Tien jaar lang maakte haar toenmalige partner stiekem intieme foto’s en filmpjes van Thalita Masbaitoeboen (43). Die beelden deelde hij op pornosites. “Mijn leven was over”, vertelt ze. Nu, vijf jaar later, deelt ze haar verhaal.
Met haar stichting Slachtoffer van Wraakporno wil ze anderen helpen: “Als slachtoffer kon ik er niet met anderen over praten. Dat gevoel wil ik bij anderen wegnemen.”
Het is 13 december 2017 als Thalita zich ’s ochtends klaarmaakt voor haar werkdag. Ze woont samen met haar toenmalige vriend. Ze zijn tien jaar samen en druk bezig met hun toekomstplannen. De bouw van hun droomhuis is in volle gang en ze willen hun kinderwens in vervulling laten gaan.
Bij het bijeenrapen van haar spullen stapt Thalita ergens op met haar voet. Een USB-stick. Ondanks haar haast, voelt ze de aandrang de inhoud hiervan te bekijken. “Heel raar, want ik was al te laat. Maar ik heb hem in de computer gestopt.”
Ze leest de bestandsnamen en is in shock. “‘Dikke reet’, ‘hoer’, je kunt het zo gek niet bedenken.” Bij het openen van de bestanden raakt ze nog meer ontdaan. “Ik zag mezelf naakt staan. Op dat moment nog met een balkje voor mijn ogen, maar toen ik verder ging scrollen zag ik mezelf volledig in beeld.” Nóg een shock schiet door haar lichaam bij het lezen van alle pornosites waar de beelden zijn gedeeld.
“Wat er door je heengaat is moeilijk te beschrijven. Je ergste nachtmerrie wordt werkelijkheid”, vertelt ze. “Het besef drong nog niet echt tot me door. Ik voelde me boos, verdrietig en ik schaamde me. Wat bezielde hem om dit te doen?”
Met die vraag trekt Thalita haar toenmalig partner uit bed. “Toen ik hem confronteerde met de beelden op mijn laptop, zei hij: ‘Dat is niet van jou, maar van mij’. Toen knapte er iets in mij. Ik was woest”, vertelt ze. Ze eist de USB-stick terug en zet hem de deur uit. “Ik heb zijn sleutel afgepakt en zijn schoenen en spijkerbroek op het balkon gegooid.”
“Je wereld stort in”, vertelt Thalita. Haar rooskleurige toekomst is in één klap weg en ze vreest voor haar baan in de Finance Consultancy. “Ik zag het écht niet meer zitten.” Huilend belt ze haar beste vriend op die direct een vriendin naar haar toestuurt. “Samen zijn we alle beelden doorgegaan. Het waren er zo’n vijfhonderd.”
Naast deze twee vrienden vertelt Thalita het verder alleen aan haar familie. “Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld. Niemand begrijpt het. Na een tijdje vonden anderen het raar dat ik nog steeds zo overstuur was over onze relatiebreuk.”
Thalita stapt naar de politie om aangifte te doen. “Ze wisten niet wat ze ermee aan moesten”, vertelt ze. “Met alle verspreide content konden ze niets, omdat daar geen capaciteit voor was.” Als de agenten vervolgens vragen om het betreffende beeldmateriaal naar het politiebureau te mailen, besluit Thalita geen aangifte te doen. “Ik ga het niet nóg een keer verspreiden”, zegt ze. “Stel hij zou opgepakt worden, dan gaan mensen vragen stellen en zouden mijn foto’s binnen no-time zijn uitgelekt. Dat had ik niet overleefd.”
Haar goede vriend doet een poging de foto’s te laten verwijderen door alle pornosites te mailen. “Maar dat was dweilen met de kraan open.” Tot ze een half jaar later op een bedrijf stuit dat het internet scant op basis van software. Zij gaan direct voor haar aan de slag. De vijfhonderd beelden die haar vriend had verspreid, blijken te zijn vermenigvuldigd tot duizenden hits.
'Deepnudes' en de opkomst van nep naakt: wat kun je er tegen beginnen?
Thalita gaat intussen door een hel. “Ik heb het ternauwernood overleefd. Mensen om mij heen vonden mij altijd heel sterk, maar op dat moment was ik niet sterk genoeg meer. Ik had er vrede mee als ik mijn familie en vrienden zou achterlaten”, vertelt ze. Maar er is één reddende engel die haar op de been houdt: de pasgeboren dochter van haar zusje. “Die gaf me elke keer weer positieve energie.”
Thalita verplicht zichzelf dingen te blijven doen en stort zich op werk en basketbal, haar lievelingssport. “Het was een proces van jaren, maar telkens zag ik weer wat meer lichtpuntjes.”
Nu, vijf jaar later, kan Thalita vol trots zeggen dat ze weer opgekrabbeld is. “Ik voel me sterker dan ooit tevoren.” Zo sterk, dat ze een stichting heeft opgericht om andere slachtoffers te helpen. “Omdat ik naar buiten treed, durven anderen ook hun verhaal te delen.”
Maar het opzoeken van de publiciteit kent ook een keerzijde. “Victim blaming speelt een grote rol”, zegt ze. “Mensen geloven niet dat ik het niet wist, ze vinden me dom, schelden me uit voor ‘slet’ of ‘hoer’ en mannen delen sites waarop ik te vinden zou zijn.”
Hoewel het haar intens kwetst, geeft dit haar ook kracht. “Dit is juist precies waarom ik het naar buiten moet brengen. Mensen beseffen niet dat ze slachtoffers door dit soort opmerkingen nóg verder de grond inboren. Ze realiseren zich niet dat ze misschien wel over leven of dood beslissen.”
Om andere slachtoffers daarvoor te behoeden zet Thalita door. Ze hoopt hun kracht te geven met haar verhaal. “Het allerbelangrijkste is dat je blijft lopen, hoe zwart het dal ook is waar je inzit. Het licht komt vanzelf weer.”
Welmoed Sijtsma heeft contact met maker van haar deepfake video: 'Hij is wel heel schuldbewust'
