Anderhalf jaar geleden belandt Pascale (30) in een emotionele rollercoaster: ze krijgt drie keer achter elkaar een miskraam. ‘Ik was zo verdrietig, en vooral teleurgesteld in mijn lijf.’
Toch geeft het stel de wens voor een tweede kind niet op.
Verloskundige Pascale kreeg drie miskramen in anderhalf jaar: 'Mijn dochter vraagt al zo lang om een broer of zus'
Pascale: ‘Ziek van de hormonen’
“Anderhalf jaar geleden werd ik zwanger”, vertelt Pascale. “Mijn vriend en ik hadden al een dochter en we wilden graag een tweede kindje. Dat vonden we eerst best spannend, omdat onze dochter een huilbaby was en dat een moeilijke periode voor ons was. Daarbij werd ik heel ziek van de zwangerschapshormonen. Toch waren we er klaar voor.”
Als Pascale zes weken zwanger is, valt haar iets op. “Ik had opeens bloedverlies. En dat vond ik gek, want bij mijn eerste zwangerschap had ik dat nooit. Op de echo had ik wel een kloppend hart gezien, dus ik probeerde me er niet druk om te maken.”
Maar een aantal weken later gaat het helemaal mis. “Ik verloor ineens zoveel bloed, de hele keukenvloer zat onder. Mijn vriend was op zijn werk en mijn dochter lag op bed. Ik wist meteen dat het niet goed was. In paniek belde ik mijn moeder en reden we naar de verloskundigenpraktijk. Daar bleek het mis. Mijn baarmoeder zat vol bloed en het hartje was gestopt met kloppen.”
Verlies
Pascale is in eerste instantie enorm geschrokken, maar accepteert het verlies. “Er zijn best veel vrouwen die een miskraam krijgen. En als ik zo aan het bloeden was, moest er ook echt iets mis zijn geweest. Dan was het misschien beter zo.”
Zes maanden later raakt Pascale opnieuw zwanger, maar ook dit keer verliest ze de foetus. “Na zes weken al. Ik had gelukkig niet zoveel pijn, maar ik was zo verdrietig. Ik dacht: ‘daar gaan we weer’.”
Annemarie had 7 miskramen en helpt nu anderen om dat te verwerken: 'Je verliest een droom'
Miskramen
Weer een half jaar later raakt Pascale nogmaals zwanger. “Ik kon niet meer positief reageren, eerst maar afwachten of het dit keer wél zou lukken. Maar mijn vriend vond dat ik er vertrouwen in moest hebben. Toen ik tijdens de eerste echo een kloppend hart zag, begon ik er ook in te geloven.”
Maar na acht weken wordt Pascales angst waarheid: ze verliest weer veel bloed. “We zijn naar de praktijk gereden om het te laten onderzoeken: het hartje was inderdaad gestopt.”
Een grote klap. “Ik dacht: als het voor de derde keer niet lukt, zal het wel nooit lukken. Het werd helemaal zwart in mijn hoofd. We hadden er zoveel verdriet van en hebben zoveel gehuild. Elke keer als ik zwanger raak, word ik ook zo ziek van de hormonen, daar moeten we elke keer weer doorheen.
Ik was ook teleurgesteld in mijn lijf. Ik werd zo verdrietig, omdat mijn lijf het niet doet. Terwijl ik heb laten zien dat ik het kan, want ik heb al een dochter. Waarom doet mijn lijf dan nu zo raar?”
Relatie
De miskramen hebben ook effect op de relatie tussen Pascale en haar vriend. “Gelukkig zijn wij goede praters en communiceren wij veel. Zo weten we wat we van elkaar verwachten. Want in zo’n lastige periode vlakt de romantiek op een gegeven moment wel af.
Je moet elke maand op een bepaald moment seksueel contact hebben, en dat lukt dan ook niet altijd, omdat er zoveel druk op staat. Het is niet alsof het onderling niet gezellig is, maar je mist sommige dingen wel. Daarom hebben we besloten om even op de pauzeknop te drukken, wat betreft het zwanger worden.
We zijn mentaal op, moe van alles. Daarom willen we nu graag wat meer tijd met elkaar gaan doorbrengen, en een beetje verliefd zijn. Ook gaan we met het gezin allemaal leuke dingen doen, gewoon met z’n allen relaxen.”
Broer of zus
Pascales dochter vraagt vaak om een broer of zus. “Ze roept steeds ‘mama is zwanger’. Ze is mijn hele wereld en ik wil haar alles geven, maar dat lukt nu niet en daar heb ik het erg moeilijk mee.”
Vooralsnog zijn Pascale en haar vriend niet van plan hun wens voor een tweede kind op te geven. “We hebben het daar weleens over gehad, maar voor mij is dat echt geen optie. Dat komt ook omdat ik er nog vertrouwen in heb dat het wel lukt. Ik heb het namelijk al eerder gedaan.”
Na drie miskramen is Doris (39) klaar met aannames over haar kinderwens: 'Ik mis respect en tolerantie'
Verloskundige
Pascale is werkzaam als verloskundige en wordt op haar werk dagelijks geconfronteerd met baby’s. “Ik heb daar niet zoveel moeite mee. Zwangere vrouwen zien, bevallingen meemaken, dat geeft mij juist zoveel energie.
Maar als ik tijdens een dienst twee miskramen meemaak, zit ik daarna wel thuis huilend op de bank. Ik begrijp wat die mensen voelen, wat ze doormaken op dat moment. De paniek, die angst. Dat vind ik echt heel lastig.”
Niet als verloskundige dus, maar wanneer vrouwen in haar omgeving zwanger raken, heeft Pascale daar wel meer moeite mee. “Wij zitten in een levensfase waarin iedereen om je heen trouwt en kinderen krijgt. En ik ben heel blij voor iedereen, maar voor ons is dat moeilijk. Alsof de wereld doordraait, terwijl wij in de put zitten.”
Omgeving
Pascale merkt dat veel mensen om haar heen vaak niet weten wat ze moeten zeggen als het over haar miskramen gaat. “Ik denk dat ze bang zijn dat het iets oprakelt en we emotioneel worden. Ik krijg soms wel berichtjes van vriendinnen, maar verder wordt er niet veel over gepraat. Eigenlijk vind ik dat ook wel goed zo; dan hoef ik het er niet de hele tijd over te hebben.”
Maar, merkt Pascale op, aan haar vriend wordt helemaal niet gevraagd hoe hij zich voelt. “Ook hij heeft het er moeilijk mee en wil een tweede kindje. Daarbij moet hij elke keer als ik zwanger raak weer door dat hele circus. Hij werkt, zorgt voor ons kind en doet het huishouden. Want ik word elke keer zo ziek van de hormonen dat ik amper wat kan. Dat is heel heftig voor hem.”
Toekomst
Inmiddels zijn Pascale en haar vriend gestart met een onderzoek bij het LUMC. “Daar wordt mijn bloed onderzocht. Verder gaan ze kijken of ze een baarmoederafwijking kunnen vinden, die ervoor zorgt dat het misgaat. Ook ben ik gestart met miskraamcoaching. Ik had last van een schuldgevoel, maar tijdens de coaching leer ik hoe ik mijn verdriet een plek kan geven.”
Pascale heeft veel hoop voor de toekomst. “Ik ben niet heel verdrietig meer en kan er weer positief in staan. Volgens mijn arts hebben we nog 70% kans op een volgende zwangerschap die goed verloopt. Daarnaast heb ik al een mooie dochter die mij heel gelukkig maakt.”
Sharon (30) kreeg drie miskramen: 'Het voelt alsof je faalt als vrouw'
