Januari 1995

“Roger vertrok in januari 1995 naar Srebrenica. Toen kende ik hem nog niet. Ik woonde destijds met een huisgenoot die ook naar dat gebied werd gestuurd. Daarom wist ik al veel over wat er was gebeurd en hoe heftig het voor de soldaten was.”

‘Er was iets aan de hand met hem’

“Tien jaar geleden leerden Roger en ik elkaar kennen via een datingsite. Toen ik over zijn tijd in Srebrenica hoorde, kon ik hem gerichte vragen stellen door de ervaringen die ik van mijn huisgenoot hoorde. Hij vertelde mondjesmaat over die periode en de dingen die hij had gezien. Al snel woonden we samen en begon ik te merken dat er iets aan de hand was met hem.”

‘Roger heeft nooit geslagen’

“Hij had een kort lontje. Ik moest opletten met wat ik zei. Hij kon niet tegen zonlicht en daarom moesten de gordijnen dicht. Het was heel verstikkend om zo afgesloten te worden van de wereld. Hij raakte ook snel geïrriteerd. Op een dag smeet hij onze zoon Kaya naar de andere kant van de bank. Ons jochie wilde aandacht van zijn papa, maar Roger was gefixeerd door de tv. Toen heb ik ingegrepen. Maar echt onveilig was het nooit: Roger heeft nooit geslagen.”

Vermoedens

“In het begin was de diagnose PTSS nog niet gesteld. Ik had wel een vermoeden, gezien de ervaringen waarover hij me vertelde. In 2013 kwamen opeens de beelden bij hem terug van zijn tijd in Srebrenica. Hij hoorde de tanks weer door de straten rijden en hoorde vrouwenstemmen schreeuwen. Toen werd duidelijk dat hij inderdaad last had van een stressstoornis.”

‘Het breekt mijn hart’

“Roger is diep in zijn hart een liefdevol en mooi mens. Het breekt mijn hart dat Kaya zijn vader niet altijd leuk vindt, maar ik begrijp het wel: mijn eigen vader was ook verbaal agressief. Ik heb ook altijd tegen Roger gezegd dat ik met Kaya vertrek als die signalen geeft dat-ie het niet meer trekt om in één huis te wonen met zijn vader. Dan maar een latrelatie.”

Lees ook
Veteraan Roger wil een goede vader zijn, maar worstelt daarmee vanwege stressstoornis

Stukken beter

“Ik zou ondanks alles zó weer voor hem kiezen. Roger is het waard. Hij knokt keihard om positief te veranderen. Genezen van PTSS lukt hem niet, maar er is mee te leven. Als hij op tijd naar bed gaat, op zijn ritme let en z’n grenzen aangeeft, gaat het al stukken beter.” Maar Srebrenica heeft hem voor het leven getekend.