Suzanne (33) en haar man Olivier (32) hadden twee zoons, toen ze een derde kindje verwachtten. Het leek hen mooi om de bevalling met het hele gezin te doen, dus zagen de jongens hoe hun zusje ter wereld kwam.
Voor elke fase heeft Suzanne, financieel adviseur, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Olivier en ik hadden twee zoons – Mason (op het moment van de bevalling 5, nu 6) en Collin (toen 3, nu 5) – toen we voor een derde kindje wilden gaan. We hadden veel geluk, want bij alle drie de kinderen was het meteen raak. Ik zie het echt als een gift dat het zomaar mag gebeuren.”
“Ik wilde – net als de vorige keren – thuis bevallen, want ik heb een hekel aan ziekenhuizen. We kwamen al snel op het idee om Mason en Collin te vragen of ze bij de bevalling wilden zijn. Een bevalling is gewoon iets moois, natuurlijks. Waarom zou dat eng zijn? Als hun reactie ‘eng, vies, bah, bloed’ zou zijn, zouden we het niet doen. Maar eigenlijk wisten we al dat Mason en Collin niet zo waren. Toen de kat ooit een muis ving en die half opengebeten in zijn bek had, stonden ze met bewondering te kijken. Volwassenen denken: vies. Kinderen denken: wat is dat allemaal in die muis?”
“We hebben online animatiefilmpjes met de jongens gekeken om ze een beetje voor te bereiden. Er zijn mooie, nette videos waarin ze laten zien wat er met de baby in de buik gebeurt en hoe de baby geboren wordt. Ook keken we video’s van echte badbevallingen – omdat ik in bad zou gaan bevallen – waarin ze zagen dat de moeders pijn hebben en dat er bloed bij komt. We legden hen uit dat dat niet erg is. Ze vonden het interessant, voor zover hun spanningsboog reikte. Ze zeiden allebei dat ze erbij wilden zijn.”
Lees ook
Marielle beviel in bad: ‘Hij werd met een salto in het water geboren’
“Ik had een enorme buik. Iedereen dacht dat ik zwanger was van een tweeling, maar het kwam door te veel vruchtwater. Gelukkig was met de baby alles goed, maar toen ik precies veertig weken zwanger was, wilde ik wel gestript worden. Helaas gebeurde er weinig na het strippen.”
Suzanne dertig weken zwangerschap.
Foto: Suzanne Carati.
“Vijf dagen later ben ik, rond 14.00 uur, nogmaals gestript. Die dag had Mason een kinderfeestje. Toen we vroegen of hij opgehaald wilde worden als het zover was, zei hij dat dat niet hoefde, maar dat we het wel moesten filmen. ‘Ik wil het wel zien, mama!’ Het was voor ons duidelijk dat hij er helemaal achter stond.”
“Deze keer had het strippen meer effect. Om 17.00 uur kon Mason opgehaald worden van het feestje en rond 18.30 kwam de verloskundige. Toen had ik 6 centimeter ontsluiting.”
Foto: Ashley’s Fotografie.
“Rond 19.00 uur brak de verloskundige mijn vliezen en ben ik in het bevalbad gaan zitten. Toen zijn Mason en Collin erbij gekomen. Ze vonden het spannend, maar leuk-spannend, niet eng-spannend. Ik had ook een doula bij de bevalling, waardoor Olivier de ruimte had om zich op de kinderen te richten. En stel dat ze het toch niet meer wilden zien, dan kon de doula met hen weggaan.”
“Op 7 december 2016 om 19.30 uur beviel ik van onze dochter, Abby. De jongens wilden graag een zusje, dus ze waren helemaal blij. Ik vond het heel bijzonder dat het hele gezin meteen samen was.”
Foto: Ashley’s Fotografie.
De placenta en de baby waren enorm – achteraf gezien heb ik waarschijnlijk zwangerschapsdiabetes gehad. Hierdoor was de wond ook groter en had ik veel bloedverlies. De ambulance werd gebeld; helaas moest ik alsnog naar het ziekenhuis. De jongens hebben van deze heisa niks meegekregen en lagen al lang in bed.”
“Ik baalde dat we alsnog in de medische molen van het ziekenhuis terecht kwamen, maar gelukkig werd het al snel duidelijk dat ik niet naar de OK hoefde. Wel moest ik een nachtje blijven. De volgende dag had ik een extreem lage bloeddruk, maar een bloedtransfusie was net niet nodig. Na de lunch mochten we naar huis. Daar deed ik er door de lage bloeddruk lang over om weer op kracht te komen. Gelukkig was Abby een makkelijke baby. Ze huilde weinig en at goed. De jongens waren ook helemaal weg van haar.”
Foto: Danielle Vermeer.
“Het gaat hartstikke goed met ons. Abby is vrolijk en een mooie aanwinst voor het gezin. Haar grote broers zijn doller op Abby dan op elkaar. Ik dacht dat dat wel weg zou gaan, maar ze zijn nog steeds verliefd op haar.”
“De jongens hebben het niet vaak over de bevalling. Zij weten niet beter dan dat het normaal is om daar bij te zijn. Ik denk dat je wel naar het karakter van je kind moet kijken. Voor een gevoelig kind is het misschien te heftig. Kijk ook naar hoe je zelf tijdens het bevallen bent. Ik wist van de vorige bevallingen dat ik op zo’n moment rustig kan blijven en niet hard ga schreeuwen van de pijn. Dat maakt het voor de kinderen ook minder spannend.”
Foto: Suzanne Caretti.
“Mensen zeggen wel eens dat het voor kinderen traumatiserend is om een bevalling te zien. Dat vind ik te zwart-wit gedacht. Persoonlijk vind ik het jammer dat de bevalling steeds meer van de natuur af gaat staan. Een bevalling is, nogmaals, iets natuurlijks en helemaal niet eng. En de kans dat er iets zó fout gaat dat het voor de verloskundige niet op te lossen is, is enorm klein.”
“Wanneer het enigszins kan, is het bevallen met je kinderen erbij zeker een aanrader. Vooral met een doula erbij als extra ondersteuning. Het heeft deze bevalling voor ons erg bijzonder gemaakt. En, zeg ik wel eens voor de grap, wie weet hebben de jongens er later nog wat aan als ze naast hun eigen vrouw staan!”
Foto: Suzanne Carati.
Lees ook
Reshmi kreeg voor haar bevalling politiebegeleiding naar het ziekenhuis
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
