Stotteren

“Toen ik begon met praten, ging het eigenlijk best vloeiend”, vertelt Denise. “Alle kinderen stotteren wel eens, omdat je dan net aan het leren bent om te praten.” Maar al snel bleek dat Denise niet goed praatte. Op haar zesde zat ze voor het eerst tegenover een logopedist. “Maar die heeft me er nooit echt vanaf kunnen helpen.”

Schaamte en zelfhaat

“Het fysieke stotteren, dus wat iedereen hoort, is maar het topje van de ijsberg”, zegt Denise. Volgens haar is het ‘onder de oppervlakte’ nog veel moeilijker. Het psychologische aspect was voor haar het moeilijkst. “Schaamte, angst en zelfhaat. Daar had ik continu last van.” Tot haar éénentwintigste heeft Denise verschillende therapieën gehad. “Niets hielp. Toen ben ik eigenlijk gaan ontkennen dat ik stotterde. Dat klinkt misschien een beetje gek, maar mijn tweelingzus of vriend sprak dan eigenlijk voor mij. Ik praatte zo min mogelijk.”

Wereldkampioen

In 2015 werd Denise wereldkampioen zaalhockey met het Nederlands team, waar ze ook nog eens topscoorder was. “Een droom kwam toen uit. Mijn familie was er, mijn vriend en mijn vrienden. En toch hing er een donkere wolk boven mijn hoofd.” Denise besloot om nog één keer te proberen om van haar stotteren af te komen.

Lees ook
Zo ga je het beste om met stotteren, als spreker én als toehoorder

McGuire programma

Het McGuire programma, een wereldwijde succesvolle stottercursus waarbij zowel de lichamelijke als emotionele kanten van stotteren worden aangepakt, bleek de oplossing. “De focus ligt daar op welbespraaktheid en niet op vloeiend praten. Dat is een wezenlijk verschil.” Ook kreeg Denise tips om beter te kunnen spreken. “Dieper ademhalen helpt al. Dat heet de flankademhaling. Het helpt ook om de eerste letter van het woord langer te maken, daar krijg ik meer controle door. Als ik spanning voel, laat ik een woord gewoon even voor wat het is. Dan haal ik opnieuw adem en zeg ik het nog een keer. Vroeger wilde ik dan koste wat het kost dat woord zeggen en doordrukken. Die pauze helpt absoluut. Praten op een lagere toon helpt ook. Vooral bij de klinkers.”

‘Als een familie’

Denise vertelt dat ze bij McGuire ook in een groep zit, een netwerk. “Het programma is voor en door stotteraars, dus iedereen stottert. In het begin krijg je een coach. Daar bel je de hele dag mee en samen doe je opdrachten, zoals op mensen afstappen en ze aanspreken.” Doodeng vond ze dat vroeger. Maar nu vindt Denise dat geen probleem meer. “Nu ben ik zelf coach voor zes andere mensen, waaronder een Brit en een Indiër. Het voelt echt als een tweede familie. En met deze groep blijf je altijd in contact, omdat we altijd blijven oefenen, met zijn allen.”

Volgende uitdaging

Denise is nu in staat om prima een gesprek te voeren met wie dan ook. “Bellen vind ik nu geen probleem meer. Voor veel mensen is dat simpel, maar ik zeg wel eens ‘yes!’ tegen mezelf als ik heb gebeld.” Ze gaat nu  zelf een McGuire-cursus organiseren, in november. “In mei dit jaar heb ik mijn instructeursopleiding van het programma afgerond en straks sta ik dus zelf voor de groep. Spannend, maar ik hoop hiermee veel mensen de bevrijding te kunnen geven die ik zelf ook heb gehad.”

Lees ook
Sanne Hans over haar app voor stotteraars: ‘Een stúk leuker dan spraakles’

Start je dag met een verse dosis nieuws in je mailbox – geselecteerd door de redactie van LINDAnieuws. Schrijf je hier in voor onze ochtendnieuwsbrief en begin je dag goed geïnformeerd.