Momenteel mogen er slechts vijftig personen bij een uitvaart aanwezig zijn. Afscheidsfotograaf Renee Krijgsman (50) merkt dat ze door de verscherpte coronamaatregelen meer aanvragen krijgt.
Ze maakt afscheidsreportages en legt de meest intieme momenten tijdens een uitvaart vast: “Er gebeuren dan zoveel mooie dingen die de meeste mensen niet zien.”
Sinds 2013 fotografeert Renee bijzondere levensmomenten. Het is haar missie om afscheidsfotografie net zo vanzelfsprekend te laten zijn als normale fotografie. “Als iemand trouwt, vinden we het heel normaal dat er foto’s worden gemaakt. Maar waarom zou je dat ook niet tijdens een begrafenis of crematie kunnen doen?”
Ze heeft het er tegenwoordig druk mee. Vorig jaar fotografeerde ze 28 uitvaarten, het jaar daarvoor waren het er zeventien. Of die toename alleen maar door corona komt kan ze niet met zekerheid zeggen, maar ze ziet wel dat er veel meer waarde wordt gehecht aan een mooie afscheidsshoot.
“Door de coronacrisis worden de meeste begrafenissen of crematies noodgedwongen klein gehouden. Hierdoor kunnen alle nabestaanden, vrienden en familie er vaak niet allemaal live bij zijn. Daarom is het juist nu erg belangrijk om een uitvaart op beeld vast te leggen.”
“Daarnaast gebeurt er tijdens een afscheidsdienst zoveel. Als nabestaande zit je in een rollercoaster van emoties. Er moet van alles geregeld worden en meestal gaat zo’n dienst veel te snel voorbij. Voordat je het weet, ben je weer thuis en denk je: wat is er allemaal gebeurd?”
En dat terwijl er tijdens een uitvaart zoveel mooie dingen plaatsvinden die de meeste mensen niet zien. Renee: “Het is die ene hand op de kist, nog een laatste kus, een stevige arm om iemands schouders… Als fotograaf leg ik deze intieme, kleine dingen vast, zodat de nabestaanden daar later hun kracht uit kunnen halen.”
Zo onzichtbaar mogelijk beweegt Renee zich tijdens een uitvaart door de afscheidsruimte. “Achteraf krijg ik vaak te horen dat de gasten het nog niet eens doorhadden dat ik er was. Ze zijn natuurlijk vooral met hun eigen emoties bezig en dat is prima.”
“Zelf sta ik ook wel eens met tranen in mijn ogen,” vertelt ze. “Maar mijn gevoelens zijn irrelevant. Ik ben er echt om de herinneringen voor de nabestaanden vast te leggen.” Zo fotografeerde ze een tijdje terug de begrafenis van een vierjarig jongetje. Toen zijn moeder later de foto’s kreeg, was ze enorm opgelucht, vertelt Renee. “Ze zei: ‘Gelukkig heb ik hem voordat de kist dicht ging toch nog een kus gegeven’. Dat was ze door alle emoties helemaal vergeten. Op dat moment kreeg ik kippenvel. Dit is precies waarom ik dit werk ben gaan doen.”
Renee Krijgsman:
Lees ook
Pauline mist begrafenis van vriendin omdat livestream-link niet werkte
