Stephanie Thijssen (34) heeft nooit een kinderwens gehad. Ze denkt er niet veel over na, tot ze haar vriend ontmoet. Hij wil graag kinderen. Nu twijfelt ze of ze aan kinderen wil beginnen.
“Ik vind de wereld op dit moment een enge plek”, vertelt Stephanie aan LINDA.
“Ik heb nooit de behoefte gehad om zelf een kind te krijgen, ook niet toen ik jong was. Toch zeggen mensen te pas en te onpas ‘dat die gevoelens nog wel komen'”, begint Stephanie. Vierenhalf jaar geleden ontmoet ze haar vriend. “Hem leek kinderen krijgen wel heel leuk. Het werd vanaf dat moment een onderwerp waar ik serieuzer over na ging denken.”
De twee praten er open over. “De gesprekken zijn heel fijn. Hij geeft aan dat als ik het écht niet wil, we het ook heel goed met z’n tweeën hebben. Maar ik hou van hem, dus ik wil er wel over nadenken.” Daarom is Stephanie zich er meer in gaan verdiepen. “Ik lees boeken en praat veel met mensen over het hebben van een kinderwens en over de voors en tegens van kinderen krijgen. Rationeel zie ik voor nu vooral veel tegens, maar snap dat de voors zitten in het emotionele gedeelte.”
Dat emotionele gedeelte ervaart ze met haar neefje. “Ik ben echt gek op en met hem, en ben zelfs zijn voogd. De gevoelens van veel liefde kunnen hebben voor een kind heb ik dus wel, maar of dat zich vertaalt in dat ik zélf een kind wil, is de vraag. Het is een grote commitment en dat vind ik heel heftig. Ik zie mensen die het ook zien als een manier om een relatie te fixen, of snel een kind krijgen met iemand die ze net hebben ontmoet. Maar je moet je leven lang zelf en samen, ook als je uit elkaar gaat, voor een kind zorgen. Daar moet je, vind ik, een weloverwogen keuze over maken.”
Tess (37): 'Ik wil een kind en mijn vriend niet. Hij gaat mee in mijn kinderwens omdat hij mij niet kwijt wil'
Stephanie deelt haar twijfels. “Ik vind de wereld op dit moment een hele enge plek. Wil je een kind op deze wereld zetten, en dan met name een meisje, waarin iemand president kan worden die beschuldigd wordt van verkrachting? Feit is dat vrouwenrechten nog steeds onder druk staan, en dat je je kind niet kunt beschermen voor de consequenties daarvan. Je kind kunnen loslaten is heel mooi en moet ook, maar ik vind het een enge gedachte dat je je meest dierbare persoon – je kind – niet kunt behoeden voor heftige gebeurtenissen.”
“Soms reageren mensen op mijn twijfels met: ‘Wat zonde, je zou zo’n goede moeder zijn. Daar twijfel ik ook niet aan. Ik geloof echt wel dat ik een goede moeder zou zijn en mijn vriend een hele goede vader. Ik ben me vooral heel bewust van de verantwoordelijkheden die het met zich meebrengt en hoeveel je moet opgeven. Als je een kind krijgt, moet je ervoor zorgen dat het kind het beste leven krijgt en veilig opgroeit. Je moet ook aan jezelf werken, om jouw kind dat te kunnen bieden. Hoe meer je daarover nadenkt, hoe beter je als ouders wordt, denk ik.”
“Ik heb lang getwijfeld om mijn gedachtes te delen met mijn omgeving”, vertelt Stephanie. “Ik werd gek van de aannames. Vanaf het moment dat ik een relatie had, kwam de vraag: ‘En wanneer gaan jullie aan kinderen beginnen?’ We gingen samenwonen, en wederom waren de vragen: ‘Hebben jullie ruimte voor kinderen in jullie nieuwe huis?’ en ‘Jullie zijn nu wel bezig, toch?’. Als ik antwoord dat ik geen kinderen wil, is de reactie nog vaak: ‘Wacht maar’.
Die opmerkingen werken bij haar averechts, voelt ze. “Waar ik mee uit moet kijken is dat ik niet uit recalcitrantie geen kinderen krijg, zodat de bemoeials niet alsnog ‘gelijk’ krijgen. Ik heb geen zin in mensen die dan zeggen: ‘Zie je wel? Ik zei toch dat het nog zou komen’. Het voelt dan alsof de mensen die het kindervraagstuk ongevraagd voor jou invulden, gelijk krijgen. Aannames doen over andermans al dan niet bestaande kinderwens, zijn keihard en ongepast. Daar mogen we meer over spreken. Ik vind het daarnaast afdoen aan de ervaring van vrouwen zonder kinderen en vind niet dat het per definitie een gemis zou zijn. Ook die vrouwen leiden mooie, waardevolle levens.”
Lynn (31) wil geen kinderen: 'Hou op me dat te vragen'
Mede daarom is Stephanie sinds kort open over haar twijfels op zowel sociale media als in haar omgeving. Ze krijgt nu minder vervelende opmerkingen. “Opeens snappen mensen me wel. Ik kan mezelf ook moeilijk verplaatsen in de primitieve moederdrang, maar als iemand haar ervaring deelt, dan begrijp je het meer. Andersom krijg ik veel mooie reacties, ook uit onverwachte hoek.”
Waar komen die aannames volgens Stephanie vandaan? “Ik denk dat mensen zich niet kunnen herkennen in hoe ik erin sta. Het is toch nog steeds de norm om een gezin te starten. Volg je dat gebaande pad, dan snapt iedereen die keuze en zijn ze blij voor je. Misschien speelt het mee dat mensen het fijn vinden in de norm te passen. Uiteindelijk wil iedereen erbij horen. Als je niet het gebaande pad volgt, is daar minder begrip voor.”
Inmiddels is Stephanie 34 jaar en voelt ze enige druk om de knoop door te hakken. Hoe ze uiteindelijk de keuze gaat maken? “We praten regelmatig over hoe we erin staan en ik zie steeds meer in dat het een verrijking kan zijn. We zijn naar een workshop geweest over de grotere thema’s waar je je op moet voorbereiden als je kinderen krijgt, zoals: hoe ga je met elkaar zorgen voor een veilige omgeving? Hoe blijf je werken aan een gelukkige relatie met je partner? Waar moet jij zelf aan werken? Hoe krijg je geen parental burn out? Dat helpt enorm met een volledig beeld krijgen van welke keuze je maakt.”
Aan andere vrouwen die twijfelen over hun kinderwens, adviseert Stephanie om erover te praten. “Ik kwam er nadat ik mijn twijfels uitlegde achter dat er meer begrip was voor mijn situatie dan ik zelf dacht. En laat je niet gek maken door wat anderen vinden – dat is voor het overgrote deel een projectie van hun eigen beelden op jou. Welke keuze je ook maakt: met beide keuzes kun je een heel mooi en vervullend leven hebben. Daar mogen we met z’n allen meer bij stilstaan.”
Dit artikel is onderdeel van het LINDA.dossier Kinderwens. Meer weten?
Fertiliteitsarts Odine Aandewiel: 'We merken dat mensen hun kinderwens steeds verder uitstellen'
