Als er íets is wat niet op je bucketlist mag ontbreken dan is het wel Route 66, verreweg de bekendste highway van de Verenigde Staten.
Deze bijna pelgrim-achtige route staat al decennia lang symbool voor vrijheid en avontuur, en wordt daarom niet voor niets door de Amerikanen de ‘moeder aller snelwegen’ genoemd.
Lees ook
LINDA. tipt: de beste reistips voor een rondreis door Cuba
Get your kicks on Route 66, zong de Amerikaanse rhythm & blueszanger Bobby Troup al in 1946, en dat is tot op de dag van vandaag niet veranderd. Route 66 rijden geeft namelijk écht een kick. Je doorkruist acht verschillende staten, talloze landschappen, en leert in pak ‘m beet twee weken het echte Amerika kennen.
Route 66 loopt van Chicago naar Santa Monica (één van de strandstadjes van Los Angeles), dus als je ‘m helemaal van begin tot eind wil rijden, is het handig een vliegticket te boeken waarbij je heen naar Chicago vliegt en terug vanaf Los Angeles. Wil je het jezelf makkelijk maken, reserveer dan al in Nederland een huurauto die je ophaalt op het vliegveld van Chicago en op de luchthaven van Los Angeles weer inlevert (je betaalt dan wel een one way-toeslag). Hoef je dat eenmaal daar niet allemaal nog te regelen.
Om de VS binnen te komen heb je een ESTA nodig – een soort inreisvergunning die het het visum vervangt. Regel die minimaal 72 uur voor vertrek van je vlucht online. Accommodaties hoef je vooraf niet boeken, want langs de route zijn altijd voldoende motels te vinden die nog een kamer vrij hebben. Kun je lekker je eigen rijtempo bepalen zonder dat je ergens aan vastzit. Vergeet tot slot geen reisverzekering met werelddekking af te sluiten: voor zorgkosten moet je in de States doorgaans diep in de buidel tasten.
Het officiële begin van Route 66 is te vinden in downtown Chicago, vlak bij Millennium Park waar in 2008 het overwinningsfeest van Obama was. Op de hoek van Adams Street en Michigan Avenue staat een klein bordje met de tekst Historic Route 66 – Begin. Vanaf hier rijd je in een rechte lijn het centrum van de stad uit, na natuurlijk eerst nog wat highlights te hebben afgestreept, zoals Willis Tower, dat tot 2012 het hoogste gebouw van Amerika was (nu is dat het nieuwe World Trade Center van New York), de beroemde Chicago Loop waar veel theaters te vinden zijn, The Art Institute of Chicago en de Magnificent Mile, waar je eindeloos kunt shoppen.
Nadat je de buitenwijken van Chicago achter je hebt gelaten, beland je in een soort idyllische oase vol prachtige villa’s met keurig aangeharkte voortuintjes en Amerikaanse vlaggen, omgeven door veel groen. Dat je niet zomaar op een weg zit maar écht op Route 66 rijdt, merk je al gauw. Bijvoorbeeld als de Gemini Giant in Wilmington (een gigantische in felle kleuren geschilderde stenen pop die vroeger dienst deed als reclame voor auto-uitlaten) voor je opduikt, of als je in de dorpjes als Dwight en Odell prachtig gerestaureerde tankstations uit de jaren 30 tegenkomt, compleet met originele benzinepompen. En wat dacht je van motels als het Munger-Moss Motel, met een nog steeds werkende originele neonreclame en authentieke inrichting die je het gevoel geven dat je met een tijdcapsule naar de jaren 50 bent geschoten.
Zodra je de staat Oklahoma binnenrijdt, voel en zie je het klimaat snel veranderen. Groene bossen veranderen in steppe, de airco in je huurauto moet zo langzamerhand op vol vermogen en de lokale bewoners praten met een soms bijna niet te verstaan Dolly Parton-accent. Ook hier vind je talloze oude tankstations, motels en restaurants, vaak vergezeld van één of meerdere Amerikaanse oldtimers. Doorgaans zijn de Route 66-memorabilia op dit deel van de route wat dunner bezaaid en slechter onderhouden, maar eigenlijk draagt dat laatste juist alleen maar extra bij aan het trip down memory lane-gevoel.
Na Oklahoma volgt Texas, waar de welvaart direct zichtbaar toeneemt. Dat zie je bijvoorbeeld aan het tot in de puntjes gerestaureerde Art Deco restaurant U-Drop-Inn-Cafe, dat nu een Route 66-museum is, en het daar om de hoek liggende pittoreske Magnolia Gas Station, beide in het stadje Shamrock. Je hoeft vervolgens nog maar een kleine anderhalf uur verder te rijden naar Amarillo om één van de hoogtepunten van je roadtrip te bewonderen: het beroemde kunstwerk Cadillac Ranch met de imposante uit de grond stekende Cadillacs. Vergeet niet om vooraf ergens een bus spuitverf te kopen, want het is traditie om je naam er (tijdelijk) op te ‘vereeuwigen’.
In Amarillo vind je ook het beruchte restaurant The Big Texan Steak Ranch & Brewery te vinden, waar je niet voor je eten hoeft te betalen als het je lukt om binnen één uur een biefstuk van twee kilo naar binnen te werken. Houd er wel rekening mee dat als je de uitdaging aangaat, je midden in het restaurant op een podium komt te zitten met een levensgrote stopwatch boven je hoofd. Eet eh, smakelijk.
Voordat je Texas weer uitrijdt, moet je echt even een stop maken bij het Midpoint Cafe in Adrian, dat bij de officiële middenstreep van Route 66 staat (vanaf hier is het zowel naar Chicago als Los Angeles even ver rijden). Niet veel later rijd je New Mexico binnen en wordt Route 66 een zandweg, veroorzaakt door het straffe woestijnklimaat gecombineerd met jarenlange erosie en geen wegenonderhoud. Je komt na een klein half uurtje rijden in het dorpje Glenrio, een echte ghost town waar de originele motels en tankstations op het punt van instorten staan.
Snel daarna beland je weer op de geasfalteerde weg en rijd je na een uurtje het dorpje Tucumcari binnen, waar je je kunt vergapen aan de talloze mooie neonreclames, zoals die van het Blue Swallow Motel. Een ander stadje in New Mexico dat je zeker niet mag missen is Santa Fe, want deze nogal Spaans ogende stad heeft een heel gezellig oud centrum met een heuse kathedraal uit 1886. Via Gallup, een industriestad die barst van de authentieke Route 66-motels, rijd je vervolgens de staat Arizona binnen, die natuurlijk vooral bekend is vanwege het Grand Canyon National Park, waar je absoluut (met een kleine omweg) naartoe moet gaan.
Maar eerst rijd je nog door het Petrified Forest National Park, waar verspreid over het uitgedroogde landschap honderden versteende boomstammen uit het Trias tijdperk liggen. Vervolgens beland je in het stadje Holbrook, vooral bekend vanwege het Wig Wam Motel, dat in oude glorie is hersteld en je dankzij de voor de (stenen) wigwams geparkeerde oldtimers de ultieme Route 66-kick geeft. Dit motel is overigens vaak volgeboekt dus als je hier wil slapen dien je wel van tevoren te reserveren.
Wil je nog meer Route 66-highlights zien, stop dan ook in het dorpje Seligman voor een ijsje of hotdog bij de Snow Cap Drive-In, en maak een pitstop bij Hackberry General Store in Kingman, waar het terrein geheel wordt ingenomen door verroeste oldtimers, benzinepompen en uithangborden. Hierna rijd je de bergen in, om vervolgens in het dorpje Oatman terecht te komen, dat een ietwat toeristisch pretparkgevoel geeft vanwege de tamme ezels (vroeger gebruikt door de golddiggers) die hier vrij rondlopen en soms midden op de weg liggen, klaar om geaaid te worden.
Na een kort tochtje door de bergen steek je de Colorado River over en rijd je Californië binnen. Wil je nog éénmaal een ghost town-ervaring, stop dan bij Roy’s Gasoline, een tankstation annex motel en restaurant waar de klok ergens in de jaren 70 plotseling lijkt te zijn stil gaan staan.
Na de bergen wordt het landschap langzaam weer groener en de temperaturen iets aangenamer, maar voordat je de bruisende (voor)steden van Los Angeles binnenrijdt, is het leuk om nog even te stoppen in het dorpje Oro Grande, om diverse op instorten staande motels en tankstations te bekijken. Vergeet de Elmer’s Bottle Tree Ranch van kunstenaar Elmer Long niet over te slaan. Deze tuin, volgebouwd met ‘flessenbomen’ die meegalmen in de wind, zorgt bijna voor een spirituele vibe.
Na dit dorpje is het nog geen uurtje rijden naar de welvarende steden San Bernardino en Pasadena en uiteindelijk rijd je dwars door downtown Los Angeles, op weg naar de pier van Santa Monica waar je jezelf kunt vereeuwigen naast het Route 66 End of the Trail-bordje. Uiteraard hoeft je vakantie daarna nog niet afgelopen te zijn, je kunt een paar dagen in Los Angeles blijven om bijvoorbeeld de rich & famous in Hollywood en Beverly Hills te spotten, of je boekt een hotel bij het strand en gaat lekker ontspannen op Venice Beach.
Heb je door die artikel enorm zin gekregen om weg te dromen bij eindeloze wegen die achter de horizon verdwijnen, motels en restaurants met kleurige bewegende neonreclames en prachtig gerestaureerde tankstations die je een ‘back to the old days’-gevoel geven? Dan wordt het tijd om jouw Route 66 te plannen. Eén probleempje: Route 66 bestaat officieel niet meer. Althans, de 3945 kilometer lange route is nergens meer op wegenkaarten te vinden en ook op je navigator kun je hem niet intikken omdat de weg in 1985 officieel is opgeheven en geheel vervangen is door snelwegen (‘Interstates’).
Toch kun je Route 66 nog rijden, want de wegen die vroeger samen Route 66 vormden bestaan nog wel, je hebt er alleen een reisgids met specifieke instructies voor nodig. In Route 66 Planner van Martine Piket staat precies beschreven hoe je Route 66 zelf helemaal met de auto, camper of motor kunt rijden, van Chicago naar Santa Monica. Bovendien barst de reisgids van de prachtige kleurenfoto’s die je alvast in de stemming brengen en je inspiratie geven voor een vakantie die voor de rest van je leven in je geheugen gegrift zal staan.
Wil je meer van dit soort berichten op je tijdlijn? Volg LINDA.reizen dan ook op Facebook.
