34 kilometer fietsen. Dag in, dag uit dezelfde route. Dat doet Peter Burkhardt (91) met alle liefde, naar zijn ‘lieffie’. Hij doet er twee uur over om heen en terug te fietsen naar zijn vrouw met alzheimer in het verzorgingshuis in Apeldoorn.
Peter deed in april mee met de Alzheimer Challenge. De hele maand april fietste hij 500 kilometer om geld op te halen voor onderzoek naar deze ziekte. “Maar daar ga ik dik overheen. Een fluitje van een cent”, vertelt hij aan LINDA.
Peter en Clara ontmoeten elkaar 65 jaar geleden. Het was liefde op het eerste gezicht. De verliefdheid van toen ervaart Peter nog steeds. Geen dag slaat hij over om zijn vrouw te bezoeken. “Bewoners in de buurt vinden het flink dat ik dat doe. Dan zeg ik: ‘Dat is lief dat u dat zegt, maar het is niet flink. Toen u jong was, bent u een keer verliefd geraakt op een lieve vrouw? Wat wil je dan? Dan wil je toch bij haar zijn? Dat is er nog steeds. Ik ga gewoon naar mijn lieffie'”, vertelt hij.
Foto: 31 maart 1959. De huwelijksdag van Peter en Clara.
Om ‘gewoon naar zijn lieffie’ te gaan, stapt hij elke dag op zijn driewieler. Zijn rollator bevestigt hij achterop. “Ik ben instabiel met lopen, dus ik doe het zo veilig mogelijk. Als ik bij het verzorgingshuis aankom, haal ik mijn rollator eraf en kan ik naar haar toe.”
Dat de weg der liefde geen afstand kent, bewijst Peter maar weer. “In drie jaar tijd heb ik 40.000 kilometer gefietst. Dat is eenmaal rond de evenaar fietsen. Dat kan ik in mijn zak steken”, grapt hij.
Tekst gaat verder onder de foto.
Hij vertelt hoe een bezoek aan zijn vrouw gaat. “Ik hoor aan het stemmetje dat zij het is en waar ze zit. Dan zeg ik: ‘Hallo lieve schat, lieve knuffel van me’, en geeft ze spontaan kussen terug. Daar kom ik voor. Dat is de rit waard. Verder wandel ik met haar. Uit zichzelf pakt ze me vast. We hebben sterke non-verbale communicatie, zeggen de mensen die in het verzorgingshuis werken.”
Gesprekken voeren gaat lastig, maar tussen Peter en Clara is er altijd contact. “Soms komt ze ineens voor de dag met iets, dat je denkt: waar haal je het vandaan? Maar je wordt er handig in. ‘Oh ja? Mijn god! Vertel! Hoe ging dat?’, zeg ik dan.”
Clara zit al zeven jaar in het verzorgingshuis. Peter benadrukt dat het vreselijk is om haar zo te zien aftakelen. “Het is al jaren slopend verdrietig. Het is een diep droevige weg naar het einde. Door die vreselijke ziekte verliest zij ‘sluipenderweg’ haar persoonlijkheid. Maar ik zie haar nog steeds, die lieve schat van 65 jaar geleden.”
Je bent nooit te oud om te leren, bewijst Jurrie (78) met zwemdiploma A: 'Moest het even laten bezinken'
Peter vindt het dan ook heel belangrijk dat er meer onderzoek wordt gedaan naar de ziekte. “Het is de snelst groeiende doodsoorzaak. We maken er een feestje van met de Challenge, wat ook zo moet zijn, maar ik zie de harde realiteit. En onderzoek duurt nog tientallen jaren, dus die zielenpootjes die nu in het verzorgingshuis zitten hebben daar niet veel aan.”
Daarom ziet Peter zijn deelname aan de Alzheimer Challenge als tweeledig. Hij wil geld ophalen voor onderzoek naar de ziekte, en een beroep doen op iedereen die dit leest: “Laten we mensen die lijden aan deze wrede ziekte niet aan het lot overlaten. We mogen ze niet vergeten. Er zijn echt vrijwilligers nodig om hun een zinvolle dagbesteding te geven. Anders verpieteren ze. De werkelijkheid dagelijks is in- en ínverdrietig. Probeer wat te doen voor die zielenpootjes. Het is hartverscheurend”, vertelt Peter hoorbaar aangeslagen.
Lorraine uit ‘Steenrijk Straatarm’ over moeder met alzheimer: 'Ze was mijn beste vriendin'
Zo speelt een vrijwilliger één keer per week piano. “Het kost niks, en doet zóveel. Ik heb zo medelijden met ze, ik wil ze allemaal aandacht geven, maar ik ben helemaal bezet door mijn lieve vrouw. Een aai over de bol of een gesprek is al genoeg. Je doet die arme stakkers al zo snel een plezier.”
Dat Peter elke dag dezelfde route fietst, is de buurt niet ontgaan. Hij wordt onderweg inmiddels herkend. “Mensen moedigen me aan op de spoorbrug. Een vrouw kwam naast me fietsen en zei: ‘Ik bid voor u’. Iets mooiers kan je niet horen. Het is hartverwarmend.”
Zo lang als het mogelijk is blijft hij fietsen naar zijn vrouw. “Zij is mijn grote drijfveer. Ik heb met haar veel gefietst en gewandeld. We hebben samen een prachtleven gehad. Ze is zo lief. Je zou kunnen zeggen dat ze mijn soulmate is. Wat zij leuk vindt, vind ik ook leuk. Wat mij interesseert, interesseert haar ook. We vulden elkaar onuitgesproken aan. Ik heb zo’n fijne, lieve schat naast me. Ik mis het verschrikkelijk.”
Hier vind je de actiepagina van Peter. Dit artikel werd eerder gepubliceerd op 21 april 2023.
Irene (27) schrijft lied over aan Alzheimer overleden vader: 'Puur vanuit mijn hart'
