Jeugd

Lindsey heeft geen eenvoudige jeugd gehad. Het begint allemaal als ze 12 jaar oud is en haar ouders midden in haar puberteit uit elkaar gaan. Dat gaat niet gemoedelijk en het wordt een vechtscheiding. Met haar vader gaat het dan niet zo goed. Lindsey mag op die leeftijd zelf kiezen bij wie ze wil wonen en ze blijft bij haar vader. “Ik wilde bij hem blijven om voor hem te zorgen. Hij bleef ook in het ouderlijk huis wonen.” Tegelijkertijd neemt ze het haar moeder kwalijk dat zij weggaat. “Ik had het idee dat zij mijn vader dit had aangedaan.” Door die boosheid heeft ze jarenlang geen contact met haar moeder.

Haar vader en zij zijn op elkaar aangewezen, maar toch kunnen ze het niet goed met elkaar vinden. “Mijn vader zat aan de alcohol, was agressief en was soms dagenlang weg. Ik werd aan mijn lot overgelaten.” Sommige ruzies eindigen zelfs in ware vechtpartijen, vertelt Lindsey. Door de situatie thuis is Lindsey volledig op zichzelf aangewezen en maakt ze haar eigen beslissingen. “Ik ging blowen, alcohol drinken en ik zwierf op straat. Uiteindelijk werd jeugdzorg ingeschakeld en werd ik uit huis geplaatst.”

Van het kastje naar de muur

Lindsey komt terecht in een instelling, waar ze wordt weggestuurd. Ze belandt in een woongroep. Ze wordt van het kastje naar de muur gestuurd en kan niet omgaan met autoriteit. “Ik bleef wiet roken, alcohol drinken, was heel erg agressief en kon geen nee accepteren. Ik zat vol met trauma’s en daar werd niet aan gewerkt.” Ook loopt ze regelmatig weg naar haar vader, maar die zit niet op haar te wachten. Daarna valt het besluit dat ze definitief op de woongroep moet gaan wonen. Maar ook daar gaat het mis, ze wordt wéér weggestuurd en klopt uiteindelijk toch bij haar moeder aan.

Met haar had Lindsey jarenlang geen contact, maar op de achtergrond was haar moeder er altijd wel. Ook onderhield ze al het contact met jeugdzorg. Lindsey mag weer thuis wonen, maar alleen als ze in therapie gaat, naar school gaat en werk zoekt. Het is wel even wennen, want haar moeder heeft een nieuwe relatie en hij heeft twee stiefkinderen. “Ik was inmiddels 17 jaar en kwam ineens in een gezin terecht. Ik was dat niet gewend. Ik was ook vervreemd geraakt van mijn moeder.” Maar ze kan het vinden met haar moeder en haar stiefvader en vanaf dat moment gaat het beter.

Kinderwens van Lindsey

In de liefde heeft ze het ook niet makkelijk. Ze zou graag dat huisje, boompje, beestje willen, maar een man aan zich binden blijkt de jaren daarna niet eenvoudig. “Ik viel altijd op de verkeerde mannen. Mannen die in een relatie zaten, die alleen maar een scharrel wilden. Mannen hebben mijn hart goed gebroken.” Ook is ze twee keer verkracht. Van de laatste doet ze aangifte. Haar moeder staat inmiddels altijd aan haar zijde en is ook bij de aangifte erbij. De dader wordt niet veroordeeld vanwege te weinig bewijs.

Dat is inmiddels acht jaar geleden. Ondanks alle negatieve ervaringen houdt Lindsey die droom voor ogen. “Mijn kinderwens was zo groot. Ik ging dus veel daten in de hoop dat ik de man zou tegenkomen met wie ik een relatie zou krijgen en in de toekomst een gezin kon opbouwen.”

Verliefd

En dan komt ze hem eindelijk tegen. “Ik was echt super verliefd. Hij was gescheiden en we waren aan het daten. Maar toen zei hij ineens: ‘Ik ga terug naar mijn vrouw’. En toen was ik er klaar mee. Ik heb geen man meer nodig om gelukkig te zijn. Ik heb alle datingapps verwijderd, alle mannen verwijderd, alle telefoonnummers gewist. Ik heb alle mannen verbannen, dat puin kon ik niet meer aan.”

Maar haar kinderwens blijft wel heel groot. Ze gaat via Google kijken wat haar opties zijn. Adoptie blijkt niet mogelijk. “Het lijkt me heel mooi, maar ik ben alleen en vanwege mijn verleden is dat uitgesloten.” Ze kan op drie manieren zwanger worden: door een bekende donor, via het internet of via de kliniek. Lindsey gaat eerst het internet op, dat is goedkoper.

Ze is in contact met een donor, maar via een Facebook-groep voor bammen komt ze erachter dat deze donor al meer dan honderd kinderen heeft verwekt. “Daar schrok ik zo van. Ik dacht dit is heel gevaarlijk. Je kent hem niet en je weet ook niet wat voor ziektes hij heeft. Dus ik ging toch voor een kliniek, zodat ik zeker wist dat het veilig was, voor mij en mijn kindje.”

Proces

Er is geen wachtlijst bij de kliniek waar Lindsey heengaat. Maar voordat het tot inseminatie komt, moet ze een heel traject door. Eerst moet ze een verwijzing van de huisarts hebben. Ze moet een vragenlijst invullen, ze krijgt een intake en vervolgens een gesprek met de psychiater. “Vanwege mijn verleden moest ik aantonen dat ik stabiel was en dat ik mijn verleden heb verwerkt.” Daarna nog een gesprek met een maatschappelijk werker over de stabiliteit in haar omgeving en haar vangnet. Ook voert ze gesprekken met de gynaecoloog, omdat Lindsey slaapmedicatie slikt.

En na deze procedure is er dan eindelijk groen licht. “En dan moet je op de beruchte bol.com om een donor uit te zoeken. Het was een Duitse website, waar je op basis van uiterlijke kenmerken een donor uitzoekt.” Lindsey wil vooral dat haar zoon of dochter op haar lijkt.  De donor die ze kiest heeft donkerblond haar en groenblauwe ogen.  “Dat was een match met mij.”

Zwanger

En dan is het eindelijk tijd voor de inseminatie. “Na een positieve ovulatie-test brengen ze het slangetje en een spuit bij je in.” En dan is het afwachten. Maar niet voor lang. “Het was meteen raak. Ik was zwanger. Ik mag God op mijn knieën bedanken. Ik was zo blij. De inseminatie was de dag voor mijn 29ste verjaardag. En mijn moeder was er ook bij om mijn hand vast te houden.”

Inmiddels is haar zoon Tyler vier jaar. En het is haar trots. “Hij is mijn liefde, samen zijn we één. Zo zie ik dat. Hij heeft me alleen maar goeds gebracht in mijn leven.” Soms speelt de gedachte van een tweede kindje, maar daar is ze voorzichtig mee. “Het is soms zwaar en ik moet zeker weten dat ik het aankan. Zolang ik het niet weet ga ik ook geen keuze maken.”

Haar leven is nu stabiel en dat wil ze zo houden. “Ik heb een auto, een eengezinswoning, werk; ik ben helemaal stabiel. Ik ben als elke andere ouder.” Met haar vader heeft ze weinig tot geen contact. Maar haar moeder speelt nog steeds een hele grote rol. “Zonder de steun van mijn moeder had ik het nooit gekund.”

Lindsey bij First Dates

In de liefde is het nog niet raak. Maar ze is er ook niet mee bezig en twijfelt ook of het wel bij haar past. “Vanaf jonge leeftijd ben ik op mezelf aangewezen. Ik weet niet eens of ik kan samenwonen of zelfs wil trouwen, juist omdat ik zo zelfstandig ben.” Door de kindjes op de buitenschoolse opvang waar Lindsey werkt, belandt ze in First Dates. “Zij hebben me opgegeven.” En het leek er even op dat cupido misschien wel raak schoot, maar helaas ontbreekt de aantrekkingskracht bij deelnemer Tim. “Die had ik wel bij Victor. Van hem was ik helemaal van slag. Maar ik ben er niet mee bezig. Als het komt, dan komt het. Ik heb nu genoeg aan mijn zoon.”

Na de negatieve reacties na haar deelname aan First Dates wil Lindsey laten zien dat ze er niet zomaar voor koos om bewust alleenstaande moeder te worden. De uitspraak waarin ze de spermabank als bol.com vergeleek leidt tot consternatie online. “Maar”, zegt ze, “Mijn verhaal is niet: ‘Ik loop even de kliniek binnen. Het was een heel proces. Ook wil ik naar aanleiding van de reacties aangeven dat het niet zo is dat een kind altijd een vader én een moeder nodig heeft. Ik heb een vader gehad, maar die heeft me meer ellende bezorgd dan goed gedaan.”

Lindsey voegt nog toe: “Het belangrijkste vind ik dat een kind alle liefde krijgt die het verdient en in een stabiele omgeving opgroeit in wat voor gezinsverhouding dan ook.”

Lindsey (33) bestelde haar spermadonor online: 'Het is eigenlijk net als bol.com'Lees ook