Splitting wordt het genoemd: een vorm van ouderverstoting waarbij de ene ouder kwaadspreekt over de andere ouder. Het kind verbreekt elk contact met de ‘slechte’ ouder, wat zorgt voor veel schade bij het kind.
“Kinderen denken dan dat ze van één van de twee ouders niet mogen houden”, legt expert ouderverstoting Monique Meulemans uit.
“Bij splitting gaan kinderen hun ouders verdelen in zwart en wit, onder invloed van één van de ouders. Er is een favoriete ouder en een ouder die niks goed kan doen in de ogen van het kind”, legt Meulemans uit. Door zowel verbale als non-verbale boodschappen van de ‘goede’ ouder richting het kind, krijgt het kind het idee dat ‘ie niet van de ‘slechte’ ouder mag houden. “Mocht het kind dingen wel leuk vinden aan die ene ouder, dan uit het kind dat ook niet.”
De expert verdiept zich inmiddels al bijna vijftien jaar in splitting. Zij ziet het aantal gevallen van splitting na een scheiding alsmaar toenemen. “De ouder die deze vorm van ouderverstoting veroorzaakt, kan eigenlijk niet op een gezonde manier omgaan met de emoties na de scheiding”, vertelt Meulemans. “Hij of zij ziet het verlies van hun partner niet los van het ouderschap.”
Negatief gaan denken over één van de ouders heeft grote gevolgen voor de toekomst van het kind. “Het heeft later bijvoorbeeld moeite met het onderhouden van relaties. Niet alleen op liefdesvlak, maar ook in vriendschappen”, legt Meulemans uit.
Splitting ontstaat langzaam, volgens Meulemans is het een heel proces. “De ouder die het veroorzaakt reageert bijvoorbeeld teleurgesteld als het kind vertelt over de omgang met de andere ouder”, vertelt de scheidingsexpert. “Een kind wil deze reactie voorkomen en houdt daarom de leuke activiteiten achter om teleurstelling bij de andere ouder te voorkomen.”
Kind mag geen slachtoffer worden van vechtscheiding: 'Moet gehoord worden in het scheidingsproces'
Het kind gelooft bij splitting na verloop van tijd de ‘negatieve gedachten’ over de andere ouder. Meulemans: “Het wordt hun waarheid, zij geloven dan echt dat hun vader of moeder slecht mens is.” Kinderen wennen langzaam aan het zwart-witdenken, en het is lastig om dat in een vroeg stadium te herkennen. “Het is een sluipmoordenaar, het vormt zich onopgemerkt langzaam.” Volgens Meulemans is vroege opsporing wel essentieel om uiteindelijke ouderverstoting te voorkomen.
“Je herkent splitting als je aan een kind vraagt positieve dingen van beide ouders op te noemen. Bij de geliefde ouder houdt het kind niet op met praten, bij de ‘slechte’ ouder weet het vaak niet eens één positief ding te benoemen”, tipt de expert.
Meulemans ziet splitting steeds vaker voorkomen in Nederland. Er wordt momenteel te weinig aan gedaan, en dat komt volgens haar door de manier waarop er naar een scheiding wordt gekeken: we krijgen al snel het klassieke beeld van een vechtscheiding voor ogen wanneer het over een moeizame scheiding gaat. “Maar daarbij draait het om het ‘ouderen’, niet om de individuele band tussen het kind en beide ouders.”
“Als de ouders de band tussen hen verbeteren, verbetert de situatie tussen kind en ouder automatisch ook, geloven we”, legt Meulemans uit. “Er is daardoor erg weinig aandacht voor (toekomstig) contactverlies.” Ze pleit zelfs voor preventieve screening na een scheiding. “Ik vind dat elk stel met een kind dat besluit uit elkaar te gaan moet worden gescreend, met vrij eenvoudig uit te voeren testjes. Splitting komt voort uit één van de ouders en zo breng je de risico’s op tijd in kaart, om die mogelijke ouderverstoting te voorkomen.”
Roza's zus werd vermoord omdat ze wilde scheiden: 'Haar koffer lag klaar op bed'
