Jarenlang durft Vera* (52) haar gevoelens voor vrouwen niet te omarmen. Ondanks verliefde gevoelens voor andere vrouwen, trouwt ze met een man en samen krijgen ze twee kinderen.
Wanneer Vera 47 jaar oud is, kan ze niet langer meer met haar geheim blijven rondlopen en komt ze uit de kast.
Vera groeide op in een gezin met zeven kinderen. Thuis was het altijd druk en juist dat was ingewikkeld voor haar. “We kregen geen individuele aandacht van onze ouders. Je moest je eigen boontjes doppen, wat ertoe leidde dat iedereen erg op zichzelf was.”
Haar ouders waren gelovig. Het toekomstbeeld dat haar werd opgedragen was huisje, boompje, beestje en bovenal de overtuiging dat heteroseksualiteit de norm is. Over seksualiteit werd niet gesproken, dat was taboe. In dit klimaat was er voor Vera geen ruimte om te voelen dat ze anders was.
Diana (37) trouwde twee keer met een man voor ze uit de kast kwam: 'Ik voelde me schuldig naar mijn kinderen'
Eenmaal op de middelbare school krijgt Vera verschillende vriendjes. Ze vindt het spannend, maar pas wanneer ze iets voor een meisje voelt weet ze dat het anders is. “Het was fijner en voelde vertrouwd.” Wel voelt ze zich verward, maar ze schuift dat gevoel af op de puberteit. “Iedereen experimenteert, toch?” Ze besluit haar decaan te vertellen over haar gevoelens voor een meisje. “Ik kon toen kennismaken met een groep lesbische vrouwen, maar daar wilde ik echt helemaal niets van weten. Ik kapte het af en sloeg de deksel van dit hoofdstuk hard dicht.”
In de jaren die volgen, weigert Vera gevoelens voor vrouwen toe te laten. Zolang je iets heel diep wegstopt, dan verdwijnt het vanzelf, denkt ze. Na haar middelbare school ontmoet ze een jongen, waar ze zich op haar gemak bij voelt. “Hij was zorgzaam en liefdevol. Hij zag en hoorde mij en gaf mij aandacht. Dat was iets wat ik in mijn jeugd niet had gekregen en nieuw voor mij was.”
Uiteindelijk stappen ze, als Vera 27 jaar is, in het huwelijksbootje en daarna krijgen ze twee kinderen. “De intimiteit was prima, hij was een fijne minnaar, maar ik had geen ‘wauw gevoel’. Ik begreep nooit waarom mensen seks zo bijzonder vonden.” In de jaren daarna wordt haar man gemeentepredikant, waardoor Vera ‘de vrouw van de predikant’ wordt. Iets waar haar ouders ontzettend blij mee zijn. “Het paste perfect in het plaatje dat ze voor ogen hadden, maar bij mij riep deze rol vooral twijfels op. Het voelde niet goed. Voor het eerst in mijn leven dacht ik: is dit het leven dat ik wil?”
Door de nieuwe baan van haar man is hij veel weg van huis, waardoor Vera ruimte krijgt om na te denken over haar leven. Ze merkt op dat, ondanks dat ze het al die jaren heeft weggestopt, haar interesse voor vrouwen er nog altijd is. “Op straat keek ik naar mooie vrouwen en dan dacht ik: hé, zij is leuk.” Het brengt haar terug naar haar puberteit, naar de gevoelens voor haar toenmalige vriendin. “Maar ik was toch gelukkig, dus dit gevoel mocht er niet zijn.”
Vera geeft de overgang de schuld voor haar wirwar aan emoties. “Ik kon vrolijk noch verdrietig zijn. Ik zat enorm in de knel met mijzelf tot het onhoudbaar werd. Ik moest hulp zoeken. Ik klopte aan bij een professional waar ik over mijn jeugd, mijn gezin en mijn vroegere vriendjes vertelde.”
Natasja (37): ‘Ik was anti-homo, nu kwijl ik nog net geen regenbogen’
Al pratend herbeleeft ze haar verleden en kan ze niet langer het meest belangrijke detail voor zich houden: haar vriendin van de middelbare school. Terwijl de woorden over haar lippen rollen, komt ze onbewust tot de conclusie dat ze op vrouwen valt. “Ik zei het hardop en was totaal uit het veld geslagen. Mijn wereld stortte in. Jarenlang had ik mijn gevoel kunnen onderdrukken, maar nu ik het iemand had verteld, kwam het tot leven. Wat nu?”
De wereld van Vera staat op z’n kop. “Ik had een huwelijk met een man terwijl ik op vrouwen val. Het voelde alsof ik in een val zat.”
Scheiden is geen optie voor Vera – een huwelijk verbreken doet men niet, zo is ze opgevoed. Ze gaat naar huis en houdt haar mond. Met pijn en moeite houdt ze haar geheim voor zich, maar haar lichaam werkt tegen. “Het ging steeds slechter met mij: ik kon niet meer intiem zijn, mijn lichaam deed pijn en ik sliep niet.”
De vakantie naar Scandinavië speelt zich voor Vera in een waas af. Ze kan niet meer in de nabijheid van haar partner zijn. “Wanneer hij toenadering zocht, verstijfde ik.” Haar man heeft door dat er iets speelt, maar geeft haar de ruimte om het zelf ter sprake te brengen. “Het vrat aan mij, maar het delen lukte niet. Ik wilde ons huwelijk niet kapot maken, ik wilde niet scheiden.”
Het waren moeizame maanden. Haar huisarts adviseert Vera om met haar man te praten. Het kan zo niet langer. “Mijn man schoot uit zijn slof toen ik vertelde dat ik op vrouwen val. Dit had hij nooit zien aankomen.”
Het besef dat hij onmogelijk kan concurreren met een vrouw maakt dat hij zich er uiteindelijk, na veel gesprekken, tranen en verdriet, bij neer kan leggen. “Zijn besef dat ik ben zoals ik ben, zorgt ervoor dat hij achter mij staat en dat er ruimte is voor een mooie vriendschap. Dat geeft zoveel lucht.”
Ook haar broers en zussen staan achter haar, maar voor haar ouders is het niet te bevatten dat ze op vrouwen valt én weg is bij haar man. “Ik denk dat ze van mij houden, ook al zeggen ze dat niet en laten ze dat niet blijken. Ik hoop dat er ooit een moment komt dat mijn ouders mij accepteren.”
De kinderen van Vera zijn er voor haar. Vanaf dat moment dat ze uit de kast is, heeft ze de mooiste gesprekken met haar kinderen over intimiteit en relaties. “De woorden van mijn dochter blijven mij voor altijd bij: ‘Mam, ik ben blij voor je. In mijn studentenhuis is niemand honderd procent hetero’. Mijn zoon vindt het grappig dat ik soms met dezelfde onzekerheden moet dealen als hij op dit moment.”
Voor Vera voelt het alsof ze op het gebied van intimiteit en seks alles weer opnieuw moet uitvinden. Alle veronderstellingen zijn weg. “Mijn eerste intieme ervaring met een vrouw was enorm spannend. Het was voorzichtig aftasten en het voelde als een grote ontdekkingstocht. Het wederzijdse vertrouwen tussen twee vrouwen vind ik prachtig. Hoe de intimiteit ook verloopt: het mag er zijn. Eindelijk ervaarde ik een gevoel waarvan ik dacht: dit is het.’
Diana (37) trouwde twee keer met een man voor ze uit de kast kwam: 'Ik voelde me schuldig naar mijn kinderen'
Spijt heeft ze niet. “Ik ben gelukkig geweest met mijn man en heb twee fantastische kinderen. Dit had ik niet willen missen. Ik heb in mijn leven stappen genomen en keuzes gemaakt die aan de heteronormatieve verwachtingen toebehoren.”
Daarom vindt ze het nu des te belangrijker om je hart te volgen en haar gevoelens de ruimte te geven. “Hoe diep je het wegstopt en probeert te negeren, het achterhaalt je als een boemerang. Blijf daarom dichtbij je gevoel, geef jezelf zelfliefde en acceptatie. Nu kies ik mijn eigen weg.”
*De naam van de geïnterviewde is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
