Marjolein Kramer (40) is taxidermist, oftewel: ze zet dieren op. Van katten tot uilen en van cheeta’s tot een tweekoppig kalf, Marjolein kan het allemaal.
“Prepareren is mijn lust en mijn leven”, vertelt ze aan LINDA.nl.
Marjolein Kramer (40) is taxidermist, oftewel: ze zet dieren op. Van katten tot uilen en van cheeta’s tot een tweekoppig kalf, Marjolein kan het allemaal.
“Prepareren is mijn lust en mijn leven”, vertelt ze aan LINDA.nl.
Marjolein doet dit werk al twintig jaar. “Ik werk bijna altijd in opdracht. Mensen brengen bijvoorbeeld hun overleden kat naar mij, of ik moet een dier prepareren voor in een museum”, begint Marjolein haar verhaal.
Hoe gaat een taxidermist te werk? “Als het dier binnenkomt, ga ik ‘m meteen bewerken. Eerst de huid villen, als het een heel dier is. Ik krijg ook vaak alleen een huid binnen. Vogels zet ik meteen in elkaar. Als het een zoogdier is, moet ik ‘m eerst nog looien. Dat komt erop neer dat ik ervoor zorg dat de huid houdbaar blijft; ik maak er een soort leer van.” Met een zelfgemaakt kunstlichaam van houtwol of schuim maakt Marjolein het tot een geheel, legt ze uit.
Het duurt zo’n twee dagen om een dier op te zetten, afhankelijk van de staat van het dier of de huid. “Het liefst ontvang ik het dier meteen of is het dier snel in de vriezer gelegd”, vertelt Marjolein. “Het bederven begint namelijk al meteen na het overlijden. Het is niet mogelijk een dier te prepareren dat al droog en bedorven is.” Dieren kunnen lang in de vriezer liggen om er nog een mooi werk van te maken. Sterker nog: “Een dier kan wel tachtig jaar in de vriezer liggen.”
Zo lag haar eigen stinkdier zo’n zeven jaar in de vriezer. “Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar weg te doen. Toen stopte ik haar in de vriezer”, zegt Marjolein. Uiteindelijk heeft ze zelf haar stinkdier opgezet en geschonken aan een museum in Groningen.
Marjoleins stinkdier zie je hieronder.
Het opzetten van een huisdier is een bijzondere klus. Marjolein benadrukt dat het belangrijk is dat de blik van het beestje goed overeenkomt met hoe het dier eruit heeft gezien. “Ik vraag foto’s erbij, want ik heb hun kat niet gekend. Zij willen echt hún kat om naar te blijven kijken.”
De taxidermist vergelijkt een opgezet dier met een dierenbegraafplaats of crematie. “Een plek om jouw geliefde dier nog te kunnen bezoeken, of ernaar te kijken.” Laatst vroeg iemand of ze ook het vlees van haar kat mocht ontvangen. “Dit wilde ze hebben voor in een urn.”
De moeilijkste klus die ze heeft geklaard was een miereneter die al veertig jaar dood en gevild was. “Dat was super lastig, maar het is gelukt”. Ze houdt wel van een uitdaging. “Katten vind ik het leukst om te prepareren, want dat is heel moeilijk. Ze zijn slank en hebben veel spieren.” Minder leuk detail: “Katten stinken verschrikkelijk van binnen. Meeuwen ook. Wilde dieren vallen nog mee, die zijn vaak mager.”
Haar gekste verzoek? Van een kat een griffioen maken met vleugels, hoorntjes en rode ogen”, vertelt ze.
De griffioenkat:
Het is duidelijk dat Marjolein geniet van haar werk. En ze is niet van plan om te stoppen. “Raak ik mijn handen kwijt, dan zorg ik ervoor dat ik het met mijn voeten ga kunnen”, zegt ze lachend.
Steeds meer mensen laten hun huisdier opzetten: 'Iedereen wil er aan voelen'Lees ook