Toen Tessa (nu 35) in januari 2014 beviel van een zoon, wist ze meteen: ik wil nog een kindje. Ook haar vriend Melvin (nu 41) was er al snel klaar voor en zo kregen zij twee zoons in één jaar tijd.
Voor elke fase heeft Tessa, boekhouder, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Tijdens mijn eerste zwangerschap in 2013 ben ik negen maanden ziek geweest. Ik was misselijk, moe en had veel hoofdpijn. Algehele malaise dus. Daarbij bleek ik aan het einde ook zwangerschapsvergiftiging te hebben. Maar toen ik op 5 januari 2014 beviel van Jairo, voelde ik me meteen veel beter. Ik voelde me zelfs zó goed dat ik vrijwel direct zei: ‘Ik wil er nóg een.'”
“Ik kan niet goed omschrijven waar dat vandaan kwam, ik denk dat het overweldigende moedergevoelens waren. Ik had echt een ‘wauw-gevoel’ met dat baby’tje in mijn armen. Ook dacht ik: mijn lichaam is nu nog ‘een soort van zwanger’ en eindelijk een beetje gewend aan de hormonen, dus als ik meteen doorga, word ik er misschien minder ziek van. Daarbij was ik bang dat ik niet meer zou durven als ik er te lang over na zou denken.”
“Ik voelde me ook prima, had maar twee kleine hechtingen en bloedde bijna niet. Een week na de geboorte kwam de verloskundige op controle. ‘Mogen we al?’, vroegen we. Zij zei dat er wordt aangeraden om zes weken te wachten, maar omdat ik nergens last van had hield ze ons niet tegen.”
“We hebben nog even anticonceptie gebruikt, maar na een paar weken zijn we daarmee gestopt. Ik had nog geen idee van mijn cyclus; we lieten het gewoon op z’n beloop. Maar al op 26 april 2014 – ik was toen net een week aan het werk na mijn verlof – deed ik een positieve test. We waren meteen ontzettend blij.”
“Wel heb ik even getwijfeld of ik Jairo hiermee niet tekort deed. Zou het overkomen alsof hij niet genoeg is? Maar mijn moeder liet me inzien dat het juist heel leuk is dat ze dicht op elkaar zitten, omdat ze dan altijd met elkaar kunnen spelen.”
“Ik was nog niet helemaal terug op het gewicht van vóór mijn eerste zwangerschap en het viel al snel op dat ik weer aan het ‘opbollen’ was. Ook droeg ik opnieuw de zwangerschapskleding van daarvoor en lustte ik net als bij de eerste zwangerschap geen thee meer. Daarom heb ik het bij acht weken – met lood in mijn schoenen – op mijn werk verteld. Gelukkig reageerden ze heel goed.”
“Ik heb sowieso alleen maar positieve reacties gehad, al zullen er best mensen zijn die er thuis anders over praatten. Ik kreeg wel héél vaak de vraag of het gepland was. Dat is natuurlijk een beetje direct, maar ik begreep dat mensen dat vroegen en schaamde me niet voor onze keuze. Ik heb deze keer een hele fijne zwangerschap gehad dus dit versterkte mijn gevoel dat het een goede keuze was.”
“Ik was op 28 december uitgerekend en had het de laatste dagen ontzettend zwaar. Bij een controle op 30 december gaf ik aan dat ik het echt niet meer trok. Gelukkig bleek ik al drie centimeter ontsluiting te hebben, dus kon ik de volgende dag ingeleid worden.”
“Op 31 december 2014 kwamen we om 7.00u in het ziekenhuis en werden rond 8.00 uur mijn vliezen gebroken. Toen ging het heel snel. Om 10.14 uur werd, na een snelle maar relaxte bevalling, onze tweede zoon Joas geboren.”
“Om 12.00 uur stonden we ‘ineens’ al thuis met een tweede kind, dat was super onwerkelijk. Alsof we alleen even boodschappen hadden gedaan. Mijn lichaam bleek dan ook nog niet helemaal klaar met de bevalling. Ik kreeg die dag nog grote nabloedingen en flinke krampen. Gelukkig is verder de kraamweek hartstikke goed verlopen.”
Joas vier dagen oud.
“Het is uiteindelijk best wel pittig geweest dat de jongens zo dicht op elkaar zaten. Het doorkomen van de tandjes, de peuterpuberteit; we kregen alles dubbelop. Er is ook een soort constante strijd tussen de twee waarbij ze elkaar aansteken met hun gedrag. Op moeilijke dagen heb ik me wel eens afgevraagd of we langer hadden moeten wachten, maar ik denk dat alle ouders wel eens twijfels hebben.”
“Op andere dagen zie ik juist alleen de voordelen. Ze kunnen het namelijk ook juist weer heel goed met elkaar vinden en heerlijk samen spelen. Veel mensen denken zelfs dat ze tweeling zijn omdat ze zo op elkaar lijken en veel samen zijn.”
“Tot Jairo naar school ging dacht ik dat ik geen kind meer wilde, maar vanaf dat moment begon het weer te kriebelen. Onze harten zijn groot genoeg, we hebben veel liefde te geven. Inmiddels ben ik zwanger van een meisje en ben ik op 31 augustus uitgerekend.”
“Ik vind dat iedereen vooral lekker moet doen wat goed voelt. Er zullen best mensen zijn die ons voor gek verklaarden, maar anderen vonden het juist heel leuk. Zeker nu ik opnieuw zwanger ben en me weer zo beroerd voel, denk ik dat ik destijds een goed voorgevoel heb gehad. Als mijn tweede zwangerschap ook zo zwaar was geweest, was de derde er misschien wel nooit gekomen. Voor ons is het sowieso de juiste keuze geweest en ik ben heel blij met ons gezin.”
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
