Bente (35) lijdt aan een bindweefselaandoening en is rolstoelgebonden. Vier jaar geleden vergrootte assistentiehond Entli haar zelfredzaamheid. Nu is er een groot tekort aan puppypleeggezinnen. Dat heeft grote gevolgen.
Zo wordt de wachtlijst voor een blindengeleide-, assistentie- of buddyhond steeds langer.
Bente heeft moeite met veel bewegingen vanwege haar bindweefselaandoening. Alles wat haar eerder zoveel moeite kostte, doet haar hond Entli met gemak en plezier: helpen met aan- en uitkleden, deuren openen en sluiten, bananen pellen, wassen, boodschappen, en ga zo maar door. “Ze kan natuurlijk niet alles en tilt bijvoorbeeld geen zware dingen. Maar ze kan een heleboel en leert nog steeds bij”, vertelt Bente. “Als ik in bed lig, trekt ze de deken altijd over mij heen.”
Door de komst van Entli kan Bente gemakkelijker en zelfstandiger de deur uit. “Ik houd nu veel meer energie over om leuke dingen te doen.” Ze merkt ook dat de gesprekken positiever zijn geworden. “Mensen vragen niet meer naar mijn aandoening, maar zijn geïnteresseerd in wat Entli allemaal kan.”
Het nemen van een hond was een grote stap voor Bente. “Mijn hele leven ben ik doodsbang geweest voor honden, maar ik wist ook dat een hulphond mijn zelfstandigheid en zelfredzaamheid zou vergroten. Wat voor mij belangrijk was, want ik heb een baan, een huis en een sociaal leven zoals ieder. Maar ik zit wel in een rolstoel en ik kan niet zomaar alles doen.”
Voordat een hond als Entli iemand kan helpen, groeit hij of zij op bij een puppypleeggezin, waar nu een groot tekort aan is. Entli woonde haar eerste levensjaar bij een pleeggezin met twee kinderen, waar zij alles heeft geleerd om een stabiele en sociale hond te worden. De pleeggezinnen worden tijdens het eerste jaar begeleid door instructeurs van KNGF Geleidehonden. Het gezin nam Entli mee naar het terras, de supermarkt en in de trein om te oefenen. Na het puppypleeggezin ging de jonge hond naar KNGF waar de opleiding van Entli verderging. “Daar leerde ze alles om een echte assistentiehond te worden: duwen, trekken en dingen oprapen.”
Zelf heeft Bente ruim twee jaar moeten wachten op Entli. Maar de vraag naar hulphonden is de afgelopen jaren alleen maar gegroeid. KNGF heeft voldoende capaciteit, maar door een groot tekort aan pleeggezinnen kunnen er minder geschikte pups geboren worden en is de wachtlijst voor onder andere assistentiehonden op dit moment zelfs gesloten.
Tekst gaat verder onder de foto.
De puppypleeggezinnen moeten na een jaar weer afscheid nemen van de hond. Pijnlijk, denken de meesten. Bente: “Een puppypleeggezin vertelde mij dat afscheid nemen moeilijk blijft, maar ze weten van tevoren dat het voor een jaar is. Ze weten ook dat het voor een goed doel is en dat de hond uiteindelijk het leven van iemand kan veranderen.”
Als het bevalt, kunnen gezinnen zich nog een keer aanmelden als puppypleeggezin. Een deel kiest ervoor om de nieuwe pup in huis te nemen nog voordat de oude naar school gaat. Dan leren ze nog van elkaar en dit kan het afscheid ook minder zwaar maken.
Er zijn een aantal voorwaarden waar een pleeggezin aan moet voldoen. Ervaring is niet noodzakelijk, maar liefde voor honden, gezond verstand, tijd en motivatie wel. De kinderen binnen het gezin moeten minimaal vier jaar oud zijn. Ook moet je een auto en voldoende tijd hebben. “Er zijn verder geen kosten aan verbonden. Natuurlijk koop je een speeltje of iets lekkers, maar het voer, de spullen voor de hond, de dierenarts, al dat soort kosten, die worden door KNGF vergoed.”
Bente is samen met een vriendin een actie gestart om meer aandacht te creëren voor het tekort aan puppypleeggezinnen. Op 18 september rollen zij per rolstoelbakfiets van Groningen naar KNGF in Amstelveen, een afstand van maar liefst 220 kilometer. Daarbij zamelen ze geld in voor pakketten om de pleeggezinnen te voorzien van de spullen die zij nodig hebben om een pup op te voeden. “We hebben nog geen meter gefietst en zitten al ruim over ons streefbedrag. Het geld is natuurlijk heel fijn, maar de aandacht voor de puppypleeggezinnen is het belangrijkst.”
Bente hoopt met het delen van haar verhaal dat mensen zich aanmelden als pleeggezin en dat mensen inzien hoe waardevol zo’n hulphond is. “Ik hoor wel eens dat het zielig is, omdat zo’n hond de hele dag moet werken, maar Entli is allesbehalve zielig. Ze werkt niet de hele dag en is ook gewoon een huishond. Ze loopt los, speelt met andere honden, ligt heerlijk in het gras als ze niet aan het werk is en mag altijd met mij mee. Entli is eigenlijk nooit alleen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Hulphond verandert leven van veteranen met PTSS: 'Zonder Bieke was ik er niet meer'
