In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Aafke Theunissen (54) haar eerste vriendje René.
Ze kwamen samen in een auto-ongeluk terecht waarbij René overleed.
“René was mijn overbuurjongen”, begint Aafke te vertellen. De twee ontmoeten elkaar in de buurt als ze met hun kliekjes van jongens en meiden samenkomen. “Ik had niet door dat hij mij leuk vond, maar op een dag stond hij opeens voor mijn deur om te vragen of ik een eindje mee kwam rijden achterop zijn brommer.” De 15-jarige Aafke gaat graag in op dat aanbod en samen scheuren ze over de dijk. Als ze het koud krijgt, grijpt ze René om zijn middel en warmt ze haar handen in zijn jaszakken. “Vanaf toen bloeide onze jonge liefde op. Niet lang daarna hadden we verkering”, vertelt Aafke vrolijk.
De 17-jarige René gaat ook voor zijn autorijbewijs en als dat binnen is koopt hij een auto. Eerst een rode Ford Taunus, daarna een blauwe. “Ik mocht overal mee naartoe. Op zijn auto stonden onze initialen RP en AL, René Peperzak en Aafke – toen nog – Lassche.” Aafke’s vriendje werkt bij een benzinestation en op dat moment kun je daar voor bruin servies sparen. Dat doet het koppel alvast, voor hun toekomstige leven samen. “We waren zo verliefd. We wilden gaan trouwen en hadden alles al uitgestippeld.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Op 27 september 1985 stapt Aafke bij René in de auto om naar het huis van haar schoonzus Carla te gaan. Zij is niet thuis, dus de tieners nemen het ervan nu ze eens het rijk voor zich alleen hebben. Alleen komen ze nooit bij het huis aan. Ze krijgen geen voorrang en worden geramd door een vrachtwagen. “Ik herinner me nog maar bepaalde flarden”, blikt Aafke terug. “Ik ben uit de auto geklommen, want het raam stond open.” Ze is in shock. De bestuurderskant van de auto is helemaal ingedeukt, terwijl de passagierskant juist is uitgedeukt. “De hulpdiensten hebben de deur van René opengetrokken en toen viel hij uit de auto. Hij heeft nog ‘mama’ geroepen, dat hoorde ik achteraf van zijn zus.”
Aafke belandt in een bizarre film. Haar 19-jarige vriendje wordt in een ambulance geladen. “Ik was helemaal overstuur. Ik zei tegen de ambulancebroeder: ‘Hij gaat niet dood want wij gaan trouwen’. Hij raadde me aan om te bidden.” René wordt naar de intensive care gebracht. Aafke wacht bij de eerste hulp tot haar gebroken arm gezet kan worden. Als dat is gebeurd moet ze eigenlijk een nacht blijven ter observatie. “Ik wilde niet blijven, tenzij ik bij René mocht zijn. Dat kon niet, dus ging ik naar huis.”
De hersenstam van René is beschadigd en hij ligt in coma. In de dagen die volgen draait Aafke vaak het nummer Het werd zomer van Rob de Nijs. “Dat was echt ons favoriete liedje.” Op 16 oktober is zus Carla op bezoek in het ziekenhuis als haar broertje opeens zijn ogen opendoet. “We waren hartstikke blij, maar achteraf bleek dat zijn laatste opleving”, zo vertelt Aafke. René overlijdt kort daarna door trombose. De dokters drukken de familie op het hart dat hij een kasplantje was geworden als hij het zou hebben overleefd. “Ik voelde aan dat hij doodging en heb snel aan mijn neef gevraagd of hij me naar huis wilde brengen. Toen René overleden was durfde ik niet meer naar het ziekenhuis. Ik ben bij m’n moeder in bed gaan liggen en kon alleen maar huilen.”
Als René opgebaard ligt, durft Aafke wel te kijken. “Hij zag er heel anders uit, maar het was wel de liefde van mijn leven die daar lag.” Het bloemstuk van Aafke en René’s moeder mag als enige op de kist, de rest van de bloemen liggen op de grond eromheen. Aafke hoort haar schoonmoeder – moeder Peperzak – op de na de uitvaart tegen haar dochter zeggen dat ze hoopt dat haar zoon niet als maagd de kist is in gegaan. “Ik grapte daarna tegen Carla: ‘Nou, maak je maar geen zorgen’. Ik had een hele goede band met moeder Peperzak. Na René’s overlijden en tot aan haar dood hebben we contact gehouden.” Ook met René’s zussen Carla en Annie heeft Aafke nog steeds een warme vriendschap. “Daar ben ik dankbaar voor.” Ze prijst zich rijk dat ze René heeft liefgehad en daarna nog een fantastische man tegen het lijf liep. “Ik ben nu al 32 jaar getrouwd met Marcel, hij is net als René de liefde van mijn leven. Ik heb echt twee keer goud gewonnen met deze mannen.”
Het gemis van René blijft, ook nu nog, 38 jaar na dato. “Hij was zo’n goedzak, zó ontzettend lief.” Ze kijkt met warme herinneringen terug op de anderhalf jaar die ze samen hadden. “Het voelde alsof we al tien jaar samen waren, we waren kneiterverliefd.” Aafke weet zeker dat ze waren getrouwd als René niet was verongelukt. “We deden alles samen, we waren echt twee handen op één buik. Wij konden met z’n tweeën de hele wereld aan.”
Ter nagedachtenis aan René Peperzak, 31-07-1966 – 16-10-1985.
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Susanne's zus Ellen (51) stierf in Amerika, omringd door haar familie: 'Haar as ging mee in mijn toilettas'
