met deze stempel, wél terecht op het speciaal onderwijs.”

Inmiddels gaat Thea’s dochter dan ook alweer drie jaar naar school. “Ze heeft vriendinnen, doet de havo en volgt lezingen Sterrenkunde aan de Radboud Universiteit. Haar medicatie is aangepast, waardoor ze niet meer suïcidaal, maar juist vrolijk is. Wel triggert de puberteit haar epilepsie, waardoor ze een aanval kan krijgen. Dat blijft heftig, maar haar toekomst ziet er – ondanks de aanvallen en het medische proces dat ze hier nu voor doorlopen – weer positief uit. Dit had ik had ik een paar jaar geleden echt niet voor mij gezien. En dat mede doordat ik besloot om naar mezelf te luisteren.”

* De namen van Thea en Lizzy zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie. 

Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 0800-0113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar. 

Geesten, visioenen of een onbestemd gevoel: LINDA. zoekt vrouwen die onverklaarbare gebeurtenissen meemakenLees ook