Soraya van Weereld (46) adopteerde drie jaar geleden haar hond Qwenda. Niet zomaar een hond, maar eentje met een verleden: het dier speurde vroeger namelijk explosieven op.
Nu mag ze van haar welverdiende pensioen genieten.
Soraya van Weereld (46) adopteerde drie jaar geleden haar hond Qwenda. Niet zomaar een hond, maar eentje met een verleden: het dier speurde vroeger namelijk explosieven op.
Nu mag ze van haar welverdiende pensioen genieten.
Qwenda, inmiddels elf jaar oud, komt als jonge hond terecht bij speurhondenbedrijf Het Twickelerveld. Ze wordt uitgekozen vanwege haar sociale en vriendelijke gedrag en haar fantastische werkdrift, aldus haar oude werkgever. De hond krijgt een speciale explosievenopleiding, doet trainingen en legt zelfs officiële examens af bij de Koninklijke Marechaussee.
Uiteindelijk gaat Qwenda onder meer aan de slag op Schiphol, waar ze luchtvracht veilig moet verklaren door goed te snuffelen. Maar dat is niet de enige werkplek voor de hond: ze doet ook controles bij onder meer cruiseschepen, festivals, beurzen in de RAI Amsterdam, The Voice of Holland en voetbalstadions.
Ondanks dat Qwenda zeer geliefd is op de locaties waar ze langsgaat, komt er een moment waarop ze met pensioen moet. Dit is vanwege haar leeftijd en om eventuele lichamelijke klachten te voorkomen. Het Twickelerveld zoekt een plek waar er genoeg tijd en aandacht is voor Qwenda, waar ze niet zal worden verhandeld en waar ze niet als werkhond zal worden ingezet. En dan komen ze bij Soraya uit.
“Via-via ben ik met hen in contact gekomen, via het veteranenwereldje”, vertelt ze. Soraya heeft zelf bij de luchtmacht gezeten en is drie keer uitgezonden naar Italië. “Ik heb geen tijd om nog een pup op te voeden. Ik wilde een hond die tegen drukte kan, zodat ik ‘m mee kan nemen naar veteranenevenementen, waar ik regelmatig kom.”
De match met Qwenda is er gelijk. “De eerste nacht liet ik haar in de bench slapen, later mocht die open. De hond kwam gelijk in het halletje bij mijn slaapkamer liggen en ging daar pas weg als ik sliep. Ze was gelijk constant met mij bezig en over mij aan het waken. Dan merk je dat het werkt. We zijn volgens mij niet voor niets op elkaars pad gekomen.”
Maar ondanks dat het dier alweer een tijdje met pensioen is, merkt Soraya dat Qwenda nog wel een bepaalde werkmodus heeft. “Als ze op haar werk werd beloond, kreeg ze geen snoepjes, maar een bal. Snoepjes kende ze eerst ook niet. Dus als we nu soms buiten spelen met de bal of een tak, kan ze ineens zo’n gefocuste blik in haar ogen krijgen. Dan laat ze de bal dus écht niet meer los. Inmiddels snapt ze dat ze best los kan laten. Maar af en toe gaat het nog ‘mis’. En dat is prima hoor, haha.”
Qwenda:
“Daarnaast is Qwenda supergeduldig”, gaat Soraya verder. “Ik kan zo met haar op het terras zitten en dan kan ze urenlang stil onder tafel liggen. Je hebt dan niet in de gaten dat ze er is.” Toch zou de veteraan niet iedereen aanraden om een gepensioneerde hond in huis te nemen. “Je moet honden echt goed begrijpen, wil dit werken. Qwenda is geen huishond. Je kunt haar niet bij haar kop pakken en met je gezicht naar haar toegaan. Ze zal je niets doen, maar ze vindt dat niet prettig. Knuffelen deed ze eerst niet en een poot geven ook niet, hoewel je haar dat wel kan leren.”
Gezien haar leeftijd kan het ook zo voorkomen dat Soraya niet nog jaren van Qwenda kan genieten. “Maar daar heb ik zelf geen seconde over getwijfeld, hoor”, vertelt ze. “Qwenda heeft jarenlang voor onze veiligheid gezorgd. Dan is het des te belangrijker dat ze een fijne plek krijgt om van haar pensioen te genieten.”
Lees ook
Patricia werd in het bos aangevallen door drie mannen: ‘Ze wilden mijn hond hebben’