In de rubriek ‘Monumentje‘ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Sascha Gaarthuis (35) haar moeder Marion, die vier weken nadat ze voor de tweede keer oma werd, overleed aan de gevolgen van kanker.
“Er is heel veel in een korte periode gebeurd”, zo vertelt Sascha over de tijd waarin ze hoogzwanger was, beviel én haar moeder ziek werd en overleed.
Moeder Marion geeft in mei 2021 aan dat ze al een tijdje buikpijn heeft. Sascha besluit haar naar de huisarts te sturen. “Ze was iemand die liever niet naar de dokter ging, daar had ze best wel angst voor.” Toch besluiten vader en dochter haar wat onder druk te zetten, “uit liefde”. Ze gaat. De dokter voelt iets in haar baarmoeder en stuurt haar door naar het ziekenhuis. Daar wijzen alle onderzoeken op een soort vleesboom. Een operatie waarbij de baarmoeder verwijderd wordt zou de klachten van Marion moeten verhelpen.
“We waren opgelucht, maar hadden eigenlijk een soort voorgevoel. Mijn moeder zei ook: ‘ze weten het pas echt als ze me opensnijden.” Als de chirurg dat uiteindelijk doet, twee weken voor de geplande keizersnede van Sascha, blijkt het goed mis. Marion heeft een tumor. “De grond zakte echt onder mijn voeten vandaan”, vertelt Sascha geëmotioneerd. “Ik raakte in paniek, maar draaide heel snel de knop om vanwege mijn zwangerschap. Ik mocht van mezelf niet te veel stressen en zette mijn gevoel uit.”
Anchel (36) verloor als kind haar moeder en in 2019 haar vader: 'We waren vrienden, zo close'
De tumor van Sascha’s moeder is verkleefd en de artsen besluiten dat opereren geen optie is. Ondertussen krijgt ze pijnstilling en kalmeringsmedicatie. Een dag voor haar bevalling gaat Sascha naar het huis van haar ouders. Ze schrikt van hoe ze haar moeder aantreft: “Ze was zo in de war door de pijn en de medicijnen.” Marion stuurt haar dochter naar huis om rust te nemen voor de keizersnede van de dag erna, maar Sascha vertrekt niet met een gerust hart.
“Mijn bevalling ging goed en toen Mick, mijn tweede zoontje, was geboren belde ik mijn moeder”, zo legt Sascha uit. “Ze zei: het gaat niet goed, maar ik slik pijnstilling en kom eraan.” De trotse oma bezoekt haar dochter en kersverse kleinzoon in het ziekenhuis en ze maken een – nu nóg dierbare – foto. “Ze heeft me na de bevalling niet meer echt op de hoogte gehouden want ze wilde mijn kraamperiode niet verpesten. Ik werd daar een beetje geïrriteerd van, maar dat deed zij natuurlijk uit liefde.”
Marion wordt daarna alleen maar zieker en de pijn is inmiddels ondraaglijk. Ze laat zich opnemen. De artsen geven aan dat chemo eventueel een optie is om haar leven een paar weken te verlengen. Maar ze geven ook aan dat die behandeling een hele kleine kans van slagen heeft. “Mijn moeder zei meteen: Ik weet niet of ik daar nog aan wil beginnen.” Ze komt een weekend naar huis om dit met het gezin te bespreken. Ook geeft ze in die dagen baby Mick nog een flesje. Sascha en haar zusje geven aan dat ze achter de keuze van hun moeder staan, wat ze ook beslist. “We hadden een hele open band, niks was gek en we konden alles tegen elkaar zeggen.”
Marion kiest ervoor om niet voor chemo te gaan en haar behandelend artsen vinden dat een verstandige keuze. Haar pijn wordt alleen steeds erger waardoor ze een paar dagen daarna aangeeft: ik wil niet meer. Ze kiest voor actieve euthanasie. Eerst denkt ze aan vrijdag, maar dat is te kort dag. Het wordt maandag waardoor ze nog één weekend samen thuis hebben. “Er waren momenten dat het oké ging en dan was het ouderwets gezellig.”
Op de maandag dat de euthanasie gepland staat rommelen ze nog met het gezin in huis. “Ja, het was eigenlijk heel mooi. We hebben gelachen en gehuild en ze heeft zich nog opgemaakt.” Hoewel ze nog af en toe goede momenten heeft is de koek op voor Marion. “Ze stond er helemaal achter. En ze was bang voor wat er nog ging komen in haar ziekteproces en wilde niet afhankelijk zijn.” Het moment van haar overlijden past precies bij haar, blikt Sascha terug. “Ze is gegaan zoals ze was.”
Als Sascha na het overlijden van haar moeder naar de wc gaat in haar ouderlijk huis ontdekt ze een ontroerende boodschap. Haar moeder heeft haar eigen sterfdag op de kalender gezet. “Er stond Marrie met een kruisje, een hartje en ‘see you in heaven, love you‘. Hij is nooit meer omgeslagen naar een andere maand.”
Marion was Sascha’s sterke achterban. “Ik kon gewoon altijd op haar rekenen.” Het doet haar veel verdriet dat ze niet langer van haar kleinkinderen heeft kunnen genieten. Mick en Marion zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. “Dat is mooi, maar ook moeilijk. Al zijn mijlpalen waren verbonden met haar sterfdag.” Kleinzoon Mick was vier weken oud toen zijn oma overleed, kleinzoon James 2 jaar oud. “We hadden niet veel nodig om het fijn te hebben. Dat zag ik ook terug in de interactie met mijn kindjes. De herinneringen met haar als oma waren kort, maar heel mooi”, vertelt Sascha in tranen. “Ze was gewoon zo’n leuke en trotse oma.”
Ter nagedachtenis Marion Gaarthuis-Visser 16-01-1962 – 28-06-2021.
Marion met pasgeboren Mick.
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
De moeder van Lisa (30) stapte uit het leven: 'Langzaam vergeet ik hoe haar stem klonk'
