Omdat de vader van Stephanie Hendrikx ernstig ziek is, wil de gehele familie nog één keer gezamenlijk op vakantie. Ze vertrekken halverwege maart naar een kinderhotel in Oostenrijk, waar het op een avond gruwelijk misgaat.
Niet met haar vader, maar met Stephanies vierjarige dochter Celine. “Ik had geen minuut later moeten zijn.”
“Nog één keer met de hele familie naar Oostenrijk, waar we vorig jaar ook zijn geweest. Dat was het plan”, vertelt Stephanie aan LINDA. “Mijn vader heeft al tien jaar kanker, maar gaat qua gezondheid nu echt achteruit. Het leek hem mooi om nog eens met z’n allen op wintersport te gaan. Het is fijn dat we dat hebben kunnen doen, want inmiddels ligt hij op zijn sterfbed.”
De vakantie krijgt alleen tijdens een etentje een onverwachte wending. Nadat de kinderen hebben gegeten, worden ze in bed gelegd. Stephanies jongste dochter Lizzy (3) gaat onder in het stapelbed, Celine bovenin. Omdat de babyfoon niet werkt in het restaurant van het hotel, besluiten Stephanie en haar man Mitchel om het half uur bij de meisjes te gaan kijken. “Zo hebben we het vorig jaar ook gedaan, die van ons slapen erg vast.”
Stephanie met haar dochters:
Moonboots: dé schoen (zonder links of rechts), die we nu ook naast de wintersport rocken
“Mitchel was net wezen kijken, maar ik ging al gauw na hem. Alsof ik voelde dat er iets mis was, een teken”, gaat Stephanie verder. “Ik opende de deur van de slaapkamer en zag Lizzy wel liggen, maar Celine niet. Ik raakte gelijk in paniek: waar kon ze zijn?” Als de moeder het dekbed van het bovenste bed haalt, ziet ze ineens een paars aangelopen beentje hangen.
Al gauw ziet ze dat Celine in haar slaap uit het bed is gegleden, met haar hoofd in het hekje is blijven hangen en zichzelf heeft opgehangen. “Haar luchtpijp zat dichtgeknepen waardoor ze geen lucht kreeg en geen geluid kon maken. En uit een reflex – dat schijnt normaal te zijn als je zo hangt – had ze overgegeven, zelfs over haar zusje heen. Maar die is er doorheen geslapen. Ik zie haar nog hangen: helemaal paars, buiten bewustzijn… Ik dacht echt dat ze dood was.”
“Met al mijn kracht heb ik Celine weer op haar bed geduwd en ben ik met haar in mijn armen naar het restaurant gerend”, vertelt Stephanie. “Pff, ik vind het nog moeilijk om het erover te hebben. Ze lag als een lappenpop in mijn armen. Ik kreeg de glazen deur van het restaurant niet open en heb keihard om Mitchel geroepen.”
Haar man pakt hun dochter van haar over. Ze voelen de hartslag van Celine terugkomen, maar ze is nog niet bij. “We legden haar op de grond en ik probeerde haar wakker te maken. Op een gegeven moment opende ze haar ogen, wees ze met haar vinger en zei ze: ‘Kijk papa, een rendier’. Dat hing aan de muur.”
Op dat moment verblijft er ook een Nederlandse kinderarts in het hotel, die niet veel later te hulp schiet. Hij doet wat testjes bij Celine en ziet dat de linkerkant van het gezicht van de vierjarige is verlamd, waardoor haar ogen en mond schuin hangen. De kinderarts regelt een ambulance.
Mike (27) verloor been en oor bij treinongeluk: 'M'n vrienden haalden me van het spoor'
Eenmaal in het ziekenhuis blijkt dat Celines hersenen een zuurstoftekort hebben gehad en is haar gezichtszenuw zwaar gekneusd. Hier is geen medicatie voor. Na een nacht mag ze weer terug naar haar ouders, er is gelukkig geen blijvend hersenletsel. “Ik had geen minuut later bij Celine moeten zijn die avond. Dan was ze er niet meer geweest volgens de artsen.”
Stephanie is de kinderarts in het hotel ontzettend dankbaar. “Hij heeft ons zo goed geholpen. Niet alleen Celine, maar mij ook. Ik had moeite met kijken naar mijn dochter, naar hoe ze eraan toe was. De kinderarts nam echt de tijd voor me en zei dat ik bang mocht zijn. Als we hem niet hadden gehad… Het kinderhotel zag echt de ernst van de situatie niet in. Ze hebben nooit ingezien hoe ernstig de situatie was.”
Celine in het ziekenhuis:
Na een nacht in het ziekenhuis besluit het gezelschap nog een paar dagen in Oostenrijk te blijven. “We waren daar uiteindelijk omdat mijn vader dat zo graag wilde, dus we probeerden er het beste van te maken”, vertelt Stephanie. “Wel hebben om een andere kamer gevraagd, wat nog een heel gedoe bleek te zijn, maar wij wilden onze dochters niet meer in die stapelbedden hebben.”
“Celine heeft zelfs nog geskied”, zegt Stephanie met een lach. “Ons werd aangeraden om zo snel mogelijk het ‘normale’ weer op te pakken, en ze wilde graag nog skiën, dus dat hebben we gedaan.”
Het is inmiddels een aantal weken geleden sinds de vakantie in Oostenrijk. Het gaat goed met Celine, maar ze heeft wel last van paniekaanvallen gekregen. “Laatst nog, durfde ze ineens niet meer in bad. Of dat ze ineens om twee uur ’s nachts keihard begint te krijsen in haar bedje. Dat soort dingen deed ze nooit. Nou, dan mag ze lekker tussen ons inkruipen.”
“Binnenkort gaat ze naar een kinderpsycholoog en krijgt ze EMDR-therapie, waarschijnlijk heeft ze onbewust wel iets meegekregen van het voorval. En ik ga hiervoor ook EMDR starten.”
Alies werd op jonge leeftijd misbruikt en verwerkte dat jaren later met EMDR-therapie
“Een ongeluk zit in een klein hoekje, dat hebben we hier wel uit geleerd”, verzucht Stephanie. “Ik wil daarom andere ouders echt aanraden om op te passen met stapelbedden. Online lees ik dat in Nederland wordt aangeraden om kinderen pas vanaf zes jaar oud in het bovenste bed van een stapelbed te laten slapen. Celine is pas vier. Misschien zijn de regels in Oostenrijk anders, maar je verwacht van een kinderhotel toch dat ze op dit soort dingen alert zijn.”
“Het zal spannend zijn om straks weer voor het eerst op vakantie te gaan, weg uit onze veilige thuisomgeving, met andere bedden”, geeft Stephanie toe. “Ik hoop dat dit nooit meer gebeurt.”
Peuter (2) valt uit stapelbed op camping en raakt zwaargewond
