Toen de Nederlandse grenzen begin maart dicht gingen vanwege het coronavirus, zat de man van Simone Wigman-Bonenberg (32) op een schip in Ghana. En dat terwijl ze op het púnt stond van bevallen.
In ‘Werpsterren‘ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn man Julian (35) werkt als werktuigkundige in de scheepvaart. Daarvoor is hij telkens zes weken weg van huis en daarna weer zes weken thuis. Wij zijn dat inmiddels gewend en vinden ons leventje prima zo. Het bleek alleen wat lastig met bevallingen.
In oktober 2014 begon mijn bevalling twee weken voor de uitgerekende datum. Julian stapte een dag eerder in Singapore nietsvermoedend in het vliegtuig. Na een vlucht van veertien uur wachtte zijn vader hem op om met gierende banden naar het ziekenhuis te gaan, waar ik onverwacht al aan het bevallen was. Een kwartier voordat onze dochter Jill geboren werd, kwam Julian binnen.”
Lees ook
Bregje beviel onverwacht zonder verloskundige: ‘Het was alsof mijn man dit dagelijks deed’
“We hadden de wens voor een tweede kind, maar wilden dat niet tot op de minuut plannen. Als je telkens zes weken uit elkaar bent, is dat ook lastig. Uiteindelijk is het perfect gelopen: we trouwden in september 2019 en achteraf bleek ik die dag al zwanger te zijn. Je kon ons geen mooier cadeau geven.
De zwangerschap ging goed. Wel kreeg ik bekkenpijn, waardoor ik drie weken voor mijn verlof al in de ziektewet ging. Precies in die week, op 4 maart, ging Julian naar Ghana voor zijn werk. Hij zou weer twee weken voor de uitgerekende datum terugkomen.”
Foto: Imagine Photo.
“We hadden niet verwacht dat de problemen rond het coronavirus zo snel zouden escaleren. Julian was een week weg toen de Europese grenzen dicht gingen. Zijn terugkomst werd van 24 april verzet naar 15 mei en ik moest langzaamaan wennen aan het idee dat Julian niet bij de bevalling zou zijn.
Ik maakte me die weken vooral zorgen over onze gezondheid. Niemand kon het schip op en af, dus Julian zat veilig, maar thuis vond ik het erg spannend. Er was nog weinig bekend over hoe schadelijk het coronavirus was voor zwangere vrouwen en baby’s en ik heb mezelf en Jill in die tijd erg afgezonderd. Anderen deden boodschappen voor ons en ik liet niemand in huis. Gelukkig was het mooi weer, waardoor we mensen in de tuin konden zien.”
Lees ook
Larissa (18) raakt zwanger, maar haar Marokkaanse man Wadie kan zijn land niet uit
“Over mijn bevalling maakte ik me minder zorgen. Voor Julian was het vele malen erger dat hij er niet bij kon zijn. Ik vond het natuurlijk jammer, maar herpakte me snel en ging over op plan B. Zo vroeg ik mijn zus om bij de bevalling te zijn. Zij is kraamverzorger, dus ik had het niet beter kunnen treffen.
Op 8 mei, de uitgerekende datum, ben ik gestript en een dag later kreeg ik krampen. De verloskundige zag rond 13.00 uur dat ik 3 centimeter ontsluiting had. Ondanks de coronaperikelen wilde ik graag in het ziekenhuis bevallen. Er was me verzekerd dat er goed gecontroleerd werd en ik vond het een fijn idee dat ik te allen tijde pijnbestrijding kon krijgen. Rond 13.45 uur kwamen mijn zus en ik daar aan. De weeën werden steeds heftiger en al snel kreeg ik persdrang. Om 16.55 uur werd onze zoon Joah geboren.”
“Ik had Julian ondertussen telefonisch op de hoogte gehouden en kort na de bevalling videobelde ik hem. Op dat moment focusten we ons niet op het feit dat hij er niet bij was, maar waren we gewoon heel blij. De bevalling was goed gegaan en Joah was gezond. Dat was het allerbelangrijkste.
Omdat Joah in het vruchtwater had gepoept, moesten we een nachtje blijven, maar daarna konden we lekker naar huis. Daar was de kraamweek heerlijk rustig. Ik werd geholpen door mijn moeder en schoomoeder en had mijn zus als kraamverzorger. Ook de kraamvisite verliep fijn. De meeste mensen kwamen op ‘raam’bezoek en na wat zwaaien gingen ze weer weg. Dat vond ik eigenlijk wel een voordeel aan corona, haha.”
“Het was wel heel raar dat iedereen Joah eerder in het echt zag dan Julian, die nog steeds in Ghana was. Pas op 28 mei vertrok Julians schip richting Tenerife. Op 9 juni kwamen ze daar eindelijk aan en een dag later vloog Julian naar Madrid. Donderdag 11 juni, bijna vijf weken na Joahs geboorte, kwam Julian aan op Schiphol.
Het moment dat we hem weer zagen was erg bijzonder. We hadden het huis versierd en een mooie welkomst-taart gehaald. Jill stond hem in spanning op te wachten en was heel blij om haar vader weer te zien. Ons gezin was eindelijk compleet.”
Verhaal gaat verder onder de foto’s.
“Joah doet het perfect. Van de afgelopen zeven maanden kan ik me geen enkele ‘huildag’ herinneren. Julian zou dit jaar met de feestdagen thuis zijn, maar door corona is dat niet gelukt. Hij vertrok de eerste week van november en komt – als het goed is – 7 januari thuis.
Het is echt dikke pech dat ik opnieuw tijdens een lockdown ‘alleen’ zit. Ik heb het daar nu moeilijker mee dan de vorige keer. Mensen zeggen vaak dat ze het knap vinden hoe ik dat rond de geboorte van Joah gedaan heb, maar zo voelde het niet. Ik ging op de automatische piloot. Nu komt alles veel meer binnen. Met twee kinderen is het ook zwaarder en voel ik me beperkter in mijn vrijheid.”
Lees ook
Arjan miste de geboorte van zijn kind: ‘Ik zag hem voor het eerst via de telefoon’
“Ik blijf wel relativeren. Ik heb een fijn gezin, we hebben allebei nog een baan, iedereen om ons heen is gezond; dat is in deze tijd niet vanzelfsprekend. Daarbij kijk ik ook terug op een bijzondere periode. Zoveel mensen hebben ons geholpen. En ik heb genoten van de extra tijd die ik met Jill had. We hebben dat goed gedaan met z’n tweetjes.”
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
