Toch blijft ze het proberen, want iedereen wil af en toe wat gefriemel aan het lichaam. Deze keer: de fanatieke planner.

Vooruit, ik heb hem een kans gegeven. Tegen beter weten in, want ik had allang door dat dit niet zou uitmonden in een stomende romance. Klinkt het heel erg als ik voornamelijk uit medelijden ‘ja’ heb gezegd tegen zijn voorstel om een drankje te doen?

Driemaal is scheepsrecht

Dat had hij namelijk al een aantal keer eerder gevraagd, en in plaats van eerlijk te zijn (en te zeggen dat ik absoluut niet geïnteresseerd ben) heb ik telkens een excuus verzonnen om op dat moment ‘niet te kunnen’. Maar driemaal is duidelijk scheepsrecht, want ik had vanavond geen plannen en wel zin om iets te doen. Dus dan toch maar op deze date, al wist ik vooraf al dat er nooit een vervolg zou komen.

Niet dat hij onaardig is – allesbehalve, zelfs. Ik denk dat deze man een ander heel blij zou kunnen maken. Hij is enorm vriendelijk, open, oprecht, geïnteresseerd… En totaal niet mijn type. De gedachte aan Netflix op de bank maakt me oprecht meer opgewonden dan aan deze man, maar daar is het nu te laat voor. En in het kader van ‘je weet maar nooit’, vind ik van mezelf dat ik dit een kans moet geven. Want de mannen waarmee ik op date was die wél mijn type waren, daar is het ook niets mee geworden. Dus misschien is het gewoon tijd dat ik het over een andere boeg gooi.

Disney

We gaan wat drinken in een kroeg – uit eten gaan vond ik toch iets te intens. En heel eerlijk: het is oprecht gezellig. Hij zou zo een vriend van me kunnen worden, al is het heel duidelijk dat hij hoopt op meer. In mijn hoofd ben ik al aan het bedenken hoe ik aan het eind van de avond op een vriendelijke manier kan duidelijk maken dat er voor mij niets meer in zit, als ik opschrik van zijn vraag.

‘Zeg, jij houdt heel erg van Disney, toch?’

Dat klopt, dat heb ik hem ooit verteld. Dat hij dat nog weet – pluspunten voor zijn geheugen. Ik verwachtte dat hij nu onze favoriete films wilde gaan bespreken, maar dat bleek niet het geval. Helaas.

‘Ik heb een verrassing voor je. De musical van Frozen speelt nu in Scheveningen, en ik heb twee kaartjes voor ons gekocht. Het duurt nog even; het is in januari. Maar omdat je zo van Disney houdt leek dit me wel heel leuk om te doen. Ik heb ook een hotel geboekt voor een nacht, maar we kunnen ook twee nachten gaan als je dat wil?’

Eva: 'Hij doet dit soort dingen niet zo snel, zegt-ie'Lees ook

Abort mission

Wacht. Eens. Even. Wát zegt deze man? Tickets gekocht in januari? Als in, het volgende jáár? Zat ik druk te bedenken hoe ik van hem een eventuele vriend zou kunnen maken, is hij bezig met een weekendje weg dat over bijna een half jaar plaatsvindt?

Abort mission, besluit ik. En ik ben er niet trots op, maar deze date heb ik iets gedaan wat ik altijd een beetje treurig vond. Ik heb een hulplijn ingeschakeld. Ik excuseer me naar het toilet (‘Ik moet even in mijn agenda kijken of ik wel kan, hoor’ – natuurlijk kan ik, wie plant er nou zo ver vooruit?) en app één van mijn beste vriendinnen. Zij stuurt me eerst een voicememo van vijftien seconden terug waarin ik alleen maar schatergelach hoor, maar belooft me erna over een minuut of tien te bellen. Met een ‘noodgeval’.

Kinderachtig

Ja, het is heel kinderachtig, maar ik durf deze confrontatie gewoon echt niet aan. En dus haast ik me weg nadat ik een Oscarwaardige prestatie weggeef aan de telefoon, waarop hij ook nog eens heel lief reageert. Ik voel me een intens slecht mens en een lafaard dat ik niet gelijk eerlijk durfde te zeggen dat dit er gewoon echt niet in zit.

Dat heb ik overigens wel gedaan, de volgende dag. Ik heb nog aangeboden de helft van de tickets te betalen, wat vooral een poging was mijn eigen schuldgevoel af te kopen. Dat hoefde niet, zei hij. Hij zou zijn moeder meenemen – die was ook een groot fan van Disney.

Hij gaat een meisje ooit heel gelukkig maken, dat weet ik zeker. Maar ik ben het niet.

Eva: 'Na het zoenen, liet hij mij een foto van zijn pasgeboren baby zien'Lees ook