Liesbeth Rasker (36) runt een Instagram-café waar elke week duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 85: ‘Zo’n liefdesverdriet dat ik amper kan ademen. Heeft de kroeg tips? Ook voor muziek, boeken, films, etc.’
De eerste keer dat je echt, écht liefdesverdriet hebt, vergeet je nooit meer. En dan bedoel ik écht, het liefdesverdriet dat je in duizend stukjes breekt en waarvan je werkelijk niet weet hoe je er ooit overheen gaat komen. Het eerste échte liefdesverdriet is vaak niet de eerste keer liefdesverdriet. Vaak, meestal, mag je even wennen aan dat verdriet met een heus ook treurige breuk, maar wel eentje waar je relatief snel weer overheen komt. Voor mij was die eerste keer toen ik een jaar of 15 was, en mijn eerste ‘relatie’ uit ging. Om tal van redenen, ik kan het me allemaal nog maar nauwelijks herinneren, maar wel dat ik er eerst heel opgelucht over was (‘eindelijk geen relatie meer!’ riep ik naar mijn vriendinnen, alsof het allemaal zo’n opgave was) maar later toch best verdriet om had. Maar goed, met de kennis van nu weet ik, dat duurde allemaal niet zo lang, en zo erg was het niet.
Er kwam er nog eentje, dat was al ingewikkelder. Die break-up was lang en rommelig, we kwamen weer bij elkaar, toch niet, toch wel, jarenlang draaiden we om elkaar heen, tot het gewoon op een gegeven moment stopte. Toen kwam er iemand die vooral veel liefdesverdriet door mij had, en ik bijna ten onder ging aan schuldgevoel. Overigens is dat niet veel beter. Na een lange, lánge tijd niemand, kwam hij. Degene die de eerste keer écht liefdesverdriet zou opleveren. God, wat was ik verliefd op hem, twee jaar lang. Met wisselend succes, dat moet gezegd, maar toch, zinderend verliefd was ik. Hij ook heus op mij, maar stom genoeg is dat niet altijd voldoende om ook tot een succesvol samenzijn te komen. Nadat er al een ‘pauze’ van een week was, toch vaak een soort breuk-light, ging het op een warme augustusavond dan toch echt uit.
Ik sleepte mezelf naar huis, belde m’n vriendinnen, en heb een week lang huilend in bed gelegen. Zegde m’n werk af, kon niets anders dan huilen en roken in bed. Zo goor! Maar ja, mijn hart lag ergens bloedend op straat, niets maakte meer uit. Alles wat we in die twee jaar tijd tegen elkaar hadden gezegd leek aan me voorbij te flitsen, elke belofte, elk lief ding dat we zeiden, elk koosnaampje leek op een megafoon door de straten geroepen te worden, om vervolgens te voelen dat dat er allemaal dus niet meer was. Het was ronduit vreselijk. ‘Tijd is het enige dat helpt’, zeggen mensen tegen je, maar wanneer minuten uren lijken te duren, is dat een verdomd pijnlijk medicijn.
Afijn, het is gewoon verschrikkelijk. Verschrikkelijk! Laat niemand het bagatelliseren tot ‘maar’ liefdesverdriet, het is gewoon de hel. Wekelijks zie ik Kroeggenoten er doorheen moeten gaan, dus gelukkig hebben we eens de bonnetjes bewaard. Komen ze, speciaal voor alle gebroken harten onder ons.
‘Het boek ‘Dan ga ik nu maar lekker van mezelf zitten houden’ van Lianne Sanders beschrijft dat gevoel van geen adem krijgen heel herkenbaar en laat zien dat het ook weer weg zal gaan.’
‘God ja, wat herkenbaar dit. Tip: niet googlen ‘hoe lang duurt liefdesverdriet’ want daar werd ik me een partij hopeloos van. Ik keek domme series waar geen liefde in voor kwam (HNTM-achtige dingen), veel huilen en op de ergste momenten denken ‘adem in, adem uit’ en echt per dagdeel bekijken en als dat niet lukt per uur. En anders zelfs per 10 minuten. Die dag gaat uiteindelijk voorbij. Leestip: Hotel Hartzeer voor de herkenbaarheid. Je bent niet alleen.’
‘Zit er ook middenin, wat een hell, wederom. Ik ben veel aan het lopen en wandelen. Men zegt dat je dan omdat je fysiek vooruit komt een soort van ‘wegbeweegt’ van je zorgen. Ik schrijf dingen op, misschien om ooit te versturen en anders schrijf ik het van mij af, neem soms actief de ruimte voor je emotie en doe daarnaast dingen die je aandacht actief vragen, zoals sporten. En zorg voor lieve mensen om je heen, met wie je het over dit en over andere zaken kan hebben. En lees gedichten die je moed en kracht geven. Alles is eindig, ook dit; je moet er simpelweg en kut genoeg even doorheen. Alles komt goed.’
‘Tijd en gezelschap helpt. De eerste dagen wakker worden waren ‘dagmerries’. Als ik droomde, droomde ik dat ik nog in de relatie zat, en dan werd ik wakker Doffe ellende. De muziek die mij het meeste hielp was toch persoonlijk denk ik. Dus niet direct tips, voor wat specifieks. Maar muziek draaien hielp me wel met zwelgen op gekozen momenten. Wel nog een tip: blijf er niet te veel in hangen. Doe iets dat je ex verschrikkelijk vond. Mijn ex was bijv kleiner dan ik. Hij wilde niet dat ik hoge hakken droeg. Die heb ik gekocht en dat maakte me blij. Ook zelf bij de IKEA dingen uitkiezen voor mijn appartementje hielpen en knuffelen, ook al voelt het nooit hetzelfde als het was.
Maar het wordt anders, het wordt minder pijnlijk En ooit ga je misschien zelfs denken: waarom in hemelsnaam dié?!?’
‘Ohhh mijn hart breekt altijd van kroeggenoten met liefdesverdriet. Reacties daarop bestaan (helaas?) altijd uit clichés, maar dat is omdat ze bewezen werken! Schrijf het van je af, begin een nieuwe hobby (schilderen, muziek maken, skeeleren, sporten etc.) en wees zoveel onder mensen die om je geven (en om wie jij geeft)! Praten helpt ook! Zelf ben ik vrijwilligerswerk bij een ouderentehuis gaan doen en dat heeft me er echt doorheen gesleept. Iets goeds doen voor een ander en er tegelijkertijd zelf veel afleiding aan hebben werkte voor mij als een heel goed medicijn. Knuffel voor jou!’
‘Op spotify kan je ‘EMDR music therapy’ luisteren. Dit is zowel rustgevend als helend. Echt heel fijn! Ik zet dit vaak op en het irriteert me nooit terwijl ik zelf te ziek ben om muziek te kunnen luisteren. Dit zou iedereen moeten luisteren die graag therapie zou volgen of een hele dikke hug nodig heeft of zich gewoon even willen ontspannen of fijn voelen. Veel sterkte voor deze kroegprater die nu zoveel pijn heeft.’
‘Ik vond ‘jaar van het nieuwe verhaal’ heel mooi. En verder veel liefde en knuffels(wel dat je nog kunt ademen) voor deze kroeggenoot.’
‘Knuffelend en huilend op de bank met vriendinnen de avond doorkomen, zodat je onthoudt hoeveel stabiele liefde je in je leven hebt (en blijf kleine beetjes eten, want dat is wel echt nodig).’
‘Ach wat shit, ik ben er net een beetje doorheen, dus een verse ervaringsdeskundige. Allereerst: laat
het verdriet er zijn. Door het gemis of misschien om wat er in de toekomst niet meer zal zijn. Vecht er niet tegen. Het verdriet mag er zijn, zolang het er is. Ik heb twee gedichtenbundels waar ik veel aan heb gehad: Levensverdriet en ander geluk en Gebroken fragmenten van Jeroen van Steijn Klein stukje versheid. Onwijs mooie en nuchtere gedichten over liefde, verdriet en verlies.’
'De belangrijkste levensles? Wees nooit afhankelijk van een man voor het dak boven je hoofd'
