In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Rebecca haar vader Gerard.
Hij overleed in 2017 onverwacht.
Rebecca herdenkt haar vader Gerard: 'Mijn vadertje, mijn vriend, mijn held'
Vader Gerard
“De band tussen mij en mijn vader was speciaal. We waren heel close. Hij belde mij minstens twee keer per dag. Mijn vader was gek op ons allemaal en iedereen op hem. Na zijn overlijden nam het hele gezin een tattoo om hem te herdenken.
Mijn vader hield niet van binnen zitten. Hij wilde er altijd op uit. Het hoefde niet ver te zijn, maar gewoon even weg. Als hij onderweg naar huis was reed hij even langs mijn huis om te toeteren, zodat ik wist dat hij aan me dacht. Wanneer het een periode minder goed met mij ging, kwam hij twee keer per week langs met tompoezen. ‘Om je op te fleuren’, zei hij dan. Hij was ook dol op zoetigheid.”
Bijzonder
“Mijn vader was spontaan en wilde niets liever dan geven aan mensen waar hij van hield. Hij had daarnaast ook een bijzonder gevoel voor humor. Als mijn ouders op vakantie waren en mijn man en ik wilden langskomen, dan zei hij: ‘Alsjeblieft niet. Daar heb ik echt geen zin in’. Zodra we aankwamen stond hij vooraan om ons warm te verwelkomen.
Marlène (17) schrijft over verlies broertjes en zusje: 'Het is verdrietig, maar dat is niet erg'
Het overlijden van mijn vader was heftig. Mijn ouders waren erop uit. Plotseling werd ik gebeld door een vrouw die zei dat er wat was gebeurd en dat mijn moeder mij nodig had. Ik schrok mij rot en sprong na dat telefoontje gelijk in de auto. De rit leek uren te duren. Mijn vader had meerdere hartstilstanden gehad.”
Hoop
“Ik had hoop, maar zijn hart had te vaak stilgestaan en kwam niet meer op gang. Ik wilde hem zien. Het was een onprettig gezicht. Ik dacht: hij wordt wakker en zegt: ‘Daar ben ik weer’.
Na zijn overlijden heb ik de zorg van ma overgenomen. Hij hield zoveel van haar. Mijn vader kijkt met trots neer en hij zou opgelucht zijn dat mama niet wordt verwaarloosd; ík neem haar er nu mee op uit. Hij ziet hoe we hem nooit zullen vergeten en van hem houden. Hij zou tevreden zijn.
Pa, je hoeft je geen zorgen te maken om mama. Ik zorg voor haar. Alles komt goed. Mijn vadertje, mijn vriend, mijn held.”
Geschreven namens Rebecca Koetze-Bekker ter nagedachtenis aan haar vader Gerard Bekker (27-05-1951 – 23-04-2017).
De man van Sharita overleed aan de gevolgen van longkanker: 'Ik belde 112 en ben begonnen met reanimeren'
