Er zijn 1001 manieren om die mooie vraag te stellen. Maar wat je ook verzint, één ding is zeker: weinig zo romantisch als een aanzoek.
In de rubriek ‘Zeg ‘ns jaaa’ vind je de verhalen van LINDA.-lezers wier partners écht alles uit de kast trokken voor de grote vraag. Vandaag is Willemijn (37) aan de beurt, die gevraagd werd via het NEMO museum.
Datum aanzoek: 16 oktober 2011
Locatie: Amsterdam
“We zouden in november op reis gaan naar Midden- en Zuid-Amerika. We zouden voor Sinterklaas niet in Nederland zijn, maar mijn vriend vond op een zondag in oktober dat ik wél een goede surprise verdiende. Zelf zat hij toen nog met een been in het gips, dus hij zei dat hij me solo op pad ging sturen.
Ik vond het heel lief, maar dacht er verder niets van. Hij was hier creatief genoeg voor. Hij wil me gewoon een leuke dag bezorgen, dacht ik, omdat hij al een paar weken in het gips zat. Ik kreeg een stapel genummerde enveloppen, een laptop en wat oortjes mee en ging op pad.
Het werd een soort speurtocht die me door onze buurt heen leidde. Op iedere plek mocht ik een nieuwe envelop openmaken, waar grappige vragen, opdrachten en foto’s van ons in zaten. Als ik een vraag uit de envelop beantwoord had, moest ik dat naar hem appen: zo kon hij van een afstandje ’tracken’ hoe ver ik was.”
“De eerste paar enveloppen had ik helemaal niets door. De opdrachten en foto’s waren heel leuk, vaak grappig ook. Pas bij nummer acht van de tien dacht ik: dit gaat wel héél veel over ons, en onze herinneringen. Maar een aanzoek leek me nog steeds niet logisch, daar heb je namelijk je partner bij nodig. En die zat thuis, dacht ik. Inmiddels had ik wel een onderbuikgevoel, maar in een soort roes liep ik maar gewoon door.
De laatste plek waar hij me naartoe stuurde was een bouwput. Dat klinkt gek, maar het was de plek waar we elkaar ooit ontmoetten. Hij zat daar klaar: been omhoog, cadeautje en champagne erbij. Het cadeau was geen ring, maar een verrekijker. Ik dacht echt: welke vogels moet ik gaan spotten? Ik was helemaal in de war. Het enige wat hij zei was dat ik in de richting van NEMO moest zoeken.”
“Na een tijdje speuren werd duidelijk waarom: er hing een oranje spandoek aan het dak, met daarop de vraag. Dat zag ik alleen niet meteen, want er stond een harde wind waardoor het continu omhoog flapte. Maar toen ik het eenmaal zag, vroeg Koen het ook nog even zelf. Op één knie gaan werd lastig, met zijn been in het gips, maar dat maakte me niets uit. Mijn tweede surprise cadeautje die dag was wél een ring.
Niemand wist hier vanaf, alleen een paar medewerkers van NEMO. Zij hadden het idee eerst afgehouden, onder het mom van: als we hier ‘ja’ op zeggen, hangt er straks elke dag een spandoek aan de gevel. Maar uiteindelijk heeft hij het toch voor elkaar gekregen. Na het aanzoek zijn we meteen naar NEMO gegaan om het doek op te pikken, daar kreeg ik allemaal felicitaties van medewerkers die hier mee in de weer waren geweest. Heel lief.
Tekst gaat door onder foto
Tijdens onze reis hebben we het lekker samen gevierd en voorbereid. Ik denk er nog steeds graag aan terug. Dit aanzoek paste heel erg bij mij, bij ons – ik ben niet het type voor koetsen en paarden. En het is supermoeilijk om mij te verrassen, dus ook daar was ik van onder de indruk. Het is hem echt goed gelukt.”
Trok jouw partner ook alles uit de kast voor een uniek aanzoek en sta je open voor een kort telefonisch interview? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een samenvatting van jouw verhaal en je telefoonnummer, dan nemen we misschien contact met je op.
Geen Shakespeare, wél een aanzoek in het theater: 'Knikkende knieën'
