Na een feestje wacht Rosanna (37) buiten op haar vriend, zodat ze samen naar huis kunnen rijden. In de korte tijd die ze alleen is, wordt ze op straat zwaar mishandeld en aangerand.
“Ik wil die klootzakken pakken, want dit mag gewoon nooit meer gebeuren”, vertelt Rosanna aan LINDA.
Waarschuwing: dit artikel bevat beschrijvingen van aanranding en zware mishandeling. Is dit heftig voor je, stop dan met lezen of neem contact op met een van deze hulporganisaties.
In de Amsterdamse wijk Oud-Zuid – De Lairessestraat – gaat het in de nacht van 21 op 22 februari goed mis. Rosanna zit na een feestje op een bankje te roken, wachtend op haar vriend die de auto haalt. Drie jongens van een jaar of achttien lopen haar kant op, eentje spreekt haar aan en vraagt of hij een sigaret mag. Rosanna heeft geen zin in contact en zegt dat hij door moet lopen.
“Hij schold me uit voor kutwijf en hoer, de twee anderen stonden op een afstandje te lachen”, vertelt ze. “Ik had hier geen zin in, dus liep ik van het bankje naar een portaal iets verderop. Ik hoopte dat ze door zouden lopen.”
Dat gebeurt niet. Alle drie de jongens volgen Rosanna en gaan in een halve cirkel voor haar staan. “Ze haalden alledrie hun geslachtsdeel uit hun broek en zeiden iets in de trant van ‘Wil je dit dan met je bek’. Ik heb ze de huid vol gescholden, da’s mijn Amsterdamse inslag, maar ik vermoed dat ik daarbij iemand beledigd heb. Ineens kreeg ik een vuist in mijn gezicht. Ik sloeg hem meteen terug en dát triggerde hem. Ik kreeg meteen nog een vuist, nu vol op mijn neus. De andere twee keken toe.”
Maar als Rosanna zichzelf verder wil verdedigen, beginnen ook de andere twee op haar in te slaan. Ze werken Rosanna uiteindelijk tegen de grond. “Daar ben ik meerdere keren op mijn hoofd en nek getrapt, waardoor ik een paar seconden buiten bewustzijn raakte. Ik voelde dat ze aan mijn borsten en billen zaten, en mijn panty naar beneden trokken om aan mijn geslachtsdeel te zitten.”
“Ik probeerde op te staan, wat niet lukte door duizeligheid. Twee van de jongens pakten me vast en trokken me omhoog, en ‘boden me aan’ bij de jongen die de sigaret kwam vragen. Hij gaf me nog een of twee gerichte harde klappen, daarna viel ik op de grond.”
Terwijl de drie jongens weglopen krijgt Rosanna het voor elkaar nog te filmen op haar telefoon, waarbij ze één van de jongens in beeld krijgt: een witte jongen met spitse neus en donkerblond haar, in lichtblauw windjack met capuchon en een opvallende spijkerbroek van Evisu. Kort daarna schiet een getuige haar te hulp, enkele minuten later arriveren ook haar vriend en de politie.
Rosanna is volledig bont en blauw geslagen: gekneusde ribben, twee blauwe ogen en een zware hersenschudding. In het ziekenhuis lopen nog onderzoeken om te bepalen of haar neus gebroken is en ze een schedelbasisfractuur heeft. Ze slaapt verschrikkelijk slecht sinds de aanval en durft niet meer alleen naar buiten.
“Ik had gehoopt dat het al wat beter zou gaan, maar helaas. Ik merk dat ik heel alert ben op mijn omgeving; alles houd ik in de gaten en ik word angstig van omgevingsgeluiden. Het is ook niet heel gek natuurlijk, ik heb écht gedacht dat ze me zouden doodslaan.”
Via behulpzame buurtgenoten heeft Rosanna veel camerabeelden toegestuurd gekregen van de nacht in kwestie. Daarnaast heeft ze aangifte gedaan bij de politie. “Ik had een heel fijne hoofdagent met jarenlange ervaring. Hij nam me heel serieus en zette mijn verhaal meteen op papier. De aanklacht is nu (zware) mishandeling, poging tot doodslag en aanranding.”
“Als je iets weet of gezien hebt, meld je bij de politie Amsterdam. Dit moet gewoon een zaak worden”, vervolgt ze. “Ik ben ontzettend boos en heel verdrietig, al sta ik deels nog stijf van alle adrenaline. Maar ik ben vastberaden. Ik ben een volwassen vrouw en heb mezelf nog enigszins kunnen verdedigen, maar dit had ook een meisje van zeventien kunnen zijn. Ik wil die klootzakken pakken, dit mag gewoon nooit meer gebeuren.”
Zoek je hulp voor jezelf of een ander? Bij deze organisaties kun je terecht
