Eva* (32) is na jaren samenwonen weer vrijgezel, en dat bevalt prima. Op het daten na. In sprookjes gelovende mannen die nog thuis wonen, geen gehoor meer na de leukste date ooit of bindingsangst (bij beide partijen): het is gewoon ruk.
Toch blijft ze het proberen, want iedereen wil af en toe wat gefriemel aan het lichaam. Deze keer: Van kwaad tot erger.
Dat je je beste beentje voor wil zetten als je aan het daten ben – dat snap ik. Dat hebben we allemaal, toch? De beste versie van jezelf willen laten zien. Misschien een leugentje om eigen bestwil, zodat je net iets beter in de smaak valt bij de ander. Snap ik allemaal. Maar deze man tilde ‘een leugentje om bestwil’ naar een héél ander, ongekend niveau.
Achteraf heb ik hier mijn hoofd over gebroken: waren er signalen? Rode vlaggen die ik heb gemist? Dat zou immers niet de eerste keer zijn. Maar deze man was charmant, lief, attent, grappig – geen vuiltje aan de lucht. Tot die eerste barst ontstond.
Eva: 'Uit pure nieuwsgierigheid ben ik op date gegaan met een vrouw'
Dat was op de vijfde date. Ja, dat lees je goed: VIJF. De beste man had dus al heel wat kansen hiervoor gehad – en niet benut – om me het volgende te vertellen: hij had twee kinderen. Dat vind ik op zich geen probleem, maar het verzwijgen ervan vond ik al wel wat problematischer.
Het verzwijgen was omdat hij voelde dat er wat bijzonders kon groeien tussen ons, en hij me niet vroeg al wilde afschrikken. Goed, nu ik toch zo weer eens nadenk over die rode vlaggen, waren ze er misschien wel in overvloed – want dit was natuurlijk het moment dat ik meteen weg had moeten rennen. Run, Forrest, Run.
Maar ik bleef. Achteraf vind ik dit excuus inderdaad bijzonder slap, en ongeloofwaardig, maar hij wist het zo te brengen dat ik toch weer overstag ging. Want ja, ik voelde die klik ook en ja, ik had ook wel een beetje de hoop dat dit misschien wel iets serieus zou kunnen gaan worden.
Dus we hebben er lang over gepraat, over zijn twee dochters. Ik kreeg zelfs foto’s te zien. En nogmaals; ik heb er geen enkel probleem mee als iemand al kinderen heeft en zou dat nooit tussen een potentiële relatie laten komen.
Eva: 'Hij gaat een meisje ooit heel gelukkig maken, dat weet ik zeker; maar ik ben het niet'
Maar toen kwam de tweede klap. Bij de achtste date, dat weet ik nog precies omdat ik achteraf ben gaan tellen hoe vaak hij de kans had om dit toch wel belangrijke nieuws met me te delen, hadden we het over zijn kinderen en vorige relaties. Hadden ze een goede band met hun moeder, en hoe was de communicatie tussen hem en zijn ex nu? Want ik had absoluut geen zin om in een toxic situatie terecht te komen.
Daar zat ik blijkbaar allang in, want hij begon na een tijdje een beetje te stamelen en zijn verhaal miste hier en daar wat logica. En toen vroeg ik – godzijdank – verder. Wat bleek? “We zijn nooit officieel uit elkaar gegaan”, vertelde hij me. “Dus op papier zijn we nog getrouwd.” En o ja, zijn ex-vrouw-die-geen-ex-blijkt-te-zijn sliep ook nog gemiddeld drie nachten per week bij hem thuis. “Dat vinden de kinderen zo leuk.”
Begrijp me niet verkeerd, ik snap helemaal dat elke relatie anders werkt en daar oordeel ik niet over. Maar acht dates wachten tot je vertelt officieel nog getrouwd te zijn? Daar pas ik toch voor. En eerlijk: ik had hier bij die vijfde date al voor moeten passen.
Thuis heb ik gezocht of er cursussen zijn hoe je rode vlaggen eerder kan herkennen. Mocht iemand de tip voor me hebben; ik hoor het graag. Want dat kan ik wel gebruiken. Thuishulpboeken, podcasts? Kom maar door.
Eva: 'Hij vertelde later dat ik nu in hun huis bekend sta als De Schreeuw'
