Er zijn 1001 manieren om die mooie vraag te stellen. Maar wat je ook verzint, één ding is zeker: weinig zo romantisch als een aanzoek.
In de rubriek ‘Zeg ’ns jaaa’ vind je de verhalen van LINDA.-lezers wier partners écht alles uit de kast trokken voor de grote vraag. Vandaag is Kim (31) aan de beurt.
Datum aanzoek: 2 januari 2022
Locatie: Namibië
“December 2021 was het zover: op Tweede Kerstdag vlogen we naar Windhoek, voor onze reis door Namibië en Zuid-Afrika. De eerste dagen waren meteen fantastisch: de ene plek was nog mooier dan de ander. Freek is bovendien erg romantisch, dus liet hij weten dat hij een verrassing voor me had geregeld op onze volgende overnachtingslocatie. Ik moest op de afgesproken tijd klaarstaan voor vertrek, verder liet hij er niets over los.
Ik was ervan overtuigd dat we naar een waterplas zouden rijden met een ranger, zodat we olifanten konden zien drinken. Nu heeft het in Namibië al jaren niet geregend, dus het was redelijk naïef van mij, maar ik had al een heel scenario in mijn hoofd.
We reden die avond door de woestijn, de ranger vertelde van alles over de dieren daar. Na een tussenstop met glaasje champagne vervolgden we onze rit. Het viel me wel op dat het extreem sloom ging allemaal, er was geen tempo in te krijgen. Geduld is niet mijn sterkste punt, dus ik zat al te klagen tegen Freek. Achteraf bleek dat de ranger tijd moest rekken, maar dat moest voor mij natuurlijk verborgen blijven.”
“Inmiddels was de zon onder en verzocht de ranger ons uit te stappen. We wandelden een flink stuk en ik was vooral op zoek naar een waterplas of olifanten. Nergens te zien natuurlijk, maar ineens zag ik vanuit mijn ooghoek een groep lampionnen branden. ‘Kijk eens hoe mooi’, zei ik tegen Freek, en we liepen door.
We kwamen dichter- en dichterbij, de dertig lampionnen werden er honderd, en uiteindelijk driehonderd. Ik bleef enthousiast tegen Freek roepen hoe mooi het was, maar hij bleef maar stil. Het kwartje viel laat, ja, dat het allemaal voor mij was. En dat alles middenin de woestijn, onder een prachtige sterrenhemel. Door het gebrek aan lichtvervuiling kon je gewoon de Melkweg zien. Waanzinnig.”
De locatie:
“Het bleef ook niet bij de brandende lampionnen. Een speciaal opgebouwd buitenrestaurant stond klaar, compleet met chef, manager, serveerster en barvrouw. Er was slechts één gedekt tafeltje, speciaal voor Freek en mij. Ik ging nog altijd uit van een romantisch diner, niet van een aanzoek.
Ik moest gaan zitten van hem, maar zelf bleef hij staan. Ik was totaal overdonderd, dus stond ik ook weer op. Niet de bedoeling, want op tafel stond naast een prachtige lampion óók een ringdoosje. Dat had ik helemaal over het hoofd gezien. Toen ik het opende, zat er een prachtige ring in. Ik dacht oprecht ‘wat mooi dat hij me een sieraad geeft om dit moment te herinneren’. Serieus. Maar toen ik opkeek, zat hij op zijn knieën met tranen in zijn ogen en vroeg hij me ten huwelijk. Na mijn volmondige ja hebben we veel gepraat, heerlijk gegeten en gedronken, en rond een uur of één zijn we naar ons verblijf gebracht.
De volgende ochtend hebben we nog een prachtige luchtballonvaart gemaakt met zijn tweetjes. Ik ben nog nooit in mijn leven zó ontzettend verrast, het was een dag die ik nooit zal vergeten. Het paste gewoon helemaal bij ons: echt samen, óns moment. Maar dat hij dit heeft laten opbouwen, middenin de woestijn, voelt nog steeds onwerkelijk. Gelukkig hebben we de foto’s.”
Frederieke zag haar aanzoek écht niet aankomen: 'Ik kookte van woede'
