Bruids-, geboorte- of feestfotografie: we willen massaal foto’s van de mooiste momenten uit ons leven. Maar waarom leggen we niet dat laatste stukje vast?
Dat vraagt afscheids- en uitvaartfotograaf Stephanie (36) zich af: “Het helpt bij rouwverwerking.”
Nadat een vriendin aan haar vraagt om de uitvaart van haar opa vast te leggen, is Stephanie om: wat een dankbaar werk is dit. “Ik was toen nog hobbyfotograaf, maar daarna ben ik me meteen gaan verdiepen door middel van opleidingen en cursussen”, vertelt ze.
Als afscheidsfotograaf is Stephanie aanwezig bij uitvaarten, maar ook bij de laatste momenten uit iemands leven. Ze vindt het fijn om daarmee iets te betekenen voor de nabestaanden. “Juist in die fase is samen herinneringen maken belangrijk, en door foto’s kan de familie op een later moment nog eens terug naar die fijne herinnering.”
Terminaal zieke Jan was bij zijn eigen uitvaart: 'Een prematoriumparty, als knipoog naar de dood'
Het is erg waardevol om foto’s te hebben van een uitvaart of afscheid, geeft Stephanie aan. “Heel veel mensen maken het in een roes mee. Door alle emoties registreert men vaak helemaal niet wat er gebeurt. Door later naar foto’s te kijken, komen de mooie momenten weer terug en kunnen mensen er positief op terugkijken.”
Volgens Stephanie zijn we namelijk heel erg gewend om alleen mooie momenten van het leven vast te leggen. Waarom niet de moeilijke? “Achteraf zijn mensen vaak heel erg blij dat ze de foto’s hebben. Sommigen kijken die meteen terug, anderen wachten daar een jaar mee.” Daarom wil de fotografe dat meer mensen hierover gaan nadenken. “Je hoeft er nog niet naar te kijken als dat nog te moeilijk is, maar het is fijn om de optie te hebben. Het helpt bij de rouwverwerking.”
Ook voor Stephanie is het soms zwaar werk. Vooral wanneer kinderen of jonge mensen overlijden. “Zo was ik aanwezig bij de uitvaart van een vrouw en haar zoon van zes. Zij waren allebei om het leven gebracht door haar vriend. Wanneer je de opa ziet die achterblijft, maak je het als fotograaf ook intens mee. Ik ben zelf ook een moeder van twee kinderen, dus dat komt dan wel heel dichtbij.”
Maar door bezig te zijn met de instellingen van de camera, de belichting en het maken van mooie foto’s, krijgt ze de emotionele lading van een uitvaart minder mee. Ze luistert ook nooit naar de spreker. “Vaak komt het binnen zodra ik de foto’s bewerk, maar ik blijf onthouden dat het niet mijn verdriet is. Bij het fotograferen van laatste momenten in iemands leven vind ik dat wat lastiger, want dan leer je de persoon zelf en diens familie beter kennen.”
Stephanie vindt dat het geen taboe moet zijn om het leven te vieren. Ze hoopt dat steeds meer mensen overwegen om foto’s te maken van een uitvaart of afscheid. “Sommige mensen voelen zich ongemakkelijk bij het idee dat er een fotograaf bij de uitvaart is, omdat ze niet zo’n goed beeld hebben van mijn werk. Ik ben aanwezig bij een heel intiem moment, maar mensen merken mij op het moment zelf eigenlijk nauwelijks op. Achteraf zijn de nabestaanden heel blij met de foto’s.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Gwendolyn Pieters is afscheidsfotograaf: 'Naast verdriet is de liefde enorm voelbaar'
