Regina Mac-Nack (60) voedde vorig jaar achthonderd gezinnen met haar voedselbank Hoop voor Morgen in Amsterdam Zuid-Oost. Sinds de coronacrisis is dit aantal verdubbeld.
“Veel mensen verliezen hun baan en raken daardoor in de schulden. De eigenaar van een normaal goedlopend Italiaans restaurant komt bijvoorbeeld nu bij ons.”
Mac-Nack doet dit al 25 jaar en werkt inmiddels samen met zo’n honderd vrijwilligers. Gezinnen die net buiten de boot vallen bij voedselbanken vanuit de gemeente, omdat ze bijvoorbeeld net tien euro te veel verdienen, kunnen bij haar terecht. “Soms stuurt de politie zelfs iemand naar ons toe die een brood heeft gestolen in de supermarkt.”
Mac-Nack helpt de mensen die bij haar komen niet alleen om een maaltijd op tafel te kunnen zetten, maar biedt ook ondersteuning bij andere problemen. “Wij helpen iedereen aan eten en kijken daarna hoe we die persoon verder kunnen helpen. Er zit elke woensdag een advocaat in de voedselbank en we hebben een fiscaal adviseur die mensen helpt met problemen met de Belastingdienst. Ook zijn er twee gepensioneerde maatschappelijk werkers aanwezig.”
Ze is niet alleen oprichter en voorzitter, maar ook luisterend oor. “Er zijn door de jaren heen veel mensen met suïcidale gedachtes geweest. Gelukkig was ik er altijd op tijd bij, om op ze in te praten. Die mensen dachten dan: als ik mijn gezin geen eten kan geven, dan hoeft het voor mij niet meer.”
Mac-Nack ziet 25 jaar geleden in een droom hoe ze eten uitdeelt aan mensen op straat. “Naar aanleiding hiervan ben ik met mijn auto op de Zeedijk gaan staan om eten uit te delen aan daklozen, verslaafden en vluchtelingen. Dat heb ik jaren gedaan.”
In diezelfde periode komt het eerste gezin bij haar thuis. “Op een zondagochtend om 7.30 uur stond er een huilende moeder met drie sombere kinderen op de stoep. Ik liet ze binnen en maakte warme chocolademelk. Ze aten twee hele broden met z’n vieren op, zoveel honger hadden ze.”
Een paar uur laten gingen ze de deur uit met twee volle tassen met spullen uit Mac-Nacks voorraadkast. “Ze vroeg vluchtig of ze de week erop weer mochten komen, ik zei spontaan ‘ja’. Die volgende zondag stond ze niet alleen met haar eigen kinderen, maar ook nog met een ander gezin voor de deur. Zo is het begonnen.”
Haar hele huis verbouwt ze tot voedselbank. “Mensen kwamen binnen bij de voordeur en gingen via de achtertuin met een volle tas naar buiten. De tuin stond vol met aardappelen en groenten. Ik was de eerste in Nederland met dit concept.”
In coronatijd heeft de stichting 13.000 euro ontvangen van de gemeente, maar gebruikelijk zijn ze afhankelijk van giften. Elke maand is het weer spannend of er genoeg geld en eten binnenkomt om alle gezinnen van een voedselpakket te kunnen voorzien. “Ik heb gelukkig geen betaalachterstanden, maar soms heb ik het wel even moeilijk. Toch komt het altijd goed, god zorgt voor ons.”
Lees ook
Honderdduizenden kinderen groeien op in armoede in Nederland en ervaren sociale uitsluiting
