Het duurde een jaar tot haar zoon Bryan (9) eindelijk op een speciale school terechtkon.

Autisme en ADHD

Bryan is gediagnosticeerd met autisme en ADHD. Hij begint ooit op het regulier onderwijs, maar wanneer de lesstof te moeilijk wordt, vertoont hij steeds vaker gedragsproblemen. “Hij wilde niet meer lezen of rekenen. Op school wisten ze niet goed wat ze daarmee moesten. Uiteindelijk wilde ik hem graag overplaatsen naar het speciaal onderwijs. Dat bleek een drama om voor elkaar te krijgen.”

Slurpt veel tijd

Daphne werkt zelf als docent Engels op een middelbare school, en weet aardig de weg in onderwijsland. “Ik kan me niet voorstellen hoe ouders zonder ervaring dit doen. Waar moet je dan beginnen? Het kost allemaal zoveel tijd. Eerst moet je de problemen aankaarten op school. Dan moet school een dossier opbouwen, om te bewijzen dat álles is geprobeerd om een kind in het regulier onderwijs te houden.”

Het proces gaat door

Als dat dossier eenmaal is opgebouwd, ben je er nog lang niet. “Vervolgens komt een observant van het PPO (primair passend onderwijs, red.) om te beoordelen of het inderdaad zo niet meer gaat. Voor je van hen een verklaring krijgt, ben je wéér weken verder. Daarna pas begint het moeilijkste: de zoektocht naar een school.”

Weinig opties

Daphne merkt al snel dat er bar weinig speciale scholen zijn. “Ze zitten allemaal vol. Dat is problematisch, want ik denk dat er heel veel kinderen zijn zoals mijn zoon. In eerste instantie was ik nog kritisch en kieskeurig: ik wilde echt iets passends voor mijn kind. Tot ik merkte dat ik die luxe helemaal niet had.”

Constante belletjes

Gedurende de zoektocht blijft Bryan drie middagen per week thuis, om school en Bryan zelf te ontzien. “Gelukkig konden mijn moeder en schoonmoeder veel opvangen. Toen hij nog fulltime naar zijn reguliere school ging, vond ik het moeilijker. Ik werd constant gebeld door school, omdat hij zichzelf bijvoorbeeld had opgesloten op de wc. Ik heb weleens staan huilen in de docentenkamer.”

Bryan zit thuis

Bryan heeft thuis meer rust, maar de situatie is verre van ideaal. “Kinderen met ADHD en autisme voelen zich vaak al anders, en dat wordt bevestigd door ze thuis te houden. Waarom kunnen zij niet de hele dag op school zijn, en andere kinderen wel? Maar op een gegeven moment kún je niet anders.”

Tóch een plek

Wonder boven wonder krijgt Daphne net voor de zomervakantie toch een telefoontje: er is vanaf september één plekje vrij. “Ik was onwijs blij, maar het is ook dubbel dat je al ‘ja’ moet zeggen voordat je de school hebt gezien. Er was geen alternatief, want mijn zoon kon vanaf het nieuwe schooljaar ook niet meer op de reguliere school terecht. Het gaat nu gelukkig fantastisch met Bryan. Hij zit in een klas met twaalf kinderen en leest warempel weer.”

Lees ook
Gevaarlijke situaties in speciaal onderwijs door overvolle klassen‘

Doorzetten

Geef niet op, zou Daphne tegen ouders in hetzelfde schuitje willen zeggen. “Dat is lastig. Ik was op een bepaald moment doodop van het constant bezoeken van scholen en wel vier afwijzingen. Het voelt dan bijna makkelijker om een kind thuis te laten, maar beter is het niet. Los het op door die halve dagen school, of ga zelf helpen in de klas. Zo ben ik op een woensdagmiddag met een juf samen dingen gaan knutselen.”