Yolande (60) heeft drie kinderen, waarvan er twee op zichzelf wonen. Maar ook voor haar jongste dochter is het volgens Yolande tijd om uit huis te gaan. “Wat mij betreft gooit ze de handdoek te snel in de ring.”
“Vraag ik haar of ze haar rommel op wil ruimen, dan zegt ze: ‘Ik vind dat je gewoon een huis voor mij moet kopen'”, vertelt Yolande aan LINDA..
Yolande heeft een samengesteld gezin. Haar twee oudste kinderen (38 en 34) wonen op zichzelf. De jongste (21) heeft een andere vader: Yolande’s ‘nieuwe’ partner, met wie ze alweer 25 jaar samen is. Zij woont nog thuis.
Het verschil in opvoeding, samen met de veranderende samenleving, brengt uitdagingen met zich mee. “Na mijn scheiding heb ik werkweken moeten maken van zestig uur om alles te kunnen bekostigen. Mijn twee oudste kinderen hebben deze periode bewust meegemaakt. Ze maakten hun eigen kamer schoon en kookten allebei minstens één keer per week.”
Maar Yolande’s jongste dochter is iets gemakzuchtiger. “Mijn partner en ik hebben allebei een goede baan en komen niks tekort. Mijn dochter heeft een bijbaan in de supermarkt, maar zal nooit vragen of ze na haar werk boodschappen voor ons mee kan nemen. Haalt ze wel wat, dan stuurt ze een Tikkie voor de kosten. Ook voor de chocolade die ze dan voor zichzelf haalt.”
Oververhitte woningmarkt goed zichtbaar in 'Kopen zonder Kijken': '50 bezichtigingen, nul resultaat'
Yolandes dochter heeft een vriend, die regelmatig over de vloer komt. “Ze zijn zes dagen in de week bij elkaar, het is net een getrouwd stel. Maar eten is niet heel goedkoop. Dan vind ik dat ze ook minimaal twee à drie keer per week bij zijn moeder kunnen zijn, bijvoorbeeld. Dat compenseert de boel weer.
Soms heeft ze, na een heftige discussie, het licht gezien, en denk ik: zo gaat het fantastisch. Maar na twee weken komt de klad er weer in. Mijn man en ik moeten elkaar ook waarschuwen, dat we niet de hele tijd om alles piepen. Dat ze alleen maar chips eten, of weer naar de McDonalds gaan. De hele dag in bed liggen met z’n tweeën. Dan denk ik, waar bemoei ik mij mee?
Bovendien word ik soms ook moe van die idiote discussies. Wij doen als ouders deels mee aan het gedrag van onze kinderen. Nee moet af en toe gewoon écht nee zijn. Maar alleen maar zeuren? Daar word ik echt een zuurpruim van. Ik wil het ook gewoon gezellig houden, een harmonieus gezin zijn.”
Wel wil Yolande benadrukken dat het niet alleen om de instelling van haar dochter gaat. Dat alles duurder wordt en er geen woningen zijn, helpt natuurlijk ook niet mee. “Mijn zoon ging hospiteren en had meteen een kamer, maar nu staan er nog 30 voor je in de rij. Bovendien: wie betaalt er nu 1000 euro voor 12 vierkante meter?
Schrikbarend hoge lasten zijn het. Maar het kán wel, als je je best doet en erbij werkt. Het zou verstandig én fijn zijn als ze het in ieder geval probeert, hospiteren. Mijn zoon had een kamer voor haar gevonden, maar toen kwam er totaal geen reactie vanuit mijn dochter. Doe in ieder geval moeite, denk ik dan. Het is namelijk ook gewoon gezond om op jezelf te wonen, dan leer je pas echt de essentie van het leven. Maar ze schiet al snel in de verdediging: niemand van haar opleiding woont op kamers. Wat mij betreft gooit ze de handdoek te snel in de ring.”
Sharon woont al 1,5 jaar met drie kinderen op zolder van ouders: 'Het gaat niet meer'
Wel is Yolande – uiteraard – trots op álledrie haar kinderen. “Ze doet het ook hartstikke goed, heeft in drie jaar tijd haar bachelor gehaald en begint nu aan een master. Lui is ze wat dat betreft écht niet. Maar ik vind wel dat mijn twee oudste kinderen dankbaarder zijn voor het feit dat ik bijvoorbeeld hun studies heb betaald.”
Ze verwacht dan ook iets meer waardering. “Vraag ik haar of ze haar rommel op wil ruimen, dan zegt ze: ‘Ik vind dat je gewoon een huis voor mij moet kopen’. Ze heeft twee vriendinnen wiens ouders dat voor hen hebben gedaan. Dat is geen weerspiegeling van de maatschappij, iets wat ik mijn kinderen wil meegeven. Natuurlijk help ik ze, maar tot in hoeverre ík dat wil. Daarnaast moet je gewoon werken.”
Dromen over hoe het is, zo’n leeg nest, doet Yolande af en toe. “Is mijn dochter op vakantie, dan genieten mijn man en ik van de rust. Vrienden komen makkelijker binnenwaaien, de kaarsjes gaan aan, glas wijn erbij. Dan gaat het echt even over ons. Hoeven we niet meer met iedereen rekening te houden, en kunnen we weggaan zonder dit eerst aan iemand te hoeven vertellen.
Natuurlijk zijn al mijn kinderen altijd welkom. Ze komen hier wekelijks eten, maar gaan daarna ook weer naar huis. Je hebt meer een-op-een contact met de kinderen. Lunchen met m’n oudste, met mijn zoon naar de bios: dat zorgt voor hele andere gesprekken. Iedereen is gewoon toe aan een nieuwe fase.”
Trudi (60) wil na meer dan 40 jaar gráág een leeg huis: 'Eindelijk niet meer zorgen'
