Kickboksen

De liefde voor kickboksen zit er niet van jongs af aan al in. “Ik danste toen ik dertien was drie keer per week en deed wedstrijden,” vertelt Ruby. “Mijn broertje zag een reclame op televisie over kickboksen en is toen meteen gaan trainen. Pas toen ik na aandringen van de trainer daar een keer meetrainde was ik verkocht. Na een aantal weken stopte ik met dansen en vocht drie maanden later mijn eerste wedstrijd.”

Ongeluk

Ruby blijkt een natuurtalent te zijn. Ze vecht meerdere professionele partijen en gaat er keer op keer met de winst vandoor. In 2016 slaat het noodlot toe. Op de snelweg wordt ze door een vrachtwagen van de weg gereden, vliegt met haar auto vijf keer over de kop en belandt ondersteboven in de berm. “Ik kon aan de bijrijderskant uit mijn auto kruipen en ben aan de rand van de weg gaan zwaaien om hulp.”

Ze breekt bij het ongeluk haar vijfde nekwervel. “Ik voelde het meteen. Nadat de shock was gedaald voelde ik een steek in mijn nek. In het ziekenhuis vertelden ze me waar ik al bang voor was.” Er volgt een zware operatie van elf uur waarbij de vierde, vijfde en zesde wervel in Ruby’s nek met een plaat aan elkaar worden vastgezet.

Lees ook
Lisa (24) is polyamoreus: ‘Ik verwacht niet dat één persoon al mijn behoeftes kan vervullen’

Revalidatie

Dat ze door het ongeluk mogelijk nooit meer zou kunnen kickboksen, gaat er bij Ruby niet in. “Vanaf het moment dat ik de ambulance werd ingerold, was ik al bezig met terugkomen. De revalidatie na de operatie was een hel. Ik kon het niet aan om wedstrijden te kijken, omdat ik zelf helemaal stil stond. Daardoor heb ik echt heel diep gezeten. Ik ben geboren om die sport te doen en nu kon ik het niet meer.”

Met dat idee in haar achterhoofd begint Ruby meteen nadat ze uit het ziekenhuis ontslagen wordt alweer langzaam te trainen. “Dat ging heel snel. Een week na mijn operatie begon mijn revalidatie. Mijn trainingen waren op dat moment vooral gericht op het rustig maken van mijn lichaam en het herstel te versnellen. Ik moest heel rustig aan doen, want de wond was in principe nog open.”

Trainen

Na anderhalve maand staat ze voor het eerst weer in de gym. “Ik ben niet meteen gaan boksen, maar pakte mijn hoekje en ging aan de slag. Ik heb mezelf echt helemaal teruggevochten.” Doktoren waren het er in eerste instantie niet mee eens dat Ruby zo snel weer ging trainen. “Dat kan ik begrijpen, aangezien zij sowieso niet achter de vechtsport staan. Ik heb toen goed met mijn orthopeed gesproken. Hij zei in eerste instantie dat ik nooit meer kon kickboksen. Na verloop van tijd, toen hij zag hoe ik ermee omging, heb ik goedkeuring gekregen vanuit het ziekenhuis om het weer op te pakken.”

Voor haar eerste wedstrijd na het ongeluk is Ruby eigenlijk niet eens bang voor wat er kan gebeuren met haar nek. “Door die plaat in mijn nek kan het niet zomaar weer breken. Alleen de spieren hebben door de operatie flink wat te verduren gehad. Na de wedstrijd had ik daardoor ontzettend veel last van mijn lichaam. Mijn lijf heeft natuurlijk helemaal moeten resetten, heeft alles opnieuw moeten aanmaken en moest herstellen van een gigantisch zwaar trauma.”

“Ik kwam er na die partij achter dat ik er op dat moment eigenlijk nog helemaal niet klaar voor was. Dat vind ik sowieso wel een belangrijk punt als je zoiets heftigs hebt meegemaakt: denk niet te snel dat je er bent. Herstellen kost echt tijd; zowel mentaal als fysiek.”

In 2019 wordt ze met heel veel doorzettingsvermogen wereldkampioen kickboksen. “Ik voelde me goed voor die partij. Ik zat goed in m’n koppie en goed in m’n vel. Ik heb na vijf harde rondes uiteindelijk op punten gewonnen.” En wat de toekomst betreft? “Ik heb leuke plannen. Ik blijf doortrainen en we gaan zien waar het schip strandt.”