Terwijl de borstimplantaten als warme broodjes over de operatietafel gaan, blijven penisvergrotingen behoorlijk achter. Er is dan ook maar één chirurg in Nederland die het doet. Soms, dan. Want de operatie is niet echt populair.
Hoe komt dat toch?
Opleiding
Tijdens een opleiding plastische chirurgie leer je onder andere het behandelen van brandwonden, handletsels en aangeboren afwijkingen. Specialiseer je je in cosmetische plastische chirurgie, dan leer je ook neuscorrecties, facelifts, liposuctie en borstvergrotingen te doen.
Martin Janssen (58) rondt beide opleidingen af en besluit zijn vakkennis te vergroten bij Doctor Barron in New York, een bekende uroloog in dit vakgebied. Hij vergroot vooral veel mannelijke geslachtsdelen. Inmiddels heeft Janssen zijn eigen plastisch chirurgische privékliniek, de Janssen Kliniek in Oisterwijk. Daar vergroot hij, als enige arts in Nederland, ook penissen.
New York
“Bij de kliniek in New York deed ik vijf of zes penisvergrotingen per dag, iets wat je niet leert tijdens de opleiding in Nederland. Na ongeveer zes weken meekijken met Doctor Barron kon ik het zelf. Eigenlijk is het een vrij simpele ingreep. Vroeger werd er een stuk huid op het dijbeen weggehaald, dat werd er bij de schacht weer in gemaakt. Dat gaf nog wel eens complicaties. Zelf nooit gedaan, wel veel ellende van gezien. Nu gebeurt dit allemaal anders, veel veiliger en eenvoudiger”, vertelt Janssen.
Geslachtsvergroting
“Ik maak een sneetje waar de penis het lichaam uitkomt. Daaronder zit het schaambot, waar ik de huid openmaak. Je komt dan bij een bandje, het ligament. Dat maak ik los, tot vlak voor het prostaat. Omdat het ligament het geslachtsdeel dan niet meer ‘tegenhoudt’, komt de penis wat verder het lichaam uit. Dat scheelt twee tot maximaal vier centimeter. Sommige mensen speculeren dat de penis dan instabiel kan worden, maar dat is echt niet zo.”
De reacties van patiënten zijn positief. “Ik doe dit al twintig jaar en ik heb nooit een klacht ontvangen. Misschien omdat ik het verwachtingspatroon bijstel: als iemand een penis van tien centimeter langer wil, dan kan dat niet. Ik kan er geen stuk tussen zetten. Het litteken van ongeveer drie centimeter zit precies onder het schaamhaar, je ziet het bijna niet. Mannen krijgen nog gewoon een erectie en alles blijft naar behoren werken. Patiënten zijn blij. Sommigen werken nu zelfs in de porno, weet ik.”
Schaamte
Janssen doet zo’n vijftig tot zestig penisvergrotingen per jaar. Vergeleken met het aantal borstvergrotingen dat hij doet, is dat weinig. “Huisartsen en urologen zijn vaak niet op de hoogte van technieken en denken dat het niet kan. Onbekend maakt onbemind. Toch zie ik een lichte stijging dit jaar. Misschien komt dat door corona. Meer mensen zitten thuis en hebben nu tijd voor een operatie en herstel”, vertelt hij.
Er is nog een andere reden waarom de geslachtsvergroting niet zo populair is, volgens de chirurg. “Als een man zegt dat hij zo’n operatie gaat doen, wordt hij nog wel eens uitgelachen. Mannen praten moeilijker over dit soort onderwerpen. Ze schamen zich. Dat merk ik al in de spreekkamer. Als ik vraag waarvoor ze komen, zeggen ze: ‘O, hebben ze dat niet doorgegeven?’”