Op 26 juli 2016 verliest Nicolette Koopen haar dochter Daniëlle (21) aan de gevolgen van XTC. Twee weken eerder hebben ze nog een gesprek over drugsgebruik, waarin zij stellig zegt: ‘Mam, doe eens even normaal, ik niet!’
Aan LINDA.nl vertelt Nicolette over haar dochter en de stichting die zij sinds haar overlijden heeft opgezet: ‘Je moet niet denken dat het jou niet overkomt’.
Op zaterdag 23 juli 2016 krijgt Nicolette bericht dat het niet goed gaat met haar 21-jarige kind. Tussen het eerste telefoontje om 18.30 uur en haar aankomst in het ziekenhuis om 22.00 gaat het steeds slechter met Daniëlle. Als ze bij de eerste hulp aankomt schrikt Nicolette van wat ze ziet. “Ze maakte dierlijke geluiden, had schuim om haar mond. Ik weet nog dat ik dacht: wat gebeurt hier allemaal?!”
De dokter wil van Nicolette weten of Daniëlle drugs heeft gebruikt. “Nee, want dat doet ze namelijk niet”, antwoordt de bezorgde moeder, terugdenkend aan het gesprek dat ze twee weken eerder daarover hebben gevoerd. De artsen nemen bloed af om hun vermoedens te checken en na een uur komt de uitslag binnen: Daniëlle heeft MDMA en amfetamine in haar bloed.
“Ze was op dat moment nog te slecht om naar de ic te vervoeren, maar om 01.00 werd ze wat rustiger en kon ze verplaatst worden.” Op zondag bezoekt Nicolette haar dochter op de ic. Ze vraagt aan Daniëlle of ze haar herkent. “Ja natuurlijk, mijn moeder”, antwoord ze haast onverstaanbaar. Achteraf blijkt dat dit haar laatste woorden zijn.
Daniëlles lever blijkt zondag te veel aangetast en ze moet naar een academisch ziekenhuis voor een transplantatie. De dokters kunnen niet beloven dat ze de overplaatsing haalt. “We kregen het advies om naar het ziekenhuis te komen en afscheid te nemen.” Ze wordt in slaap gebracht en van Beverwijk naar Leiden verplaatst. Ze komt bovenaan de transplantatielijst.
Het jongste zusje van Daniëlle, Ilse, was op vakantie in Frankrijk, maar is inmiddels door een vriend opgehaald en naar het ziekenhuis gereden. “Die twee hadden altijd al een heel bijzondere band, ze deed haar ogen open toen Ilse haar hoofd op haar kussen legde”, vertelt Nicolette.
In de nacht krijgt het gezin bericht dat er een lever is voor hun dochter en zus. Ze wordt in de ochtend geopereerd, indien er een match is. Het zal een lange en zware operatie worden, zo legt de dokter aan de familie uit. De operatie kan doorgaan, want er is een match. Maar als de arts begint aan de operatie, blijkt het al te laat te zijn. “De chirurg belde zelf met het slechte nieuws. Haar organen waar al zo erg aangetast, dat ze geen kans meer had om te leven.” De dokter vraagt het gezin zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te komen zodat ze afscheid kunnen nemen, “daarna schakelden ze de apparaten uit”. “Om 11.40 uur is ze in mijn armen overleden.”
Zus van Ilse (18) deed XTC en overleed: 'We dachten dat ze fel antidrugs was'
Het overlijden van Daniëlle is nog steeds ‘bizar’, blikt Nicolette terug. Maar dat houdt haar niet tegen om er alles aan te doen dat mensen, jong en oud, alle informatie over drugsgebruik krijgen. Vanuit Stichting Team Daniëlle geeft Nicolette lezingen op allerlei plekken: van scholen tot politiebureaus en van het openbaar ministerie tot studentenverenigingen.
Met behulp van een confronterende presentatie vertelt Nicolette het verhaal van haar en Daniëlle. Ze laat foto’s zien van de uitvaart om haar publiek aan het denken te zetten. Maar Nicolette gaat ook in op het productieproces van drugs en welke stappen er allemaal bij komen kijken. “Ik maak het heel visueel, zodat je de beelden ziet en denkt: ‘O'”. In de afgelopen jaren heeft de moeder van vier zich dan ook verdiept in de drugsindustrie en de gevolgen van de verschillende soorten. “Ik ben vijf keer bij een drugslab geweest, ook die foto’s laat ik zien.”
Via sociale media en het door haar geschreven boekje verspreidt Nicolette ook haar boodschap. “Ik zeg niet dat je het niet moet doen, maar mijn verhaal kan je wel aan het denken zetten.” Nicolette wil informeren en verbinden. “Je kunt bij mij op een laagdrempelige manier aankloppen en ik verbind je met alle liefde door met de juiste instanties.” Voor de toekomst zou ze dan ook graag zien dat er nog jonger ingezet wordt op educatie over drugsgebruik. “Ik wil daar via de politiek verandering in brengen.”
Voor Daniëlles moeder en haar gezin is er een leven voor en na 2016. “Het heeft bij mij drie jaar geduurd voordat ik weer oprecht kon lachen. Ik was met vriendinnen op vakantie en we hadden het zo leuk met elkaar. Ik kon toen opgelucht ademhalen: gelukkig, ik kan nog lachen.”
Eén pil is teveel: CDA wil xtc-gebruikers meteen bestraffen
