Eva* (31) is na jaren samenwonen weer vrijgezel, en dat bevalt prima. Op het daten na. In sprookjes gelovende mannen die nog thuiswonen, geen gehoor meer na ‘de leukste date ooit’ of bindingsangst (bij beide partijen): het is gewoon ruk.
Toch blijft ze het proberen, want iedereen wil af en toe wat gefriemel aan het lichaam. Dit keer: geen klik, wel een buddy in bed.
Eva: 'Zijn strenggelovige vader trof me met m'n hoofd tussen zijn benen'
Ik heb Tinder al zo’n vijf keer verwijderd en opnieuw gedownload als ik match met Steven. Niet helemaal mijn type, maar het gesprek loopt lekker vlot. Geen ‘hoe was je dag’ terwijl je elkaars achternaam nog niet eens weet, maar gewoon, oprechte interesse.
Dacht ik.
We spreken af voor een kopje koffie, voor hem onder werktijd. “Ik heb maar een halfuur”, is dan ook één van de eerste dingen die hij zegt nadat we elkaar onwennig omhelzen. Een halfuur om elkaar goed te leren kennen; dat moet lukken.
Hij bestelt koffie, ik een ijsje. Daar gaan de eerste tien minuten. We hebben het over de gezinnen waarin we zijn opgegroeid als mijn innerlijke alarm afgaat. ‘Thuis bij zijn moeder’, zegt hij dat nou? Als in: niet vroeger, maar nu?!
“Je woont nog thuis?”, vraag ik aan de 34-jarige, die er in het echt nog steeds niet heel aantrekkelijk uitziet. “Omdat je relatie uit is of je werk niet lekker ging? Of?”
Ja, gewoon thuis. Hij had nog nooit op zichzelf gewoond, ook niet tijdens zijn studententijd. Want huren is weggegooid geld, en een huis kopen is op dit moment niet te doen. Hij is een spaarder, van wie de koelkast nog steeds gevuld wordt door zijn ouders.
Zelf woon ik al zo’n twaalf jaar op mezelf, dus ik voel de eerste scheuren in onze koffiedate ontstaan. “Zou ik niet kunnen hoor, zo lang bij mijn ouders wonen”, is mijn antwoord.
Dan is mijn band met mijn ouders zeker niet zo goed, aldus Steven. Hij heeft gewoon heel lieve ouders, die kan hij niet zomaar in de steek laten. “Als je van elkaar houdt, wil je toch zo lang mogelijk bij elkaar blijven?”
Volgens mij zijn mijn ouders best oké.
Eva: 'De volgende ochtend wil hij niet vertrekken, of ik ook ontbijt voor hem heb?'
Het rondje om de stadsgracht is afgelopen en we nemen afscheid. “Was leuk”, zeg ik. “Ja, vond ik ook”, antwoordt hij. “Werk ze”, roep ik hem na.
Tien minuten later krijg ik een berichtje. Hoewel ik veel praatte, lekker spontaan leek en er ook nog eens aantrekkelijk uitzag, voelde hij geen klik. Of een halfuur daar niet iets te kort voor is, opper ik nog – ook al weet ik dat het nooit iets gaat worden tussen ons.
‘Nee, af en toe sex hebben is het enige wat ik voor je kan doen’, antwoordt hij. Ik zie mezelf al zitten aan het ontbijt met mijn schoonouders die mijn schoonouders nooit gaan worden. ‘Nee bedankt, het is wel goed zo.’
* Eva’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. Dit verhaal verscheen eerder bij LINDA. op 15 maart 2023.
Eva: 'In het donker ga ik met mijn hand over zijn rug, maar dan schrik ik'
